خودآگاهی راجع به مصرف مکمل های غذایی L-تریپتوفان

L-تریپتوفان یکی از هشت آمینواسید ضروری برای انسان‌ها (10 آمینواسید ضروری برای کودکان) می‌باشد. این آمینواسید، کمترین آمینواسید ضروری است.

یک آمینواسید ضروری آمینواسیدی است که بدن نمی‌تواند آن را بسازد یا اگر بسازد مقدار آن به اندازه‌ی کافی نیست که بتواند نیازهای بیولوژیکی بدن را تأمین کند.

(برای مثال L-هیستیدین و L-آرژینین برای کودکان). L-تریپتوفان یک آمینواسید پروتئینی است یعنی برای ساختن پروتئین‌ها بکار می‌رود. L-تریپتوفان همچنین عملکردهای مهم دیگری نیز دارد.

این ماده پیش ساز نوروترانسمیتر سروتونین، هورمون ملاتونین غده‌ی پینه آل (به توضیحات ملاتونین مراجعه کنید.)، کینورنیک اسید (Kynurenic acid) محافظت کننده‌ی سیستم ایمنی، ویتامین B3 (نیاسین یا نیکوتینیک اسید و نیاسین آمید یا نیکوتین آمید)، و کوآنزیم‌های NADH (نیکوتین آمید دی نوکلئوتید) و NADPH (نیکوتین آمید آدنین دی نوکلئوتید فسفات) می‌باشد.

کمبود نیاسین و/ یا تریپتوفان منجر به بیماری پلاگرا می‌شود که با 3 کلمه که با D شروع می‌شوند: درماتیت، اسهال (Diarrhea)، و دمانس مشخص می‌شود و در صورت عدم درمان D چهارم، مرگ (Death)، به آن اضافه می‌شود.

پلاگرا یک بیماری کمبود ویتامین B3 می‌باشد که در اثر کمبود نیاسین و پروتئین، بخصوص پروتئین‌های حاوی آمینواسید ضروری L-تریپتوفان در رژیم غذایی ایجاد می‌شود.

از آنجاییکه L-تریپتوفان می‌تواند به نیاسین تبدیل شود، غذاهای حاوی L-تریپتوفان ولی بدون نیاسین، مانند شیر، می‌توانند از بیماری پلاگرا پیشگیری کنند. در صورتیکه L-تریپتوفان رژیم غذایی صرف تولید پروتئین شود، کمبود نیاسین همچنان باقی مانده و منجر به ایجاد بیماری پلاگرا می‌شود.

تا اواخر دهه‌ی 1980، چندین میلیون نفر، بخصوص زنان و عمدتاً در ایالات متحده به دلایل مختلف مانند سندرم قبل از قاعدگی (PMS)، ناهنجاری‌های خواب، اضطراب، افسردگی، فیبرومیالژی، ناهنجاری‌های فصلی (SAD: seasonal affected disorder) و سندرم‌های درد مزمن از مکمل‌های L-تریپتوفان استفاده می‌کردند.

مکمل‌های L-تریپتوفان همچنین بعنوان درمان کمکی در درمان موارد اعتیاد به کوکائین، آمفتامین، الکل و سایر داروها و نیز درمان خستگی پرواز ناشی از اختلاف ساعت فیزیولوژیک بدن استفاده می‌شوند.

در بخش مراقبت‌های ویژه، برخی از پزشکان از آن بعنوان مسکن برای آرام کردن بیمارانشان استفاده می‌کردند زیرا سیستم تنفس را کمتر از داروهای مسکن و آرام بخش سرکوب میکند. پزشکان تصور می‌کردند این ماده جهت شروع درمان در بیمارانی که سیستم تنفسی ضعیفی دارند مفید می‌باشد.

در حقیقت، حتی چندین مطالعه‌ی کلینیکی نیز وجود داشت که در ظاهر برخی از موارد استفاده‌ی L-تریپتوفان را که در بالا ذکر شد تأیید می‌کردند.

در اکتبر سال 1989، دکتر فیلیپ هرزمن و همکاران وی در نیومکزیکو اطلاعات سه بیمار مؤنث باعلایم کلینیکی غیر معمول شامل میالژی (درد عضلانی)، ضعف، زخم‌های دهان، درد شکم، راش‌های پوستی و افزایش قابل توجه تعداد ائوزینوفیل‌ها در خونشان را مورد مطالعه قرار دادند.

این پزشکان فهمیدند که علایم در هر سه نفر این بیماران بعد از مصرف مکمل L-تریپتوفان ایجاد شده و اینگونه تصور کردند که مکمل L-تریپتوفان باعث ایجاد این مشکلات شده است.

