کاربرد ویتامینK

ویتامینK، به طور عمده به شکل ویتامینK1، بیشتر از ژژنوم وایلئوم جذب می‌شود.

راندمان جذب متفاوت است واز 10 تا 80% متغیر می‌باشد. ویتامینK در میسل‌هایی که ازنمک‌های صفراوی و سایر مواد تشکیل شده، به انتروسیت‌ها منتقل می‌شود. ویتامینK از انتروسیت‌ها، به شکل شیلومیکرون‌ها به داخل لنفاتیک‌ها ترشح می‌شود. این ویتامین از طریق مجرای توراسیک وارد جریان خون شده و به شکل بقایای شیلو میکرونی توسط جریان خون به بافت‌های مختلف مثل کبد، استخوان و طحال حمل می‌شود.

در کبد، بخشی از ویتامینK ذخیره شده، بخشی از آن به محصولات انتهایی اکسید شده و بخشی نیز با VLDL (لیپوپروتئین بادانسیته بسیار کم) ترشح می‌شود.

نزدیک به 50% ویتامینK به شکل VLDL، حدود 25% 

به شکل LDL (لیپو پروتئین با دانسیته کم) و حدود 25% نیز 

به صورت HDL (لیپوپروتئین با دانسیته بالا) به پلاسما 

حمل می‌شود. ویتامینK در برخی متابولیسم‌های اکسیداتیو شرکت می‌کند. ترشح ویتامینK و متابولیت‌های آن به طور عمده از طریق مدفوع است. ترشح ادراری این ویتامین نیز ممکن است.

اندیکاسیون و کاربرد

ویتامینK در افراد دچار کمبود ویتامینK، در برخی موارد بیماری‌های خونریزی دهنده نوزادی، در برخی سندرم‌های سوء جذب ودر برخی افراد که به مدت طولانی تغذیه وریدی دریافت کرده اند، کاربرد دارد. شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهند دریافت کافی ویتامینK ممکن است به طور کلی در برابر استئوپوزر اثر حفاظتی داشته باشد.

در مطالعات اولیه پیشنهاد شده است ویتامینK ممکن است برخی اثرات ضد آترواسکلروزی نیز داشته باشد. ادعاهایی درخصوص نقش ضد سرطانی ویتامینK در کاربردهای بسیار مقدماتی ویتامینK3 یا منادیون به دست آمده است. هنوز داده‌های موجود برای حمایت از ادعاهایی مثل نقش ویتامینK در مهار تجمع پلاکتی، داشتن اثرات مطلوب روی انسولین وگلوکز، مفید بودن در بیماری آلزایمر و داشتن اثرات مطلوب در تنظیم ایمنی و اثرات ضد التهابی، اندک یا غیر قابل اعتماد است.