تاثیر مکمل های غذایی L- تریپتوفان در سلامت

L-تریپتوفان یکی از هشت آمینواسید ضروری برای انسان‌ها (10 آمینواسید ضروری برای کودکان) می‌باشد. این آمینواسید، کمترین آمینواسید ضروری است.

یک آمینواسید ضروری آمینواسیدی است که بدن نمی‌تواند آن را بسازد یا اگر بسازد مقدار آن به اندازه‌ی کافی نیست که بتواند نیازهای بیولوژیکی بدن را تأمین کند.

(برای مثال L-هیستیدین و L-آرژینین برای کودکان). L-تریپتوفان یک آمینواسید پروتئینی است یعنی برای ساختن پروتئین‌ها بکار می‌رود. L-تریپتوفان همچنین عملکردهای مهم دیگری نیز دارد.

این ماده پیش ساز نوروترانسمیتر سروتونین، هورمون ملاتونین غده‌ی پینه آل (به توضیحات ملاتونین مراجعه کنید.)، کینورنیک اسید (Kynurenic acid) محافظت کننده‌ی سیستم ایمنی، ویتامین B3 (نیاسین یا نیکوتینیک اسید و نیاسین آمید یا نیکوتین آمید)، و کوآنزیم‌های NADH (نیکوتین آمید دی نوکلئوتید) و NADPH (نیکوتین آمید آدنین دی نوکلئوتید فسفات) می‌باشد.

کمبود نیاسین و/ یا تریپتوفان منجر به بیماری پلاگرا می‌شود که با 3 کلمه که با D شروع می‌شوند: درماتیت، اسهال (Diarrhea)، و دمانس مشخص می‌شود و در صورت عدم درمان D چهارم، مرگ (Death)، به آن اضافه می‌شود.

پلاگرا یک بیماری کمبود ویتامین B3 می‌باشد که در اثر کمبود نیاسین و پروتئین، بخصوص پروتئین‌های حاوی آمینواسید ضروری L-تریپتوفان در رژیم غذایی ایجاد می‌شود.

از آنجاییکه L-تریپتوفان می‌تواند به نیاسین تبدیل شود، غذاهای حاوی L-تریپتوفان ولی بدون نیاسین، مانند شیر، می‌توانند از بیماری پلاگرا پیشگیری کنند. در صورتیکه L-تریپتوفان رژیم غذایی صرف تولید پروتئین شود، کمبود نیاسین همچنان باقی مانده و منجر به ایجاد بیماری پلاگرا می‌شود.

تا اواخر دهه‌ی 1980، چندین میلیون نفر، بخصوص زنان و عمدتاً در ایالات متحده به دلایل مختلف مانند سندرم قبل از قاعدگی (PMS)، ناهنجاری‌های خواب، اضطراب، افسردگی، فیبرومیالژی، ناهنجاری‌های فصلی (SAD: seasonal affected disorder) و سندرم‌های درد مزمن از مکمل‌های L-تریپتوفان استفاده می‌کردند.

مکمل‌های L-تریپتوفان همچنین بعنوان درمان کمکی در درمان موارد اعتیاد به کوکائین، آمفتامین، الکل و سایر داروها و نیز درمان خستگی پرواز ناشی از اختلاف ساعت فیزیولوژیک بدن استفاده می‌شوند.

در بخش مراقبت‌های ویژه، برخی از پزشکان از آن بعنوان مسکن برای آرام کردن بیمارانشان استفاده می‌کردند زیرا سیستم تنفس را کمتر از داروهای مسکن و آرام بخش سرکوب میکند. پزشکان تصور می‌کردند این ماده جهت شروع درمان در بیمارانی که سیستم تنفسی ضعیفی دارند مفید می‌باشد.

در حقیقت، حتی چندین مطالعه‌ی کلینیکی نیز وجود داشت که در ظاهر برخی از موارد استفاده‌ی L-تریپتوفان را که در بالا ذکر شد تأیید می‌کردند.

