سیلیکون چیست؟

سیلیکون یک عنصر غیرفلزی با عدد اتمی 14 و نشانه‌ی اختصاری Si است. در جدول تناوبی، سیلیکون در گروه مشابهی با کربن قرار گرفته است و وابسته‌ نزدیک کربن است.

سیلیکون در کنار اکسیژن است، فراوان‌ترین عنصر موجود در پوسته‌ زمین و در گیاهان، حیوانات و اکثر ارگانیسم‌های زنده یافت می‌شود.

سیلیکون در حال حاضر یک ماده‌ی مغذی ضروری برای انسان‌ها به شمار نمی‌رود. وضعیت کمبود سیلیکون در جوجه‌ها و موش‌های صحرایی گزارش شده است و سیلیکون یک ماده مغذی ضروری برای گیاهان می‌باشد.

در جوجه‌هایی که رژیم‌های حاوی مقادیر کم سیلیکون دریافت می‌کردند مشاهده شد که در جمجمه و استخوان‌های بلند دچار ناهنجاری‌هایی هستند. این ناهنجاری‌ها شامل اختلال در تشکیل مفاصل، نقص در رشد اندوکندرال و نقص در غضروف مفصلی می‌باشد. ناهنجاری‌های استخوان و غضروف نیز در موش‌های تغذیه شده با رژیم ضعیف از نظر سیلیکون مشاهده می‌شود. به نظر می‌رسد در این حیوانات، سیلیکون در ساخت کلاژن و گلیکوزآمینو گلیکان شرکت دارد.

سیلیکون می‌تواند چنین نقشی در دیگر حیوانات و انسان‌ها ایفا کند، اما این مطلب هنوز اثبات نشده است. همچنین گزارش شده است که سیلیکون آتروماز آزمایشی القا شده توسط یک رژیم آتروماتوز در خرگوش‌ها را مهار می‌کند. دریافت روزانه‌ی سیلیکون در ایالات متحده از 50ـ20 میلی‌گرم متفاوت است. غنی‌ترین منابع سیلیکون غلات به ویژه غلات تصفیه نشده با محتوای فیبر بالا هستند. مقادیر قابل توجه سیلیکون در رژیم غذایی به‌صورت اکسید سیلیکون (Silica) می‌باشد، که به‌صورت ضعیفی جذب می‌شود. 

غذاهای حیوانی از نظر سیلیکون فقیر هستند. تری سیلیکات منیزیم به‌عنوان یک آنتی‌اسید رایج، به تنهایی یا به صورت محصولات ترکیبی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در معده، تری‌سیلیکات منیزیم به دی‌اکسید سیلیکون و کلرید منیزیم تبدیل می‌شود.

********

منبع: سامانه مکمل شناسی