عوارض مکمل های غذایی اینولین چیست؟
اینولین‌ها به گروهی از الیگوساکاریدهای حاوی فروکتور اشاره دارد که به طور طبیعی یافت می‌شوند. این ترکیبات متعلق به دسته کربوهیدارتهایی هستند که به عنوان فروکتان‌ها شناخته می‌شوند.
فروکتان‌ها علاوه بر اینولین، شامل گروه دیگری از الیگوساکاریدهای حاوی فروکتوز به نام لوان هستند که آنها نیز به طور طبیعی وجود دارند. اینولین‌ها اکثراً منشاء گیاهی داشته، درحالی که لوان‌ها در قارچ و باکتری یافت می‌شوند.
اینولین‌ها از واحدهای فروکتوز تشکیل شده و غالبا دارای گلوکز انتهایی هستند. پیوند بین واحدهای فروکتوز در اینولین‌ها یک پیوند گلیکوزیدی بتا (1-2) است.
اینولین‌های گیاهی حاوی 2 تا 150 واحد فروکتوز می‌باشد. کوچکترین اینولین 1-کستوز نامیده می‌شود که از دو جز فروکتوز و یک گلوکز تشکیل شده است. این اینولین به طور طبیعی از سوکروز ساخته می‌شود.
از نظر شیمیایی، اینولین‌ها ی حاوی یک گلوکز انتهایی، به عنوان آلفا – D – گلوکوپیرانوزیل – [بتا – D – فروکتو فورانوزیل] (n-1)-D – فروکوفورانوزیدها شناخته می‌شوند که به صورت GpyFN به اختصار در می‌آیند.
اینولین‌های بدون گلوکزانتهایی، بتا – D – فروکتو پیرانوزیل – [D – فروکتو فورانوزیل] (n-1) –D- فروکتوز فورانوزیدها نامیده شده که به صورت FpyFn به اختصار در می‌آیند.
n کوچک به تعداد اجزای فروکتوز در اینولین اشاره داردو py اختصاری برای پیرانوزیل است. اینولین‌ها در میان انواع سبزیجات و میوه‌ها در پیاز، تره فرنگی، سیر، موز، مارچوبه، کنگر فرنگی وجود دارند.
به خاطر طعم شیرین و ایجاد قوام، اینولین‌ها به غذاهای گوناگونی افزوده می‌شوند. دریافت اینولین در ایالات متحده از 1 تا 4 گرم در روز متغیر است. دریافت این ماده در رژیم غذایی اروپایی بالاتر است.
اینولین‌ها فقط در روده کوچک هضم شده و سپس توسط تعداد محدودی از باکتریهای کولون تخمیر می‌شوند. این فرایند منجر به تغییراتی در اکوسیستم کولون به نفع برخی گونه‌های باکتریایی مانند بیفودوباکترها شده، که ممکن است فواید متععدی برای سلامتی داشتهباشند.
بنابراین اینولین‌ها به عنوان فاکتور بیفیدوژنیک در نظر گرفته می‌شود. محتوی انرژی اینولین‌ها نیمی از کالری حاصل از کربوهیدراتهای قابل هضم یعنی حدود 1 تا 2 کیلو کالری به ازای هر گرم می‌باشد.
موادی مانند اینولین که رشد باکتریهای مفید را در کولون تحریک میکنند، پروبیوتیک (Probiotics) نامیده می‌شوند. پروبیوتیک‌ها عموماً الیگو ساکاریدهای غیر قابل هضم می‌باشد.
اینولین‌ها به صورت مکمل‌های غذایی و غذاهای عملکردی فروخته می‌شوند. منبع اینولین مورد استفاده در این مکمل‌ها ریشه کاسنی (Cichorium intybus) و سیب زمینی ترشی (Helianthus tuberosus) می‌باشد.
الیگو فروکتوز به هیدرولیز آنزیماتیک نسبی اینولین‌ها اشاره دارد. فروکتوز الیگو ساکاریدها اکثراً به فروکتان‌های کوتاه زنجیره سنتیک اطلاق می‌شود. طول میانگین زنجیره در اینولین‌ها 10 می‌باشد.
فارماکوکینتیک مکمل های غذایی اینولین
پس از غذا خوردن، مقادیر کمی از اینولین در معده و روده باریک هضم می‌شود.
اینولین‌ها در کولون جهت تولید اسیدهای چرب کوتاه زنجیره استات، پروپیونات و بوتیرات؛ گازهای هیدروژن، هیدروژن سولفید، کربن دی اکسید و متان، لاکتات، پیرووات و سوکسینات توسط بیفیدو باکتر‌ها و سایر باکتریهای کولون تخمیر می‌شوند.
