بر اساس دستورالعمل سازمان غذا و دارو، سایت هیچگونه فعالیتی در راستای فروش مکمل های غذایی ندارد.

نکاتی که باید در مورد مکمل های غذایی هسپریدین بدانید

فلاوونید هسپریدین یک گلیکوزید فلاوانون متشکل از فلاوانون (یک دسته از فلاوونوئیدها) هسپرتین و دی ساکارید روتینوز می‌باشد. هسپریدین، فلاوونوئید غالب لیمو و پرتقال می‌باشد.

اجزای غشایی و پوست این میوه‌ها غلظت بالایی از هسپریدین دارند. بنابراین آب پرتقال حاوی پالپ از نظر فلاوونوئید نسبت به نوع بدون پالپ سرشارتر است.

پرتقال شیرین (citrus Sinensis) و تنگل‌ها (Tangelos) سرشارترین منابع غذایی هسپریدین می‌باشد. هسپریدین به عنوان بیو فلاوونوئید سیتروس (مرکبات) دسته‌بندی می‌شود.


هسپریدین، در ترکیب با فلاوون گلیکوزید دیوسیمین (diosmin) در اروپا برای درمان عدم کفایت وریدی و هموروئید استفاده می‌شود. هسپریدین، روتین و سایر فلاوونوئیدها نفوذ پذیری مویرگی را کاهش داده و فعالیت ضد التهابی دارند و در مجموع به عنوان ویتامین P شناخته می‌شوند.

با این حال این مواد ویتامین نبوده و جز متون قدیمی، از نام ویتامین P برای آنها استفاده نمی‌شود.
هسپریدین یک ماده جامد کم محلول در آب است اما با این وجود، نسبت به آگلیکون هسپرتین در آب محلولتر می‌باشد. فرمول مولکولی هسپریدین C28H34O15 و وزن مولکول آب 51/610 دالتون می‌باشد.


دی ساکارید هسپریدین روتینوز، از شکرهای رامنوز (6- داکسی – L – مانوز) و گلوکز تشکیل شده است.


هسپریدین به عنوان هسپرتین 7-رامنو گلوکوزید، هسپرتین -7- روتینوزید و (S)-7-[[6-O-6- داکسی – آلفا – L – مانوپیرانوزیل) – بتا – D – گلوکوبیرانوزیل] اکسی]-2 و 3- دی هیدرو – 5- هیدروکسی – 2- (3- هیدروکسی – 4 – متوکسی فنیل) – 4H – 1 – بنزوپیران – 4 – اون نیز شناخته می‌شود.


اندیکاسیون و کاربرد مکمل های غذایی هسپریدین
نتایج مطالعات نشان می‌دهد که هسپریدین تا حدی می‌تواند با اثرات مطلوب روی لیپیدها، در درمان برخی اختلالات عروقی در انسان موثر باشد.

سایر اطلاعات در مورد هسپریدین بر پایه مطالعات حیوانی و در محیط آزمایشگاه می‌باشد. این ماده ممکن است در سرطان، اختلالات ایمنی، آلرژیها و شرایط التهابی مفید واقع شود.

موارد منع مصرف مکمل های غذایی هسپریدین
مصرف هسپریدین در افرادی که به هسپریدین یا هر جز محصولات حاوی آن حساسیت دارند غیر مجاز است.

موارد احتیاط مکمل های غذایی هسپریدین

زنان باردار و مادران شیرده باید ازمصرف مکمل‌های هسپریدین در دوزهای بالاتر از آنچه که در برخی فرآورده‌های مولتی ویتامین یافت می‌شود (حدود 20 میلی گرم) اجتناب کنند.


عوارض جانبی مکمل های غذایی هسپریدین
مکمل هسپریدین عموما به خوبی تحمل می‌شود، واکنش‌های نامطلوب شامل عوارض گوارشی مانند تهوع می‌باشد.

تداخلات مکمل های غذایی هسپریدین
مکمل‌های غذایی
ویتامین C: تداخل بین فلاوونوئیدهایی مانند هسپریدین و هسپرتین، و ویتامین C نامعلوم می‌باشد. فلاوونوئیدها ممکن است به طور سینرژیست با ویتامین C عمل کرده، جذب آن را افزایش داده و از اکسیداسیون آن جلوگیری ‏کنند.

تحقیقات جدیدی نیز نشان می‌دهد که فلاوونوئید‌ها، مانند هسپرتین ممکن است ورود ویتامین C به درون سلول‌ها را مهار کنند. بررسی‌های بیشتری برای واضح کردن این موضوع لازم می‌باشد.

اوردوز مکمل های غذایی هسپریدین
هیچ گزارشی از مسمومیت با دوز بیش از حد وجود ندارد.

دوز و نحوه مصرف مکمل های غذایی هسپریدین
هسپریدین در مکمل‌های غذایی مانند ویتامین C با بیوفلاوونوئیدها وجود دارد. دوز معمول این محصولات حدود 20 میلی‌گرم می‌باشد. هسپریدین در مکمل‌های کمپلکس هسپریدین در دسترس است.


دوز این نوع مکمل عموما 500 میلی‌گرم تا 2 گرم روزانه می‌باشد. در اروپا هسپریدین برای کنترل عدم کفایت وریدی و هموروئید در محصولات ترکیبی با دیوزمین در دسترس می‌باشد.

یک دوز 500 میلی‌گرم این محصول ترکیبی از 50 میلی‌گرم هسپریدین و 450 میلی‌گرم دیوزمین است.دوز این محصول فلاوونوئید مخلوط، برای شرایط بالا، 1 تا 3 گرم روزانه می‌باشد.

فلاوونوئید دیگر، هسپریدین متیل شالکون در فرمولاسیون با هسپریدین فروخته می‌شود که یک فلاوونوئید متفاوت بوده و مطالعات بسیار کمی در مورد استفاده از آن انجام شده‏است. یک منبع خوب هسپریدین آب پرتقال حاوی پالپ می‌باشد.

پیشنهاد خواندنی

خار گل گیاهی برای حفاظت از کبد مشاهده
خار گل گیاهی برای حفاظت از کبد