«اسپری بینی آزلاستین در درمان رینیت آلرژیک و غیر آلرژیک»
«اسپری بینی آزلاستین در درمان رینیت آلرژیک و غیر آلرژیک»
Expert-reviews.com
رینیت میلیونها نفر از افراد جهان را تحت تأثیر خود قرار داده و منجر به کاهش کیفیت زندگی افراد و همچنین اعمال هزینههای زیاد اقتصادی شده است. آزلاستین بهعنوان دارویی از نسل دوم آنتیهیستامینها در درمان رینیت آلرژیک و غیر آلرژیک با شروع اثر سریع (15 دقیقه) در بزرگسالان و اطفال در مواقع مورد نیاز یا بهصورت 1 یا 2 اسپری در هر سوراخ بینی 2 بار در روز مورداستفاده قرار میگیرد.
در مقایسه با دیگر داروهای مورداستفاده در درمان رینیت آلرژیک، آزلاستین اثر بهتری را نسبت به آنتیهیستامینهای خوراکی (دس لوراتادین و سیتریزین) و آنتیهیستامین داخل بینی (لووکاباستین) و کورتیکو استرویید داخل بینی مومتازون فروآت را از خود نشان داده و اثر قابلمقایسهای با کورتیکو استرویید قوی داخلی بینی، فلوتیکازون پروپیونات را داشته است. همچنین ترکیب آزلاستین و فلوتیکازون پروپیونات در کاهش علائم رینیت آلرژیک در مقایسه با استفاده هریک از آنها بهتنهایی اثر بهتری را داشته است.
رینیت بهعنوان یک بیماری التهابی مخاط بینی تقریبا 30-10 درصد از بزرگسالان و 40% از اطفال را تحت تأثیر قرار داده و در رده 6 بیماری مزمن معمول در ایالاتمتحده آمریکا قرارگرفته است. در طول 30 سال گذشته شیوع این بیماری در کشورهای صنعتی بهطور چشمگیری افزایشیافته و با رشد 2 برابر در انگلستان، سوئد و استرالیا مواجه بوده است و روندی مشابه با دیگر بیماریهای آتوپیک چون بیماری آسم را داشته است.
رینیت هزینههای بسیار سنگین اقتصادی را دربر دارد، بهطوریکه در ایالاتمتحده آمریکا هزینههای مستقیم و غیرمستقیم آن 2 تا 5 بیلیون دلار در سال است [1] و تقریباً عامل 5/3 میلیون غیبت از کار در طول سال است [2]
بیماران دچار رینیت آلرژیک فصلی با طیف وسیعی از علائم روبرو هستند که از آنها میتوان به گرفتگی بینی، آبریزش بینی، خارش بینی و حلق، علائم گوش، عطسه و همچنین خارش و آبریزش چشم در بسیاری از بیماران اشاره کرد. [3] البته در رینیت آلرژیک مزمن علائم عطسه، خارش و آبریزش بینی نسبت به سایر علائم کمتر معمول هستند.
علائم رینیت تأثیر بسیار منفی در کیفیت زندگی بیماران دارد. بهطوریکه نهتنها فعالیتهای روزانه آنها بلکه کیفیت خواب آنها را نیز مختل کرده و منجر به خستگی در طول روز و اختلال در عملکرد میشود. [4] نداشتن تمرکز در انجام کارها شکایت معمول بیماران مبتلابه رینیت است و اغلب باعث میشود که آنها از رفتن به بیرون از خانه برای جلوگیری از مواجهه با علائم آلرژن خودداری کنند.
تقسیمبندی قدیمی رینیت
بر طبق دستهبندی قدیمی، رینیت به 3 گروه آلرژیک، غیر آلرژیک و نوع مختلط تقسیمبندی شده است رینیت آلرژیک در ارتباط با IgE است و به 2 دسته فصلی و مزمن تقسیم میشود. علائم فصلی در مواجهه با گرده گیاهان رخ میدهد و نوع مزمن در ارتباط با آلرژن های محیطی که بهطورمعمول در طول سال وجود دارند ایجاد میشود. علائم رینیت غیر آلرژیک بهوسیله ذرات محرک و بدون واسطه IgE به وجود میآید. بیش از نیمی از بیماران مبتلابه رینیت از نوع غیر آلرژیک است. رینیت غیر آلرژیک شامل رینیت عفونی (رینوسنوزیت)، رینیت شغلی، رینیت ناشی از مصرف دارو (چون آسپرین و داروهای ضدالتهاب غیر استروییدی)، رینیت هورمونی (در طول بارداری)، رینیت در سیگاریها، رینیت ناشی از مصرف غذا (بسیار نادر)، رینیت غیر آلرژیک ائوزینوفیلی، رینیت سالخوردگی، رینیت ناشی از لاغری (غالباً در موارد عفونت با کلیپسیلا اوزانا) و در نهایت رینیت بدون علت است.
