خودآگاهی راجع به مصرف مکمل های غذایی بروملایین

بروملایین اصطلاح کلی برای آنزیم‌های (به خصوص آنزیم‏های پروتئولیتیک) مشتق شده از میوه‏ های نارس و رسیده و همچنین ساقه و برگ‏های گیاه آناناس، Ananas comosus، عضوی از خانواده‌ی Bromeliaceae می‌باشد.

بروملایین تجاری به طور مشخص بروملایین ساقه می‌باشد. بروملایین به طور عمده حاوی پروتئاز‏های سیستئین، مقادیر کمتری اسید فسفاتاز، پراکسیداز، آمیلاز و سلولاز است. بروملایین حاوی حداقل چهار پروتئاز سیستئین می‌باشد.

پروتئاز اصلی ساقه، بروملایین ساقه یا پروتئاز بروملایین ساقه نام گرفته است. دو پروتئاز دیگر یافت شده در ساقه آنانایین و کوموسایین نام گرفته‌اند. بروملایین میوه‌ها نام خود را از پروتئاز اصلی یافت شده در میوه‌ها گرفته است.

پروتئاز ساقه یک گلیکوپروتئین پایه با وزن مولکولی 000/28 دالتون می‌باشد. آناناس به عنوان یک داروی بومی توسط بومیان استوایی برای قرن‏ها استفاده شده است و همچنین به عنوان یک کمک کننده هضم و یک پاک کننده جهت بهبود بافت پوست و همچنین ارتقای بهبود زخم استفاده شده است.

به صورت تجاری در مصارف آرایشی مشخص و به عنوان نرم کننده گوشت و مکمل غذایی استفاده می‌شود. ممکن است بروملایین دارای فعالیت هضم کننده باشد و تحقیقاتی وجود دارد که مطرح می‏کند دارای اثرات بهبود زخم، ضد التهابی، ضد اسهالی و ضد سرطانی نیز می‌باشد.

فعالیت بروملایین ممکن است به شش طریق مختلف بیان شود: واحدهای Rorer، واحدهای FIPَ،، BTU (واحد‏های بروملایین تیروزین)، CDU (واحدهای هضم کازئین)، GDU (واحدهای هضم ژلاتین) یا MCU (واحدهای انعقاد شیر).

رایج‌ترین معیار استفاده شده برای فعالیت، MCU یا GDU می‌باشد و یک GDU برابر حدود 5/1MCU است. یک نکته جالب این است که کارگرانی که با آناناس کار می‌کنند اغلب اثر انگشت خود را به طور کامل از دست می‌دهند که ناشی از فعالیت پروتئولیتیک بروملایین می‌باشد.

عملکرد و فارماکولوژی
عملکرد مکمل های غذایی بروملایین

ممکن است بروملایین دارای فعالیت هضم کننده و فعالیت‏های ضد التهابی، تنظیم کننده ایمنی، ضد اسهال، ضد سرطانی و بهبود زخم باشد.

مکانیسم عمل مکمل های غذایی بروملایین
فعالیت هضمی بروملایین بر اساس توانایی آن در هیدرولیز پروتئین‏ها به الیگو پپتیدها و آمینواسیدها می‌باشد. آنزیم‏های پروتولیتیک بروملایین، پروتئاز‏های سیستئین می‌باشد. پروتئازهای سیستئین پپتید‏ها را توسط حمله نوکلئوفیلیک از طریق جایگاه فعال باقی مانده‌های سیستئین می‌شکنند. دیگر اعضای خانواده‏ پروتئاز سیستئین، شامل کالپایین‌ها و کاسپاز‏ها می‌باشد.

مکانیسم اثر ضد التهابی به خوبی شناخته نشده است. ممکن است به علت فعال شدن تولید پلاسمین از پلاسمینوژن و کاهش کینین، از طریق مهار تبدیل کینینوژن به کینین ‏باشد. دیگر احتمالات، شامل دژنراسیون پروتئولیتیک کمپلکس‏های ایمنی در گردش و مهار انتقال سیگنال توسط کیناز تنظیم شده خارج سلولی-2 (ERK) و p21ras می‌باشد.