آنها این بیماری و ارتباط احتمالی آن با مصرف مکمل L-تریپتوفان را به دپارتمان سلامت و بهداشت نیومکزیکو و CDC (مرکز کنترل و پیشگیری از بیماریها) گزارش کردند. دپارتمان سلامت و بهداشت نیومکزیکو چندین مورد مشابه دیگر را که همگی با مصرف مکمل L-تریپتوفان همراه بودند کشف کرد.

با گسترش آگاهی از مشکل پیش آمده، (CDC تمام دپارتمان‌های سلامت ایالت را در مورد مشکل پیش آمده که احتمالاً ناشی از مصرف مکمل‌های L-تریپتوفان بود آگاه کرد) تعدادی از موارد نیز از سایر ایالات گزارش شده بودند.

در نوامبر سال 1989، CDC نام سندرم ائوزینوفیلی- میالژی یا EMS را برای این بیماری پیشنهاد کرد زیرا تمام مواد، هر دو علامت ائوزینوفیلی و میالژی (درد عضلانی) شدید را داشتند.

از آنجا که بیماری تریکینوز نیز ائوزینوفیلی و میالژی ایجاد میکند، تعریف اولیه‌ی CDC از یک مورد EMSنیاز به انجام تست‌های سرولوژیکی یا بیوپسی عضله جهت رد کردن بیماری تریکینوز داشت.

ولی از آنجا که علایم بالینی EMS کاملاً از تریکینوزیس قابل افتراق بودند، وجود تست‌های منفی برای تریکینوز از تعریف EMS حذف شد.

ارتباط بین مکمل L-تریپتوفان و EMS قوی بود و در 11 نوامبر سال 1989، FDA یک اطلاعیه‌ی ملی منتشر کرد که در آن از مصرف کنندگان خواسته شده بود تا مصرف مکمل L-تریپتوفان را قطع کنند و سپس تمام محصولات L-تریپتوفان فروخته شده در سراسر کشور را پس گرفت.

با جمع آوری مکمل‌های L-تریپتوفان از بازار، تعداد موارد جدید گزارش شده از EMS به سرعت کاهش یافت. در ژوئن 1993، 1511 مورد EMS به CDC گزارش شد که شامل 37 مورد مرگ ناشی از این بیماری بود.

اگرچه اغلب موارد EMS از ایالات متحده بودند، ولی 97 مورد از آلمان، 24 مورد از فرانسه، 16 مورد از کانادا، سوئیس و بلژیک هر یک 3 مورد، UK و ژاپن هر یک 2 مورد و اسپانیا و استرالیا هر کدام یک مورد، نیز گزارش شدند.

در ایالات متحده 84% از موارد خانم بودند و 97% موارد سفید پوستان غیر اسپانیایی بودند و بیشترین شیوع موارد EMS در ایالات غربی بود. در میان عوامل خطر ایجاد کننده‌ی بیماری EMS، اولین عامل خطر مصرف مکمل‌های L-تریپتوفان بود.

دوز مکمل L-تریپتوفان و سن مصرف کننده نیز عامل خطر برای EMSبه حساب می‌آمد. مصرف کنندگان مسن L-تریپتوفان بیشتر از افراد جوان در خطر ابتلا به EMS بودند و خطر ایجاد EMS با مصرف دوزهای بالاتر L-تریپتوفان بیشتر می‌شد.

دیده شد در افرادی که بیش از 4 گرم در روز L-تریپتوفان مصرف می‌کردند میزان بروز بیماری 50% بود، که نشان میداد عامل EMS یک عامل توکسیک می‌باشد.

تلاش برای یافتن سموم و محتویات فرضی موجود در مکمل‌های L-تریپتوفان که می‌توانستند عامل EMS باشند به سرعت آغاز شد، ولی اگرچه چندین مورد مشکوک مشخص شده بود، هیچیک بعنوان عامل EMS تعیین نشدند.

در سال 1991، FDA فروش مکمل‌های EMS را در U.S ممنوع کرد. در سال 2001، FDA محدودیت‌های فروش مکمل‌های L-تریپتوفان را کمتر کرد ولی واردات آن را، مگر تحت شرایط خاص، ممنوع اعلام نمود.

در دوم می‌سال 2005، FDA بطور کامل ممنوعیت واردات L-تریپتوفان را لغو کرد. به دنبال این مسئله، مکمل‌های L-تریپتوفان مجدداً در بازار مکمل‌های غذایی، فروشگاه‌های غذایی و اینترنت همراه با سایر داروها ظاهر شد.

L-تریپتوفان از لحاظ شیمیایی بصورت (2s)-2–آمینو–3(1H-ایندول–3-1y) پروپانوئیک اسید تعریف می‌شود.