تقسیمبندی جدید رینیت آلرژیک
این تقسیمبندی بهوسیله راهنمای ARIA پیشنهاد شد که در آن رینیت آلرژیک به 2 گروه متناوب و مقاوم و ازنظر شدت علائم به 3 گروه خفیف، متوسط و شدید تقسیمبندی شد.
درمان بر طبق کتابهای راهنما
66% از بزرگسالان مبتلابه آلرژی از درمانهای رایج به دلیل غیر مؤثر بودن آنها ناراضی هستند. [11] راهنمای ARIA یک رویکرد گامبهگام را در درمان بر پایه تناوب بیماری و شدت علائم پیشنهاد میکند. آنتیهیستامینهای داخل بینی در تمام موارد رینیت متناوب اعم از خفیف، متوسط، شدید و همچنین در موارد رینیت مقاوم از نوع خفیف قابلاستفاده است. Who و راهنمای Joint Task Force با این پیشنهاد درمانی ARIA موافق هستند و آنتیهیستامینهای دسته دوم اعم از موضعی و خوراکی را که تاکنون بهعنوان خط اول درمان در رینیت آلرژیک استفاده میشدند را توصیه میکنند. همچنین کورتیکواستروییدهای داخل بینی ممکن است بهعنوان خط اول درمان در بیماران نوع مقاوم و با شدت علائم بیشتر (متوسط و شدید) خصوصاً در موارد گرفتگی بینی مورداستفاده قرار میگیرند.
جدول 1
جدول 1. خلاصه راهنمای ARIA در درمان رینیت آلرژیک
شدت رینیتتوصیه ARIA
متناوب خفیفآنتیهیستامین خوراکی و یا دکونژستانت
متناوب متوسط و شدیدآنتیهیستامین خوراکی و یا دکونژستانت، آنتیهیستامین داخل بینی، کورتیکواسترویید داخل بینی و یا کرومون ها
مقاوم خفیفآنتیهیستامین خوراکی و یا دکونژستانت، آنتیهیستامین داخل بینی، کورتیکواسترویید داخل بینی و یا کرمون ها
توصیه میشود بعد از 2 هفته بیمار مجدداً ارزیابی شود اگر علائم کنترلشده بودند, چنانچه بیمار کورتیکواسترویید داخل بینی دریافت میکند میزان دوز آن کاهش یابد و دیگر درمانها ادامه یابد. اگر علائم باقی ماندند و بیمار آنتیهیستامین یا کرومون ها دریافت میکرد میبایستی به درمان با کورتیکواسترویید داخل بینی تغییر یابد.
مقاوم متوسط و شدیدخط اول درمان: کورتیکواسترویید داخل بینی
اگر علائم بعد از 2 تا 4 هفته کنترل نشدند داروهای دیگر بسته به نوع علائم مقاوم میبایستی اضافه شوند. بهطور مثال اگر علائم اصلی آبریزش بینی، عطسه باشد آنتیهیستامین اضافه شود. در موارد انسداد بینی دوز مضاعف استرویید داخل بینی و در صورت لزوم در موارد آبریزی شدید بینی ایپراتروپیوم اضافه شود.
آزلاستین
اسپری بینی آزلاستین هیدروکلراید بهعنوان یک آنتیهیستامین موضعی از نسل دوم آنتیهیستامینها است و بانام Allergodil® در اروپا و Astelin® در ایالاتمتحده آمریکا مشخصشده است. این محصول ساخت کمپانی Meda بوده و در درمان بیماران مبتلابه رینیت آلرژیک فصلی (تأییدشده در سال 1996) با علائم آبریزش، عطسه و خارش در بزرگسالان و اطفال بالای 5 سال مورداستفاده قرار میگیرد. همچنین در درمان بیماران مبتلابه رینیت وازوموتور (تأییدشده در سال 1999) با علائم آبریزش، گرفتگی بینی، خارش بینی در بزرگسالان و اطفال بالای 12 سال مورداستفاده قرار میگیرد. دوز پیشنهادی آزلاستین در افراد 12 سال و به بالا، 2 اسپری در هر سوراخ بینی 2 بار در روز و در اطفال 11-5 سال یک اسپری در هر سوراخ بینی 2 بار در روز است. فرمولاسیون جدید اسپری بینی آزلاستین Astepro® با سوکرالوز است؛ که در اکتبر 2008 در ایالاتمتحده آمریکا به تأیید رسیده و در درمان رینیت آلرژیک فصلی در بیماران 12 سال و به بالا مورداستفاده قرار میگیرد.