در اکتبر سال 1989، دکتر فیلیپ هرزمن و همکاران وی در نیومکزیکو اطلاعات سه بیمار مؤنث باعلایم کلینیکی غیر معمول شامل میالژی (درد عضلانی)، ضعف، زخم‌های دهان، درد شکم، راش‌های پوستی و افزایش قابل توجه تعداد ائوزینوفیل‌ها در خونشان را مورد مطالعه قرار دادند.

این پزشکان فهمیدند که علایم در هر سه نفر این بیماران بعد از مصرف مکمل L-تریپتوفان ایجاد شده و اینگونه تصور کردند که مکمل L-تریپتوفان باعث ایجاد این مشکلات شده است.

آنها این بیماری و ارتباط احتمالی آن با مصرف مکمل L-تریپتوفان را به دپارتمان سلامت و بهداشت نیومکزیکو و CDC (مرکز کنترل و پیشگیری از بیماریها) گزارش کردند. دپارتمان سلامت و بهداشت نیومکزیکو چندین مورد مشابه دیگر را که همگی با مصرف مکمل L-تریپتوفان همراه بودند کشف کرد.

با گسترش آگاهی از مشکل پیش آمده، (CDC تمام دپارتمان‌های سلامت ایالت را در مورد مشکل پیش آمده که احتمالاً ناشی از مصرف مکمل‌های L-تریپتوفان بود آگاه کرد) تعدادی از موارد نیز از سایر ایالات گزارش شده بودند.

در نوامبر سال 1989، CDC نام سندرم ائوزینوفیلی- میالژی یا EMS را برای این بیماری پیشنهاد کرد زیرا تمام مواد، هر دو علامت ائوزینوفیلی و میالژی (درد عضلانی) شدید را داشتند.

از آنجا که بیماری تریکینوز نیز ائوزینوفیلی و میالژی ایجاد میکند، تعریف اولیه‌ی CDC از یک مورد EMSنیاز به انجام تست‌های سرولوژیکی یا بیوپسی عضله جهت رد کردن بیماری تریکینوز داشت.

ولی از آنجا که علایم بالینی EMS کاملاً از تریکینوزیس قابل افتراق بودند، وجود تست‌های منفی برای تریکینوز از تعریف EMS حذف شد.

ارتباط بین مکمل L-تریپتوفان و EMS قوی بود و در 11 نوامبر سال 1989، FDA یک اطلاعیه‌ی ملی منتشر کرد که در آن از مصرف کنندگان خواسته شده بود تا مصرف مکمل L-تریپتوفان را قطع کنند و سپس تمام محصولات L-تریپتوفان فروخته شده در سراسر کشور را پس گرفت.

با جمع آوری مکمل‌های L-تریپتوفان از بازار، تعداد موارد جدید گزارش شده از EMS به سرعت کاهش یافت. در ژوئن 1993، 1511 مورد EMS به CDC گزارش شد که شامل 37 مورد مرگ ناشی از این بیماری بود.

اگرچه اغلب موارد EMS از ایالات متحده بودند، ولی 97 مورد از آلمان، 24 مورد از فرانسه، 16 مورد از کانادا، سوئیس و بلژیک هر یک 3 مورد، UK و ژاپن هر یک 2 مورد و اسپانیا و استرالیا هر کدام یک مورد، نیز گزارش شدند.

در ایالات متحده 84% از موارد خانم بودند و 97% موارد سفید پوستان غیر اسپانیایی بودند و بیشترین شیوع موارد EMS در ایالات غربی بود. در میان عوامل خطر ایجاد کننده‌ی بیماری EMS، اولین عامل خطر مصرف مکمل‌های L-تریپتوفان بود.

دوز مکمل L-تریپتوفان و سن مصرف کننده نیز عامل خطر برای EMSبه حساب می‌آمد. مصرف کنندگان مسن L-تریپتوفان بیشتر از افراد جوان در خطر ابتلا به EMS بودند و خطر ایجاد EMS با مصرف دوزهای بالاتر L-تریپتوفان بیشتر می‌شد.

دیده شد در افرادی که بیش از 4 گرم در روز L-تریپتوفان مصرف می‌کردند میزان بروز بیماری 50% بود، که نشان میداد عامل EMS یک عامل توکسیک می‌باشد.