این آمینواسید همچنین بصورت (S)-آلفا-آمینو – 1H–ایندول–3-پروپانوئیک اسید و 2-آمینو– 3-ایندولیل پروپانوئیک اسید شناخته می‌شود. بصورت Trp مخفف می‌شود و مخفف یک حرفی آن W می‌باشد.

فرمول تجربی آن C11H12N2O2 بوده و وزن مولکولی آن 22/204 می‌باشد و شماره‌ی ثبت CAS آن 73-23-3 است. گفته می‌شود حداقل میزان نیاز روزانه به L-تریپتوفان در مردان 25/0 گرم و در زنان 15/0 گرم می‌باشد. رژیم غذایی معمول غربی‌ها روزانه حاوی حدوداً 1 تا 3 گرم از این ماده می‌باشد.

عملکرد مکمل های غذایی L-تریپتوفان
L- تریپتوفان می‌تواند اثرات ضدافسردگی، تسکین علائم سندرم پیش از قاعدگی (PMS) و بهبود وضعیت خواب داشته باشد.

مکانیسم اثر مکمل های غذایی L-تریپتوفان
فعالیت ضدافسردگی: یک متاآنالیز Callaboration Cochrane بیان می‌کند، اگرچه تعدادی از مطالعات انجام شده برای تعیین این مسئله بودند که آیا L-تریپتوفان و 5-هیدورکسی تریپتوفان (-HT5، به توضیحات 5- هیدورکسی تریپتوفان مراجعه کنید) اثرات ضد افسردگی دارد یا نه، فقط تعداد کمی از آن مطالعات قابل اعتماد بودند.

این تعداد کم مطالعات بیان کردند که هر دوی L-تریپتوفان و 5-هیدروکسی تریپتوفان در کاهش میزان افسردگی بهتر از دارونما هستند. همچنین محققان بیان می‌کنند که " قبل از استفاده‌ی گسترده از این ماده، انجام مطالعات بیشتر جهت بررسی میزان اثربخشی و بی خطر بودن 5-HT و تریپتوفان توصیه می‌شود".

خاصیت ضدافسردگی احتمالی این ماده به دلیل تبدیل L-تریپتوفان و 5- هیدروکسی تریپتوفان به نوروترانسمیتر سروتونین می‌باشد.

در یک بررسی دوسویه کور کنترل شده با دارونما، L-تریپتوفان با یک مهار کننده‌ی انتخابی باز جذب سروتونین (SSRI) بنام فلوکستین ترکیب شده و دیده شد که ترکیب 20 میلی‌گرم فلوکستین با 2 تا 4 گرم از L-تریپتوفان در روز، در گروهی از بیماران که افسردگی ماژور داشته اند، سریعتر از مصرف فلوکستین به تنهایی اثرات ضدافسردگی ایجاد می‌کند.همچنین به نظر می‌رسد گروه تریپتوفان اثرات حفاظتی روی خواب با امواج آهسته دارد.

دوز 4 گرم در روز L-تریپتوفان موجب گیجی در هنگام روز می‌شود ولی دوزهای 2 گرمی این ماده این حالت را ایجاد نمی‌کنند. در این جا نیز مکانیسم عمل L-تریپتوفان احتمالاً به دلیل تبدیل شدن این آمینواسید به نوروترانسمیتر سروتونین در مغز می‌باشد.

مکانیسم ایجادکننده‌ی اثرات احتمالی ضدافسردگی L-تریپتوفان به دلیل تبدیل آن به نوروترانسمیتر سروتونین می‌باشد که نقش اصلی در این شرایط دارد.

داروهای ضدافسردگی از طریق اتصال به یک یا تعداد بیشتری از گیرنده‌های 5-HT سروتونین (5-HT1 _ 5-HT7) و یا از طریق مهار برداشت مجدد سروتونین عمل می‌کنند.

داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای، تا حدودی، از طریق اتصال به گیرنده‌ی 5-HT6 که یکی از اعضای خانواده‌ی بزرگ G پروتئین هاست، عمل می‌کنند، که این گیرنده‌ها نیز با آدنیلات سیکلاز که یک پیامبر ثانویه است جفت می‌شوند. مهار کننده‌های انتخابی برداشت مجدد سروتونین (SSRIs)، برداشت مجدد سروتونین را بصورت انتخابی مهار می‌کنند.

تسکین علائم سندرم پیش از قاعدگی (PMS): قبل از جمع آوری L-تریپتوفان در سال 1989، بسیاری از خانم‌ها مکمل‌های L-تریپتوفان را جهت تسکین علایم قاعدگی مصرف می‌کردند.

