کاربردهای مصرف وانادیم

در حال حاضر مصرف مکمل وانادیوم در هیچ موردی کاربرد ندارد. وانادیوم در درمان دیابت نوع I و II نتایجی به همراه داشته است اما این پژوهش هنوز ابتدایی است و از دوزهای دارویی وانادیوم با اثرات و عوارض طولانی مدت ناشناخته استفاده شده بود. مطالعات از این ادعا که وانادیوم موجب افزایش توده¬ی عضلانی می‌شود، حمایت نمی¬کنند. 

ابتلا به حساسیت شاخته شده به محصولات دارای وانادیوم.

 مبتلایان به دیابت یا هایپرگلایسمی باید از مصرف مکمل‌های وانادیوم جهت کنترل دیابت یا هایپرگلایسمی اجتناب کنند. افراد مبتلا به هایپوگلایسمی نیز می‌بایست از مصرف مکمل‌های وانادیوم پرهیز کنند.

 به نظر می‌رسد میزان وانادیوم رژیم‌های غذایی معمولی (کمتر از 30 میکروگرم روزانه) سمیت کمی دارد. در یک مطالعه، 12 نفر روزانه 5/13 میلی¬گرم وانادیوم به مدت دو هفته و سپس روزانه 5/22 میلی¬گرم به مدت 5 ماه دریافت کردند. در 5 نفر علایم گوارشی (تهوع، استفراغ، اسهال و انقباضات شکمی) و در 5 نفر زبان سبزرنگ ظاهر شد. در پژوهش دیگری 6 نفر روزانه 5/4 تا 18 میلی¬گرم وانادیوم برای 10-6 هفته مصرف کردند و دچار سبز شدن زبان، اسهال و انقباضات شکمی در دوز بالاتر شدند.

کروم، آهن فروس، کلراید، آلومینیوم هیدروکسید و EDTA ممکن است جذب وانادیوم را کاهش دهند.

 در مورد اوردوز با مکمل وانادیوم در انسان گزارشی وجود ندارد.

هیچ دوزی توصیه نمی‌شود. وانادیوم معمولا به شکل چهار ظرفیتی وانادیل سولفات، در برخی مکمل‌های ویتامین و مواد معدنی وجود دارد. دوز آن از 10 میکروگرم، تا تقریبا 10 میلی¬گرم (تحت نام وانادیوم) متغیر است. بیس (مالتولاتو) اکسو وانادیوم چهار ظرفیتی (BMOV) در برخی مکمل‌های غذایی تحت عنوان بیس - گلیسیناتو اکسو وانادیوم (BGOV) وجود دارد. محلول‌ها یا کلوئیدهای ویتامین‌ها نیز ممکن است محتوی وانادیوم باشند.

***********

منبع: سامانه مکمل شناسی