تلاش برای یافتن سموم و محتویات فرضی موجود در مکمل‌های L-تریپتوفان که می‌توانستند عامل EMS باشند به سرعت آغاز شد، ولی اگرچه چندین مورد مشکوک مشخص شده بود، هیچیک بعنوان عامل EMS تعیین نشدند.

در سال 1991، FDA فروش مکمل‌های EMS را در U.S ممنوع کرد. در سال 2001، FDA محدودیت‌های فروش مکمل‌های L-تریپتوفان را کمتر کرد ولی واردات آن را، مگر تحت شرایط خاص، ممنوع اعلام نمود.

در دوم می‌سال 2005، FDA بطور کامل ممنوعیت واردات L-تریپتوفان را لغو کرد. به دنبال این مسئله، مکمل‌های L-تریپتوفان مجدداً در بازار مکمل‌های غذایی، فروشگاه‌های غذایی و اینترنت همراه با سایر داروها ظاهر شد.

L-تریپتوفان از لحاظ شیمیایی بصورت (2s)-2–آمینو–3(1H-ایندول–3-1y) پروپانوئیک اسید تعریف می‌شود.
این آمینواسید همچنین بصورت (S)-آلفا-آمینو – 1H–ایندول–3-پروپانوئیک اسید و 2-آمینو– 3-ایندولیل پروپانوئیک اسید شناخته می‌شود.

بصورت Trp مخفف می‌شود و مخفف یک حرفی آن W می‌باشد. فرمول تجربی آن C11H12N2O2 بوده و وزن مولکولی آن 22/204 می‌باشد و شماره‌ی ثبت CAS آن 73-23-3 است.

گفته می‌شود حداقل میزان نیاز روزانه به L-تریپتوفان در مردان 25/0 گرم و در زنان 15/0 گرم می‌باشد. رژیم غذایی معمول غربی‌ها روزانه حاوی حدوداً 1 تا 3 گرم از این ماده می‌باشد.

اندیکاسیون و کاربرد مکمل های غذایی L- تریپتوفان
L-تریپتوفان یک آمینواسید ضروری و پیش ساز نوروترانسمیتر سروتونین، با اینکه قبلاً توسط FDA ممنوع شده بود، مجدداً بعنوان مکمل غذایی موجود می‌باشد.

از آنجا که احتمالاً با یک ناهنجاری خود ایمن کشنده بنام سندرم ائوزینوفیلی–میالژی (EMS) همراهی داشته است، FDA در سال 1991 فروش آن را در ایالات متحده ممنوع اعلام کرد.

ولی ارتباط احتمالی آن با EMS هرگز اثبات نشد و برخی از محققان اطلاعات ارتباط دهنده‌ی آمینواسید با EMS را مورد سؤال قرار دادند. بعدها در سال 2001، FDA محدودیت فروش این ماده را لغو کرد (هر چند که در همان زمان واردات آن از سایر کشورها همچنان ممنوع بود.) با اینکه در آن زمان از دادن اطلاعات خودداری میشد، اینگونه اعلام شد که: " براساس مدارک علمی که در حال حاضر موجود می‌باشد، ما نمی‌توانیم تعیین کنیم که بروز EMS در افراد مستعد مصرف کننده‌ی مکمل‌های L-تریپتوفان، بعلت خود L-تریپتوفان است یا یک ماده‌ی ناخالص و سمی در فرآورده‌های L-تریپتوفان یا به علت ترکیب و تأثیر هر دوی این عوامل بر هم یا عوامل خارجی ناشناخته." در تاریخ 2 می‌سال 2005، FDA بطور کامل ممنوعیت‌های واردات را لغو کرد.

ذکر شده است که L-تریپتوفان (موجود در گوشت، فرآورده‌های لبنی، غلات، حبوبات، موز، انبه، خرمای خشک، آجیل و غذاهای پروتئینی) دارای اثرات ضدافسردگی، تسکینی، خواب آور و ضد بی خوابی می‌باشد. گفته می‌شود که این آمینواسید اثرات تنظیم کنندگی حالات رفتاری دارد و می‌تواند برخی از علایم سندرم پیش از قاعدگی و ناهنجاری‌های ناشی از فصل‌ها را تصحیح کند.

