مکانیسم عمل سکوایزولاریسیرزینول دی گلیکوزید به چه صورت است؟
SDG مانند متابولیت‌های لیگنان آن در پستانداران، انترولاکتون (EL) و انترودیول (ED)، اثر استروژنی ضعیفی دارد همان طور که در مطالعات in vitro و in vivo اندازه‌گیری شده است. SDG، EL و ED شماری از فعالیت‌های آنتی اکسیدانی دارد که شامل مهار پراکسیداسیون چربی و پاکسازی رادیکال‌های هیدروکسی می‌باشد. SDG همچنین دارای فعالیت فاکتور ضد فعال سازی پلاکت (PAF) می‌باشد.
PAF می‌تواند آزاد سازی گونه‌های واکنشی اکسیژن را از نوتروفیل‌ها القا کند. SDG به واسطه متابولیتش، EL که آنزیم استروژن سنتاز (آروماتاز) را مهار می‌کند و سنتز هورمون جنسی متصل به گلوبولین (SHBG) را تحریک می‌نماید. هر دوی این فعالیت‌ها می‌توانند مسئول اثر ضد استروژنی SDG باشند. اثرات احتمالی ضد سرطانی، آنتی آتروژنیک و ضد دیابتی SDG گمان می‌رود که تا حد زیادی به علت فعالیت آنتی اکسیدانی متابولیت‌های آن EL و ED باشد.
سکوایزولاریسیرزینول توسط باکتری‌ها در روده بزرگ به لیگنان‌های پستانداران EL و ED متابولیزه می‌شود. EL و ED از روده بزرگ جذب می‌شوند. انتشار EL و ED به بافت‌های مختلف بدن چندان شناخته شده نیست.
این نکته مشخص است که ED و EL در کبد تحت کونژوگاسیون با گلوکورونات و سولفات قرار می‌گیرند. کونژوگه‌های گلوکورونید و سولفات ED و EL به داخل ادرار و صفرا ترشح می‌شوند. اینجا جایی است که به نظر می‌رسد مسئول تفاوت‌های فردی در جذب و متابولیسم متابولیت‌های SDG، ED و EL باشد.
***********
منبع: سامانه مکمل شناسی