عقیده بر آن است که اثر حفاظتی احتمال بروملایین در EAE موش (انسفالومیلیت آلرژیک تجربی)، مدل حیوانی مولتیپل اسکلروزیس، ناشی از شکست پروتئولیتیک مولکول‏های فرعی دخیل در تداخل لنفوسیت‏های T و سلول‏های ارایه کننده‌ی آنتی ژن می‌باشد، بنابراین،آستانه‌ی فعال شدن لنفوسیت‏های T خود فعال شده را افزایش می‏دهد.

مکانیسم اثر تنظیم کننده ایمنی احتمالی بروملایین متاسفانه به میزان اندکی شناخته شده است. نشان داده شده است که بروملایین فعالیت سلول‏های T وابسته به CP2 را افزایش می‏دهد تا اتصال مستقل از آنتی ژن به لنفوسیت‏ها افزایش یابد و تولید اینتروفرون (IFN) گاما- وابسته، فاکتور نکروز تومور (TNF) - آلفا، اینترلوکین (IL) – 1 بتا و اینترلوکین 6-(IL) در مونوسیت‌های خون محیطی افزایش یابد.

تصور می‌شود این اثرات ناشی از فعالیت پروتئولیتیک بروملایین در سطح سلول‏ها ‏باشد، که توسط آن مولکول‏های سطحی برداشت شده یا آنهایی که هنوز در سطح غشای سلول وجود دارند آزاد می‌شوند و در نتیجه واکنش‌های گیرنده- لیگاند تغییر می‌کند.

مطالعات اخیر گزارش کرده‌اند که بروملایین به روش پروتئولیتیک، فعالسازی کیناز تنظیم شده خارج سلولی-2 (ERK) را در سلول‌های T مسدود کرده ودر نتیجه منجر به مهار انتقال سیگنال در سلول‌های T می‌شود.

مشخص شده است که بروملایین بروز اسهال ناشی از Escherichia coli انتروتوکسیژنیک را در خوکچه‏ها کاهش می‏دهد. تصور می‌شود این اثر ناشی از غیر فعال شدن گیرنده‏های E.coli انتروتوکسیژنیک در روده‌ی کوچک توسط شکست پروتئولیتیک گیرنده‌ی گلیکوپروتئینی می‌باشد.

فعالیت ضد سرطانی احتمالی بروملایین هنوز مورد بحث است. احتمالات شامل گسیختگی مولکول‏های اتصالی بر روی سلول‏های تومور و اندوتلیال از طریق فعالیت پروتئولیتیک آن ومهار انتقال سیگنال توسط p 21ras , ERK-2 می‌باشد. همچنین تصور می‌شود که ممکن است بروملایین در تمایز سلول‌های بدخیم نقش داشته باشد.

پروتئازهای سیستئین مشخص (مانند کاسپازها) در آپوپتوز شرکت دارند. زمانی که بروملایین وارد سلول‌های سرطانی می‌شود آپوپتوز را القا می‌نماید. از سوی دیگرورود بروملایین به سلول‌های طبیعی، مطلوب نیست. فعالیت بروملایین در بهبود زخم ناشی از خاصیت ضد التهابی آن است.

........................................
منبع: مکمل شناسی به نقل از پی در آر

توصیه های مکمل شناسی در خصوص مصرف منطقی و بهینه مکمل های غذایی: مصرف مکمل های غذایی نیاز به آگاهی و تشخیص صحیح دارد و به این جهت مصرف مکمل های غذایی بدون مشاوره با پزشک توصیه نمی شود. ضمن اینکه اطلاعات موجود در وبسایت مکمل شناسی به هیچ وجه جایگزین مشاوره با پزشک نخواهد بود و ضروری است قبل از هرگونه اقدامی، موضوع را با پزشک معالج مطرح نمایید.
مصرف مکمل های غذایی بویژه در خصوص کودکان، سالمندان و کسانی که بیماری زمینه ای نظیر دیابت، بیماری های ریوی یا قلبی و عروقی دارند و همچنین در رابطه با زنان باردار از حساسیت بیشتری برخوردار است و ممکن است در صورت عدم توجه به توصیه های پزشک، منجر به عوارض غیر قابل جبرانی شود.