پیشنهاد شده است که این ماده می‌تواند در اختلالات شدیدتر ذهنی شامل اسکیزوفرنی و اختلالات دو قطبی مفید بوده و میزان اعتیاد به آمفتامین را کم کند. همچنین گفته می‌شود این ماده اثرات ضد التهابی دارد.

موارد منع مصرف مکمل های غذایی L- تریپتوفان
مکمل‌های L-تریپتوفان در افرادیکه به هر یک از اجزای تشکیل دهنده‌ی مکمل‌های حاوی L-تریپتوفان حساسیت دارند منع مصرف دارد.

موارد احتیاط مکمل های غذایی L- تریپتوفان
افرادیکه به هر دلیلی علاقمند به استفاده از L-تریپتوفان می‌باشد در قدم اول باید در مورد استفاده از آن با پزشک خود مشورت کنند.
در زمان مصرف و تا 2 هفته بعد از قطع مصرف مهار کننده‌های مونو آمین اکسیداز (MAOIs)، باید از استفاده‌ی L-تریپتوفان خودداری شود.

افرادیکه مبتلا به کارتاراکت می‌باشد باید در استفاده از L-تریپتوفان احتیاط کنند. مطالعات حیوانی بیان می‌کنند که فوتواکسیداسیون L-تریپتوفان و برخی از متابولیت‌های آن، بخصوص متابولیت‌های مسیر کینورنین، می‌توانند در ایجاد کاتاراکت نقش داشته باشند.

هر چند که کاتاراکت‌های ثانویه به استفاده از L-تریپتوفان در انسان‌ها گزارش نشده است.
افرادیکه مبتلا به سرطان مثانه می‌باشد باید در استفاده از L-تریپتوفان احتیاط کنند.

برخی مطالعات روی حیوان‌ها نشان داده‌اند بین مصرف مکمل‌های L-تریپتوفان و سرطان مثانه ارتباط وجوددارد (هیچ گزارشی از ارتباط بین سرطان مثانه و مصرف مکمل‌های L-تریپتوفان در انسان‌ها وجود ندارد).

تصور می‌شود خطر بروز سرطان مثانه می‌تواند با ناهنجاری در متابولیسم L-تریپتوفان ارتباط داشته باشد که با مصرف ویتامین B6 تصحیح می‌شود.

بیماران مبتلا به دیابت و یا افرادی که سابقه‌ی فامیلی دیابت دارند باید در مصرف L-تریپتوفان احتیاط کنند. دیده شده است متابولیت L-تریپتوفان، گزانتوئیک اسید، در حیوانات اثرات ایجاد کنندگی دیابت دارد.

هیچ گزارشی از بروز دیابت همراه با مصرف مکمل‌های L-تریپتوفان در انسان‌ها وجود ندارد.

L-تریپتوفان نباید بطور همزمان همراه با هیچیک از داروهای ضدافسردگی، شامل مهار کننده‌های انتخابی برداشت مجدد سروتونین (SSRIs)، ضد افسردگی‌های سه حلقه‌ای یا مهار کننده‌های مونو آمین اکسیداز (MAOIs) مصرف شود. مصرف همزمان L-تریپتوفان با هر یک از این داروها خطر بروز عوارض جانبی را افزایش می‌دهد.

L-تریپتوفان نباید بطور همزمان با آگونیست‌های
گیرنده‌ی 5-HT1 سرتونین، شامل naratriptan، sumatriptan، almotriptan، frovatriptan، zolmitriptan مصرف شود. مصرف همزمان، خطر بروز عوارض جانبی را افزایش می‌دهد.

باید از مصرف L-تریپتوفان در زنان باردار و مادران شیرده اجتناب شود.

عوارض جانبی مکمل های غذایی L- تریپتوفان
سندرم ائوزینوفیلی–میالژی: به توضیحات بالا مراجعه کنید.
L-تریپتوفان در دوزهای کمتر از 5 گرم در روز می‌تواند منجر به خواب آلودگی روزانه، احساس گیجی و خشک شدن دهان شود.

