کاربرد مکمل های غذایی پیپرین
فارماکوکینتیک مکمل های غذایی پیپرین
فارماکوکینتیک پیپرین در انسان‌ها به طور کامل شناخته نشده است. در موش‌ها، پیپرین بعد از خوردن جذب شده و بعضی متابولیت‌های شناخته شده آن شامل پیپرو نیلیک اسید، پیپرونیل الکل، پیپرونال و وانیلیک اسید، در ادرار یافت می‌شود.
متابولیتی به نام پیپریک اسید در صفرا یافت می‌شود. مطالعات فارماکوکینتیک انسانی مورد نیاز است.
اندیکاسیون و کاربرد مکمل های غذایی پیپرین
پیپرین در دوزهای مناسب ممکن است در افزایش فراهمی زیستی بعضی داروها و مواد مغذی مفید باشد. شواهد ابتدایی مبنی بر نقش این ماده در هضم غذا وجود دارد. پیپرین همچنین ممکن است فعالیت ضد تشنج، آنتی کارسینوژنیک و ضدالتهابی داشته باشد.
از طرف دیگر این ماده ممکن است در بعضی شرایط کار سینوژنیک و سیتوتوکسیک بوده و در فرایند تولید مثل اختلال ایجاد کند و اثرات منفی روی اسپرم دا شته باشد. استعمال موضعی آن اثر آنتی ویتیلیگو دارد.
موارد منع مصرف مکمل های غذایی پیپرین
پیپرین برای افراد دارای حساسیت به هر جز محصولات حاوی پیپرین منع مصرف دارد.
موارد احتیاط مکمل های غذایی پیپرین
مصرف این مکمل در زنان باردار و مادران شیرده غیر مجاز است.
پیپرین به طور کلی در دوزهای بالاتر از 15 میلی‌گرم روزانه، ممکن است متابولیسم تعداد زیادی از داروها و زنوبیوتیک‌ها را تحت تاثیر قرار دهد.
(تداخلات دارویی را ببینید) در بعضی موارد دوزهای پایین‌تر از 15 میلی‌گرم روزانه نیز، ممکن است متابولیسم این مواد را تحت تاثیر قرار دهد. افرادی که داروهای ذکر شده در تداخلات دارویی را مصرف می‌کنند، باید در استفتده از مکمل‌های پیپرین احتیاط کنند.
پیپرین ممکن است با نیتریت‌ها، ترکیبات موتاژنیک و کار سینوژنیک تشکیل دهد. افرادی که غذاهای آماده حاوی نگهدارنده‌های غذایی مانند نیتریت و نیترات استفاده می‌کنند، باید در مصرف مکمل‌های پیپرین احتیاط کنند.
عوارض جانبی مکمل های غذایی پیپرین
دوز معمول پیپرین در فرمولهای تغذیه‌ای 5 میلی‌گرم است و به ندرت از دوز 15 میلی‌گرم به طور روزانه تجاوز می‌کند. هیچ عارضه جانبی با این دوزها گزارش نشده است. پیپرین اگر با زبان تماس پیدا کند در ابتدا بی‌مزه بوده ولی سپس، حس سوزش ایجاد می‌کند.
تداخلات مکمل های غذایی پیپرین
داروها
پیپرین معمولاً در دوز 20 میلی‌گرم یا بیشتر، متابولیسم داروهای زیر را مهار می‌کند: Propanolol، Theophylline، Phenytoin، Sulfadiazene، Rifampisin، Isoniazid، Ethambutol، Pyrazinamideو Dapsone.
این لیست کامل نیست. پیپرین یک مهارکننده غیراختصاصی داروها و زنوبیوتیک‌ها است. اکثر داروهای متابولیز شده از طریق آنزیم‌های سیتوکروم p450،احتمالاً تحت تاثیر پیپرین قرار می‌گیرند.
مکمل‌های غذایی
نتایج مطالعات نشان می‌دهد که، پیپرین در یک دوز 5 میلی گرمی روزانه، جذب بتاکاروتن و کوآنزیم 100Q را افزایش می‌دهد.
در یک دوز 20 میلی گرمی روزانه، جذب کورکومین را افزایش داده و همچنین جذب ویتامین B6، ویتامین C و سلنیوم معدنی در فرم L- سلنومتیونین بهبود می‌دهد.
غذاها
پیپرین ممکن است جذب بتاکاروتن، ویتامین B6، ویتامین C و L- سلنومتیونین موجود در غذاهای خاصی را افزایش دهد.
دوز و نحوه مصرف مکمل های غذایی پیپرین
میزان پیپرین در فلفل سیاه از 5 تا 9% متغیر است. مصرف روزانه پیپرین در افرادی که از فلفل سیاه به طور منظم استفاده، می‌کنند تقریباً 17 تا 31 میلی‌گرم روزانه است.
پیپرین در مکمل‌ها به تنهایی و یا در فرآورده‌های ترکیبی موجود است. دوز معمول 15 میلی‌گرم روزانه است.
........................................
منبع: مکمل شناسی به نقل از پی در آر
توصیه های مکمل شناسی در خصوص مصرف منطقی و بهینه مکمل های غذایی: مصرف مکمل های غذایی نیاز به آگاهی و تشخیص صحیح دارد و به این جهت مصرف مکمل های غذایی بدون مشاوره با پزشک توصیه نمی شود. ضمن اینکه اطلاعات موجود در وبسایت مکمل شناسی به هیچ وجه جایگزین مشاوره با پزشک نخواهد بود و ضروری است قبل از هرگونه اقدامی، موضوع را با پزشک معالج مطرح نمایید.
مصرف مکمل های غذایی بویژه در خصوص کودکان، سالمندان و کسانی که بیماری زمینه ای نظیر دیابت، بیماری های ریوی یا قلبی و عروقی دارند و همچنین در رابطه با زنان باردار از حساسیت بیشتری برخوردار است و ممکن است در صورت عدم توجه به توصیه های پزشک، منجر به عوارض غیر قابل جبرانی شود.
علاوه بر این، توجه داشته باشید با توجه به شیوع تبلیغات ماهواره ای و اینترنتی، بهترین و معتبرتین مکان برای تهیه مکمل های غذایی، صرفا داروخانه ها هستند و عرضه مکمل های غذایی در خارج از داروخانه، بر اساس دستورالعمل سازمان غذا و دارو، در خارج از داروخانه ممنوع است.