کاربرد آزلاستین بهطور موضعی بر روی مخاط بینی بدین معناست که بهطور مستقیم بر روی محل التهاب آزاد میشود ازاینرو در مقایسه با درمانهای سیستمیک اثر ضد آلرژیک و ضدالتهاب آن افزایش مییابد بهعلاوه، خطر فعلوانفعالات آن با داروهای همراه و همچنین عوارض جانبی سیستمیک کاهش مییابد. ایمنی و اثربخشی اسپری آزلاستین در درمان رینیت آلرژیک و غیر آلرژیک در چندین مرکز ایالاتمتحده مشخصشده است. در تمامی مطالعات دوسویه کور تصافی همراه با کنترل پلاسبو، آزلاستین دارای شروع اثر بسیار سریعی است و بهبود بیماران را در همه علائم رینیت نشان داده است. [12] کاربرد موضعی آزلاستین همچنین نشان داده است که میتواند در درمان بیماران که پاسخ مناسبی به لوراتادین و فکسوفنادین نداشتهاند مؤثر باشد. [14-13]
دوزاژ
دوزاژ 2 اسپری در هر سوراخ بینی 2 بار در روز نه تنها همه علائم رینیت آلرژیک و غیر آلرژیک را بهبود میدهد [15] بلکه کیفیت زندگی افراد را نیز بهسرعت بهبود میبخشد. آزلاستین با دوزاژ 1 اسپری در هر سوراخ بینی 2 بار در روز مؤثر است و در مقایسه با استفاده آن بهصورت 2 اسپری در هر سوراخ بینی 2 بار در روز بهبود قابلپذیرش را فراهم کرده است. شیوع مزه تلخ آزلاستین به دنبال مصرف آن در بیش از 50% موارد بوده است و شیوع میزان خوابآلودگی آن در افرادی که 1 اسپری در هر سوراخ بینی 2 بار در روز استفاده کردهاند در مقایسه با آنهایی که 2 اسپری در هر سوراخ بینی 2 بار در روز استفاده کردهاند کمتر بوده است.
مواقع موردنیاز
آزلاستین به دلیل داشتن خاصیت شروع اثر سریع خود (15 دقیقه) میتواند در مواقع موردنیاز استفاده شود. Ciprandi و همکارانش یک مطالعه تصادفی کنترلشدهای را بر روی 30 تن از بیماران که با ذرات آلرژن تحریکشده بودند را با دوز 0.28mg یا 0.56mg در روز و یا بهصورت استفاده در مواقع موردنیاز انجام دادند. بیمارانی که دوز 0.28mg و یا 0.56mg در روز را دریافت کرده بودند بهبود مشخصی در علائم رینیت نشان دادند و کاهش پیوستهای را در مارکرهای التهابی بخصوص در شمارش نوتروفیل و ائوزنیوفیل و ICAM-1 داشتند. اگرچه که این اثر ضدالتهابی در بیمارانی که دارو را در مواقع موردنیاز استفاده کرده بودند وجود نداشت اما در این بیماران بهبود علائم رینیت را مشاهده شد [19] بنابراین اگرچه که بیماران بیشترین سود را در موارد استفاده منظم از آزلاستین داشتند ولی در درمان در مواقع موردنیاز ممکن است در درمان علائم بالینی سودمند باشد و پذیرش دارو توسط بیماران را برآورده سازد.
است. فرمول تجربی آن C22H24CLN3O.HCL و وزن مولکولی آن 418.37 است و اساساً بهصورت یک حلقه هفت عضوی آرایش یافته است.
آزلاستین سفید است و مزه تلخی دارد. در دی کلرومتان و کلروفرم حل میشود و به مقدار بسیار ناچیزی در پروپیلن گلیکول و متانول و به مقدار کمی در گلیسیرین، اکتانول و اتانول حل میشود و تقریباً در هگزان غیرقابل حل است.
فارماکوکینتیک و متابولیسم
فراهم آوری زیستی آزلاستین تقریباً 40 درصد است و حداکثر غلظت پلاسمایی آن در طول 3-2 ساعت پس از استفاده مشاهده شده است. بر مبنای کاربرد داخل وریدی و یا خوراکی نیمهعمر آن 22 ساعت است و میزان توزیع یکنواخت آن 14.51 به ازای هر کیلوگرم وزن بدن و میزان حذف آن از پلاسما به ازای هر کیلوگرم وزن بدن 0.51 در ساعت است. مطالعات آزمایشگاهی انجامگرفته با پلاسمای انسانی، میزان پیوند آزلاستین با پروتئین پلاسمایی را حدود 88 درصد و بهصورت دس متیل آزلاستین حدود 97 درصد نشان داد. آزلاستین بهصورت اکسیداتیو توسط آنزیم 450P عمدتاً به متابولیت فعال، دس متیل آزلاستین و به 2 متابولیت غیرفعال اسیدکربوکسیلیک متابولیزه میشود. در مواقع استفاده آزلاستین به صورت خوراکی نیمهعمر دس متیل آزلاستین 54-22 ساعت است. در بیماران دارای نارسایی کلیوی با کلیرانس کراتینین کمتر از 50 میلیلیتر در دقیقه، میزان Cmax آنها 75-70 درصد بیشتر از افراد سالم بود ولی زمان رسیدن به Cmax در هر دو گروه یکسان بود.