استات، پروپیونات و بوتیرات در کولونوسیتها متابولیزه نشده و از طریق گردش باب به کبد برده می‌شوند. بخش اعظم این اسیدهای چرب کوتاه زنجیره در هپاتوسیست‌ها متابولیزه می‌شود.
استات، پروپیونات و بوتیرات متابولیزه نشده، توسط گردش خون به بافت‌ها مختلف برده می‌شود تا در آنجا تحت متابولیسم بیشتر قرار گیرند. بوتیرات یک سوخت تنفسی مهم برای کولونویستها است. کاتابولیسم بوتیرات در کولونوسیتها به تولید آب، دی اکسید کربن و انرژی به شکل ATP، منجر می‌شود.
افراد دارای ایلئوستومی، ممکن است در ایلئوم خود کولونیزاسیون باکتریایی داشتهباشند. در این موارد، اینولین میتواند توسط برخی باکتری های، مشابه مسیر آن در کولون، تخمیر شود.
اندیکاسیون و کاربرد مکمل های غذایی اینولین
اینولین، مانند سایر ترکیبات پروبیوتیک، ممکن است در برابر سرطان کولورکتال و برخی بیماری‌های عفونی روده اثر محافظتی داشته باشد. این ماده همچنین ممکن است اثر هیپولیپیدمیک داشته باشد. مطالعات حیوانی این نتایج را تائید کرده اما شواهد کافی انسانی موجود نیست.
موارد منع مصرف مکمل های غذایی اینولین
اینولین در افرادی که به این ترکیبات حساسیت دارند منع مصرف دارد.
موارد احتیاط مکمل های غذایی اینولین
افرادی که هنگام مصرف فیبرهای غذایی دچار علائم گوارشی می‌شوند، باید در استفاده از اینولین‌ها احتیاط کنند. افرادی که تحت پرتوزایی به کل بدن یا مجرا گوارشی قرار گرفتند باید از مصرف مکمل‌های دارای اینولین اجتناب کنند.
عوارض جانبی مکمل های غذایی اینولین
دوزهای تا 10 گرم روزانه به خوبی تحمل می‌شود. دوزهای بالاتر ممکن است موجب برخی علائم گوارشی مانند نفخ و اسهال شود.
واکنش‌های آلرژیک در برخی موارد گزارش شدهاست.
تداخلات مکمل های غذایی اینولین
مکمل‌های غذایی
اینولین ممکن است جذب مکمل‌های کلسیم و منیزم از کولون را در صورت مصرف همزمان با آنها افزایش دهد.
پروبیوتیک ها: اثرات مفید احتمالی اینولین، ممکن است در صورت مصرف با پروبیوتیک‌ها افزایش یابد.
غذاها
اینولین‌ها ممکن است جذب کلسیم و منیزیم موجود در غذا را از کولون افزایش دهند.
اور دوز مکمل های غذایی اینولین
هیچ گزارشی از اوردوز موجود نمی‌باشد.
دوز و نحوه مصرف مکمل های غذایی اینولین
اینولین‌ها به شکل قرص، پودر و غذاهای عملکردی در دسترس می‌باشد. دوزبندی از 4 تا 10 گرم در روز متغیر است. افرادی که بیش از 10 گرم روزانه از آن را مصرف میکنند باید آن را در دوزهای منقسم طی روز دریافت کنند. دوزهای بالاتر از 30 گرم روزانه ممکن است موجب عوارض گوارشی قابل توجه شود.
........................................
منبع: مکمل شناسی به نقل از پی در آر
توصیه های مکمل شناسی در خصوص مصرف منطقی و بهینه مکمل های غذایی: مصرف مکمل های غذایی نیاز به آگاهی و تشخیص صحیح دارد و به این جهت مصرف مکمل های غذایی بدون مشاوره با پزشک توصیه نمی شود. ضمن اینکه اطلاعات موجود در وبسایت مکمل شناسی به هیچ وجه جایگزین مشاوره با پزشک نخواهد بود و ضروری است قبل از هرگونه اقدامی، موضوع را با پزشک معالج مطرح نمایید.
مصرف مکمل های غذایی بویژه در خصوص کودکان، سالمندان و کسانی که بیماری زمینه ای نظیر دیابت، بیماری های ریوی یا قلبی و عروقی دارند و همچنین در رابطه با زنان باردار از حساسیت بیشتری برخوردار است و ممکن است در صورت عدم توجه به توصیه های پزشک، منجر به عوارض غیر قابل جبرانی شود.
علاوه بر این، توجه داشته باشید با توجه به شیوع تبلیغات ماهواره ای و اینترنتی، بهترین و معتبرتین مکان برای تهیه مکمل های غذایی، صرفا داروخانه ها هستند و عرضه مکمل های غذایی در خارج از داروخانه، بر اساس دستورالعمل سازمان غذا و دارو، در خارج از داروخانه ممنوع است.