چندین مطالعه، این مورد استفاده از L-تریپتوفان را تأیید کردند. یک مطالعه‌ی کلینیکی کنترل شونده با دارونما که روی اثرات L-تریپتوفان روی PMS انجام شد نشان داد که، افزایش سطوح سروتونین در اواخر فاز لوتئال سیکل قاعدگی در اثر مصرف L-تریپتوفان، تأثیرات سودمندی در بیماران با PMS داشته است.

اثرات بهبود وضعیت خواب: برای مدت بیش از 40 سال، تعدادی از مطالعات بیان می‌کردند که L-تریپتوفان تأخیر در به خواب رفتن را کاهش داده، میزان خواب آلودگی را که خود شخص احساس می‌کند افزایش می‌دهد و منجر به کاهش میزان کل بیداری و/ یا افزایش زمان خواب می‌شود.

بهترین تأثیرات این ماده در افرادی بوده است که بیخوابی خفیف داشته‌اند. تصور می‌شود که اثرات بهبود وضعیت خواب ناشی از L-تریپتوفان به دلیل تبدیل شدن آن به نوروهورمون ملاتونین می‌باشد.

یک مطالعه اخیراً تأثیر دریافت L-تریپتوفان را روی تغییرات ریتم شبانه روزی استراحت-فعالیت ناشی از افزایش سن و میزان بیان c-fos مرتبط با افزایش سن در کبوتران، مورد بررسی قرار داد. c-fos یک پروتو–آنکوژن سلولی می‌باشد.

دانشمندان علم عصب شناسی میزان بیان c-fos را بعنوان یک مارکر غیرمستقیم فعالیت نورونها اندازه‌گیری می‌کند زیرا c-fos غالباً زمانی بیان می‌شود که نورون‌ها پتانسیل عمل ایجاد می‌کنند.

هسته‌ی سوپراکیاسماتیک (SCN) در هیپوتالاموس، در هر دو نیمکره‌ی مغز، واقع شده و مسئول کنترل ریتم‌های تغییرات شبانه روزی داخل بدن می‌باشد.

فعالیت‌های هورمونی و عصبی که این مرکز تولید می‌کند بسیاری از عملکردهای مختلف بدن را در طی 24 ساعت تنظیم میکند. L-تریپتوفان و ملاتونین (یک متابولیت L-تریپتوفان می‌باشد و در غده‌ی پینه آل تولید می‌شود)، هر دو، میزان فعالیت شبانه را در تمام کبوتران کاهش دادند.

در حالیکه فقط بالاترین میزان دوزها روی کبوتران پیر مؤثر بودند. پارامترهای خواب، که از روی اطلاعات مربوط به میزان فعالیت محاسبه می‌شوند، کیفیت بد خواب را در حیوانات پیر نشان می‌دهند که با درمان بهتر می‌شود. بعلاوه، میزان بیان c-fos در هسته‌ی سوپراکیاسماتیک با درمان کاهش می‌یابد.

به نظر می‌رسد هسته‌ی سوپراکیاسماتیک هدف تأثیرات شبانه روزی L-تریپتوفان و ملاتونین می‌باشد. این مسئله مزیت استفاده از L-تریپتوفان را برای تصحیح اختلالات سیکل شبانه روزی استراحت–فعالیت مرتبط با افزایش سن تأیید می‌کند.

........................................
منبع: مکمل شناسی به نقل از پی در آر

توصیه های مکمل شناسی در خصوص مصرف منطقی و بهینه مکمل های غذایی: مصرف مکمل های غذایی نیاز به آگاهی و تشخیص صحیح دارد و به این جهت مصرف مکمل های غذایی بدون مشاوره با پزشک توصیه نمی شود. ضمن اینکه اطلاعات موجود در وبسایت مکمل شناسی به هیچ وجه جایگزین مشاوره با پزشک نخواهد بود و ضروری است قبل از هرگونه اقدامی، موضوع را با پزشک معالج مطرح نمایید.
مصرف مکمل های غذایی بویژه در خصوص کودکان، سالمندان و کسانی که بیماری زمینه ای نظیر دیابت، بیماری های ریوی یا قلبی و عروقی دارند و همچنین در رابطه با زنان باردار از حساسیت بیشتری برخوردار است و ممکن است در صورت عدم توجه به توصیه های پزشک، منجر به عوارض غیر قابل جبرانی شود.
علاوه بر این، توجه داشته باشید با توجه به شیوع تبلیغات ماهواره ای و اینترنتی، بهترین و معتبرتین مکان برای تهیه مکمل های غذایی، صرفا داروخانه ها هستند و عرضه مکمل های غذایی در خارج از داروخانه، بر اساس دستورالعمل سازمان غذا و دارو، در خارج از داروخانه ممنوع است.