دوزهای بالاتر از این مقدار L-تریپتوفان می‌تواند موجب بروز حالت تهوع، بی اشتهایی، سردرد، احساس گیجی و خواب آلودگی روزانه شود.

تداخلات مکمل های غذایی L- تریپتوفان
داروها
آگونیست‌های گیرنده‌ی 5-HT1 شامل naratriptan، sumatriptan، almotriptan، frovatriptan، zolmitriptan: مصرف همزمان L-تریپتوفان و آگونیست 5-HT1 می‌تواند باعث افزایش خطر بروز عوارض جانبی شود.

مهار کننده‌های مونو آمین اکسیداز MAOIs مانند isocarboxazid، phenelzine sulfate، tranylcypromine: مصرف همزمان L-تریپتوفان و MAOI (تیپA) می‌تواند باعث افزایش خطر بروز عوارض جانبی شود.

مهار کننده‌های انتخابی برداشت مجدد سروتونین
((SSRIs مانند citalopram، escitalopram، fluoxetine، fluvoxamine maleate  ،   paroxetine   ، sertraline، venlafaxine: استفاده‌ی همزمان L-تریپتوفان بایک SSRI می‌تواند اثرات ضد افسردگی SSRI را افزایش دهد و نیز ممکن است خطر بروز عوارض جانبی را بیشتر کند.

Lithium: مشاهدات کلینیکی بیان می‌کند این احتمال وجود دارد که با ترکیب L-تریپتوفان و لیتیوم بتوان نیاز به دوزهای بالاتر و سمی تر لیتیوم لازم برای کنترل ناهنجاری‌های دو قطبی را کاهش داد.

مکمل‌های غذایی
مورد شناخته شده‌ای وجود ندارد.

غذاها
آلفا-لاکتالبومین، کربوهیدرات‌ها، پروتئین وی: می‌توانند فراهم زیستی L-تریپتوفان را در مغز افزایش دهند.

گیاهان
مورد شناخته شده‌ای وجود ندارد.

اور دوز مکمل های غذایی L- تریپتوفان
هیچ گزارشی در مورد انسان‌ها وجود ندارد.

دوز و نحوه مصرف مکمل های غذایی L- تریپتوفان
افرادیکه می‌خواهند از L- تریپتوفان استفاده کنند باید از باکیفیت‌ترین و خالص‌ترین نوع L- تریپتوفان، ترجیحاً نوع دارویی آن و با درجه خلوص 99% تا 100% استفاده کنند و مطمئن شوند که L-تریپتوفان توسط یک شرکت مطمئن و زیر نظر بالاترین شرایط کنترل کیفیت تولید شده است.

در مورد دوز دارو باید با پزشک مشورت شود.

........................................
منبع: مکمل شناسی به نقل از پی در آر

توصیه های مکمل شناسی در خصوص مصرف منطقی و بهینه مکمل های غذایی: مصرف مکمل های غذایی نیاز به آگاهی و تشخیص صحیح دارد و به این جهت مصرف مکمل های غذایی بدون مشاوره با پزشک توصیه نمی شود. ضمن اینکه اطلاعات موجود در وبسایت مکمل شناسی به هیچ وجه جایگزین مشاوره با پزشک نخواهد بود و ضروری است قبل از هرگونه اقدامی، موضوع را با پزشک معالج مطرح نمایید.
مصرف مکمل های غذایی بویژه در خصوص کودکان، سالمندان و کسانی که بیماری زمینه ای نظیر دیابت، بیماری های ریوی یا قلبی و عروقی دارند و همچنین در رابطه با زنان باردار از حساسیت بیشتری برخوردار است و ممکن است در صورت عدم توجه به توصیه های پزشک، منجر به عوارض غیر قابل جبرانی شود.
علاوه بر این، توجه داشته باشید با توجه به شیوع تبلیغات ماهواره ای و اینترنتی، بهترین و معتبرتین مکان برای تهیه مکمل های غذایی، صرفا داروخانه ها هستند و عرضه مکمل های غذایی در خارج از داروخانه، بر اساس دستورالعمل سازمان غذا و دارو، در خارج از داروخانه ممنوع است.