هپاتیت ویروسی
شرح بیماری
هپاتیت ویروسی عبارت است از التهاب کبد در اثر یک ویروس. هپاتیت ویروسی انواع مختلفی دارد. شایعترین انواع آن هپاتیت A و B هستند. سایر انواع آن عبارتند از هپاتیت C، D، E و G.
علایم شایع
علایم شبیه آنفلوانزا مانند تب، خستگی، تهوع، استفراغ، اسهال و بیاشتهایی
زردی چشمها و پوست در اثر تجمع بیلی روبین در خون
تیره شدن رنگ ادرار در اثر وارد شدن بیلی روبین اضافی به ادرار
اجابت مزاج روشن به رنگ خاک رس یا سفید
علل
هپاتیت A و E: ویروس معمولاً از راه آب یا غذا وارد بدن میشود، خصوصاً صدف خام که توسط فاضلاب آلوده شده باشد.
هپاتیت B: معمولاً از راه آمیزشی، تزریق خون و تزریق با سرنگ آلوده انتقال مییابد. مادری که هپاتیت B دارد ممکن است عفونت را به نوزادش انتقال دهد. بعضی از موارد هم بدون دلیل مشخص و راه شناخته شدهای برای انتقال عفونت رخ دادهاند.
هپاتیت C: معمولاً از راه تزریق مواد مخدر داخل رگ، تزریق خون و سایر انواع مواجهه با خون یا محصولات خونی آلوده انتقال مییابد. البته در 40% از موارد، راه انتقال معلوم نیست.
هپاتیت D: بطور جداگانه از هپاتیت B نمیتواند رخ دهد.
هپاتیت G: الگوی انتقال مشابهی مثل هپاتیت C دارد و معمولاً از راه خون انتقال مییابد.
عوامل تشدید کننده بیماری
مسافرت به مناطقی که بهداشت نامناسبی دارند.
بیبند و باری
تزریق مواد مخدر داخل رگ
مصرف الکل
تزریق خون
کارکنان پزشکی و سایر حرفههای خطرزا
مهد کودکها یا مراکز نگهداری
دیالیز
تغذیه نامناسب
وجود بیماری که باعث کاهش مقاومت بدن شده باشد.
پیشگیری
از خطرات ذکر شده در قسمت قبل دوری کنید.
اگر با فرد هپاتیتی در تماس بودهاید، با پزشک خود در رابطه با تزریق گاما گلوبولین برای پیشگیری یا کاهش خطر هپاتیت مشورت کنید.
اگر در زمره افرادی هستید که خطر هپاتیت آنها را تهدید میکند، مثل کارکنان بیمارستانها، دندانپزشکان و غیره، واکسن هپاتیت A و B را دریافت کنید. واکسن سایر انواع هپاتیت ویروسی در دست بررسی است. گاهی ممکن است ایمونوگلوبولین نیز لازم شود.
واکسیناسیون هپاتیت B برای همه نوزادان و شیرخواران
عواقب مورد انتظار
زردی و سایر علایم به حداکثر خود میرسند و سپس در عرض 16-3 هفته تدریجاً ناپدید میشوند. اکثر افرادی که وضعیت سلامتی خوبی دارند در عرض 4-1 ماه کاملاً بهبود مییابند اما درصد کمی از افراد، دچار هپاتیت مزمن میشوند. با بهبود از هپاتیت ویروسی معمولاً ایمنی دایمی نسبت به آن ایجاد میشود.
عوارض احتمالی
نارسایی کبد، سیروز کبد، سرطان کبد، مرگ
هپاتیت مزمن. این بیماران معمولاً حامل ویروس هستند و عامل بالقوهای برای انتقال عفونت به افراد خانواده و همسر هستند. این افراد امکان دارد ظاهراً خوب و سرحال باشند و متوجه عفونت خود نشوند.
درمان
بررسیهای تشخیصی عبارتند از آزمایش خون برای شناسایی عفونت، بررسیهای مربوط به کار کبد، و نمونهبرداری از کبد در موارد شدید یا مزمن
اکثر بیماران هپاتیتی را میتوان بدون خطر زیاد در منزل تحت مراقبت قرار داد. جداسازی کامل بیمار ضروری نیست اما فرد بیمار باید وسایل جداگانهای برای خوردن و آشامیدن داشته باشد یا از وسایل یک بار مصرف استفاده کند.
اگر هپاتیت دارید یا مراقبت از یک فرد هپاتیتی را به عهده دارید، دستان خود را مرتباً و به دقت بشویید، خصوصاً پس از اجابت مزاج
داروها
برای درمان هپاتیت تعداد کمی داروی اختصاصی وجود دارد.
امکان دارد داروی ضد التهاب کورتیزونی در موارد شدید تجویز شود تا التهاب کبد کاهش یابد و علایم بهتر شوند.
برای هپاتیت B و C مزمن ممکن است آلفا – اینترفرون مورد استفاده قرار گیرد.
فعالیت
توصیه میشود تا زمان رفع زردی و بازگشت اشتها استراحت در رختخواب انجام گیرد. زمان بازگشت به کارهای روزمره در افراد مختلف بسیار متفاوت است.
رژیم غذایی
علیرغم نداشتن اشتها، خوردن وعدههای غذایی کوچک و متعادل به بهبود بیماری کمک خواهد کرد. روزانه حداقل 8 لیوان آب بنوشید. هرگز الکل ننوشید.
در چه شرایطی باید به پزشک مراجعه نمود؟
در صورتی که علایم زیر به هنگام درمان رخ دهند:
بیشتر کم شدن اشتها
خوابآلودگی زیاد یا گیجی
استفراغ، اسهال یا درد شکمی
بیشتر شدن زردی یا به وجود آمدن بثور پوستی یا خارش
***********
منبع: سامانه مکمل شناسی به نقل از وبسایت بیمارستان عرفان