برای داشتن بدن سالم،جزئیات مصرف مکمل های غذایی منگنز را بخوانیم
منگنز یک ریز مغذی ضروری برای حیوانات بوده و گفته می‌شود که یک ریز مغذی ضروری برای انسان‌ها نیز می‌باشد. منگنز یک عنصر فلزی با عدد اتمی 25 و وزن اتمی 94/54 دالتون و نماد شیمیایی Mn می‌باشد.
تحت شرایط فیزیولوژیک این عنصر به حالت اکسید شده‌ی یا و یا وجود دارد.
کمبود منگنز در رژیم غذایی حیوانات منجر به ایجاد ناهنجاری‌های فیزیولوژیکی و ساختمانی بسیار گوناگونی می‌شود از جمله: تاخیر رشد، بدشکلی‌های غضروفی و اسکلتی، اختلال عملکرد تولید مثلی، آتاکسی مادرزادی به دلیل تکامل غیر طبیعی گوش داخلی، اختلالات عصب بینایی، متابولیسم آسیب دیده‌ی انسولین و اختلال در تحمل گلوکز، تغییراتی در متابولیسم لیپوپروتئین و اختلال در سیستم دفاعی علیه عوامل اکسیدان.
در یک مطالعه بر روی مردی که به مدت 4 ماه رژیم غذایی کم منگنز در کنار آنتی اسیدهای حاوی منیزیوم نیز مصرف میکرده است، علایمی زیر مشاهده شد: کاهش کلسترول سرم، کاهش رشد مو و ناخن‌ها، درماتیت پوسته‌دار، از دست دادن وزن، قرمز شدن ریش و موهای سیاه فرد و اختلال در لخته شدن خون.
علایم بیمار با استفاده‌ی مجدد از رژیم غذایی حاوی منگنز برطرف شدند. دریک گزارش دیگر، در مردانی که رژیم غذایی کم منگنز دریافت میکردند، کاهش کلسترول سرم و درماتیت تظاهر یافته است.
استفاده‌ی کوتاه مدت از مکمل‌های منگنز این علائم را برطرف نکرده است.
همچنین در یک مطالعه‌ی دیگر دیده شد، زنان جوانی که رژیم کم منگنز دریافت میکردند دچار اختلالات خفیف در تحمل گلوکز و افزایش از دست دادن منگنز، کلسیم، آهن و هموگلوبین در دوران قاعدگی شدند.
در نهایت کودکی که بطور طولانی مدت تغذیه‌ی کامل وریدی (TPN) کم منگنز دریافت کرده بود دچار دمینرالیزاسیون استخوانی و اختلال در رشد شد که با مصرف مکمل‌های منگنز این موارد برطرف شدند.
منگنز کوفاکتور فلزی ارجح برای گلیکوزیل ترانسفرازها می‌باشد. گلیکوزیل ترانسفرازها در تولید گلیکوپروتئین‌ها و گلیکوزآمینو گلیکان‌ها GAGs) یا موکوپلی ساکاریدها) اهمیت دارند.
گلیکوپروتئین‌ها در تولید میلین و فاکتورهای انعقاد خون و برخی موارد دیگر نقش دارند. متالو آنزیم‌های حاوی منگنز عبارتند از: منگنز سوپراکسید دیسموتاز، آنزیم آنتی اکسیدان اصلی میتوکندری‌ها، آرژیناز، پیروات کربوکسیلاز و گلوتامین سنتتاز.
غنی‌ترین منابع غذایی منگنز عبارتند از: غلات سبوس‌دار، آجیل، سبزیجات علفی و چای. منگنز در سبوس غلات تجمع یافته است که این سبوس طی فرآوری غلات جدا می‌شود. میزان متوسط دریافت منگنز در تمام دنیا از 52/0 تا 8/10 میلی‌گرم در روز متغیر است.
عملکرد مکمل های غذایی منگنز
منگنز میتواند اثرات آنتی اکسیدانی داشته باشد. همچنین اثرات احتمالی ضد پوکی استخوان و ضد آرتریت نیز دارد.
مکانیسم اثر مکمل های غذایی منگنز
یونهای منگنز اثر خورندگی روی رادیکالهای هیدروکسیل و سوپراکسید دارند. مکانیسم اتصال یونهای منگنز به این گونه‌های فعال اکسیژن شناخته شده نیست.
منگنز یک جزء قطعی متالوآنزیم منگنز سوپراکسید دیس موتاز (MnSOD) می‌باشد. MnSOD در میتوکندری وجود دارد و عضو اصلی سیستم دفاعی میتوکندری علیه عوامل اکسیدان می‌باشد.
دیده شده است موش‌هایی که با رژیم کم منگنز تغذیه شدند، فعالیت MnSOD در عضله‌ی قلبی و سیستم عصبی آنها کاهش یافت. این موش‌ها همچنین دچار ناهنجاری‌های میتوکندریایی و تغییرات پاتولوژیک در این بافت‌ها شدند.
تصور می‌شود تغییرات پاتولوژیک در اثر آسیب‌های اکسیداتیوی است که در نتیجه‌ی کاهش فعالیت MnSOD ایجاد می‌شوند. MnSOD در برابر ایجاد این آسیب‌های اکسیداتیو اثرات حفاظتی دارد.
کمبود منگنز در رژیم غذایی منجر به ایجاد بدشکلی‌های غضروفی و اسکلتی در حیوانات و یک مورد انسان شده است.
تصور می‌شود که این عارضه به دلیل کاهش فعالیت گلیکوزیل ترانسفرازهای وابسته به منگنز می‌باشد که این آنزیم‌ها، علاوه بر اثرات دیگری که دارند، در تولید گلیکوزآمین گلیکان‌ها یا GAGs نقش دارند.
وجود GAGs برای سلامت استخوان و غضروف ضروری است. ولی همچنان اطلاعات درباره‌ی نقش مکمل‌های منگنز در بهتر کردن تکامل استخوان یا غضروف در انسانهایی که کمبود منگنز ندارند درحد بسیار مقدماتی است.
طی یک مطالعه گزارش شده است زمانیکه منگنز
همراه با کلسیم، مس و روی مصرف شود میتواند تراکم مواد معدنی استخوان را در زنان یائسه مبتلا به پوکی استخوان افزایش دهد.
........................................
منبع: مکمل شناسی به نقل از پی در آر
توصیه های مکمل شناسی در خصوص مصرف منطقی و بهینه مکمل های غذایی: مصرف مکمل های غذایی نیاز به آگاهی و تشخیص صحیح دارد و به این جهت مصرف مکمل های غذایی بدون مشاوره با پزشک توصیه نمی شود. ضمن اینکه اطلاعات موجود در وبسایت مکمل شناسی به هیچ وجه جایگزین مشاوره با پزشک نخواهد بود و ضروری است قبل از هرگونه اقدامی، موضوع را با پزشک معالج مطرح نمایید.
مصرف مکمل های غذایی بویژه در خصوص کودکان، سالمندان و کسانی که بیماری زمینه ای نظیر دیابت، بیماری های ریوی یا قلبی و عروقی دارند و همچنین در رابطه با زنان باردار از حساسیت بیشتری برخوردار است و ممکن است در صورت عدم توجه به توصیه های پزشک، منجر به عوارض غیر قابل جبرانی شود.