نحوه عملکرد
آزلاستین با داشتن خاصیت ضدالتهابی دارای اثری سریع و طولانی است. [20، 6] این محصول بهعنوان آنتاگونیست گیرنده هیستامین H1 با گرایش زیاد، حدود 10 برابر کلرفنرامین است ضمن اینکه گرایش اندکی نیز به گیرندههای H2 دارد. آزلاستین در میان داروهای رایج مورداستفاده در رینیت یکی از سریع الاثرترین داروهاست و اثر آن تا 12 ساعت باقی میماند. عملکرد ضدالتهابی آزلاستین بسیار وسیع است. آزلاستین آزادسازی TNFX و تولید فاکتور محرک کلونی ماکروفاژ گرانولوسیت را مهار میکند و میزان ساتیوکین های التهابی چون IL-1B، IL4، IL-6 و IL8 را کاهش میدهد [20، 6]. در شرایط آزمایشگاهی آزلاستین تولید رادیکال آزاد بهوسیله ائوزینوفیل انسانی، نوتروفیل و همچنین نفوذ کلسیم توسط فاکتور محرک پلاکت (PAF) را کاهش میدهد. آزلاستین مهاجرت سلولهای التهابی در بیماران مبتلابه رینیت را کاهش میدهد که این فرآیند عمدتاً ناشی از کاهش ICAM-1 [20، 6] مهار کینین (برادی کینین و ماده P)، PAF و کاهش آزادسازی لوکوترین در شرایط آزمایشگاهی و زیستی صورت میگیرد. لوکوترین ها در ارتباط با اتساع عروق آزاد میشوند و منجر به افزایش تراوایی عروق و ادم منجر به گرفتگی بینی، تولید مخاط و فعالیت مجدد سلولهای التهابی در شرایط آزمایشگاهی [22] و زیستی میشود. [21] از نظر بالینی ماده P و برادی کینین در ارتباط با علائم خارش و عطسه رینیت آلرژیک هستند اما ممکن است در بروز علائم رینیت وازوموتور نیز نقش داشته باشند.
تأثیر بالینی آزلاستین
تأثیر بالینی آزلاستین در درمان رینیت آلرژیک، غیر آلرژیک و نوع مختلط در جهان تأییدشده است. [15] در طی مطالعهای تمام 4364 بیماری که در طول 2 هفته 2 اسپری در هر سوراخ بینی 2 بار در روز آزلاستین دریافت کرده بودند درمان شدند. بهطورکلی 90 درصد بیماران مبتلابه رینیت آلرژیک فصلی که کنترل کامل یا نسبی در علائم عطسه و 78 درصد از بیماران مبتلابه رینیت وازوموتور بهبود خود در ترشحات پشت بینی (PND) را عنوان کردند. در میان بیمارانی که از مشکلات خواب و اختلالات عملکردی خود شکایت داشتند 85% بهبود خود در درمان با آزلاستین را مطرح کردند.
آزلاستین در مقایسه با آنتیهیستامینهای خوراکی
اسپری بینی آزلاستین در مقایسه با آنتیهیستامینهای خوراکی بسیار مؤثر بوده و شروع اثر بسیار سریعی در درمان رینیت آلرژیک دارد [26-24، 17، 16] و همچنین در درمان آن دسته از بیماران مبتلابه رینیت آلرژیک که پاسخ مناسبی به درمان آنتیهیستامینهای خوراکی نداشتهاند هم مؤثر است [14، 13]. آزلاستین بهطور قابلتوجهی گرفتگی بینی و بهطور ویژهای علائم دردسرساز رینیت را بدون ایجاد خوابآوری کاهش میدهد.
آزلاستین در مقایسه با دس لوراتادین
قرص دس لوراتادین یک محصول جدید از نسل سوم آنتی هیستامینها است که شباهتی به آنتی هیستامینهای نسل دوم ندارد. گفته میشود که گرفتگی بینی را کاهش میدهد و فاقد عوارض قلبی و خواب آلودگی است. اگرچه آزلاستین با دوز 1 اسپری در هر سوراخ بینی بهطور قابلتوجهی اثر بهتری در مقایسه با دس لوراتادین با دوز 5mg در کاهش علائم رینیت آلرژیک شامل گرفتگی بینی که در اثر تحریک با آلرژن هایی در Challenge Chamber شهر وین صورت گرفت از خود نشان داد.
همچنین هم آزلاستین و هم دس لوراتادین بهطور قابلتوجهی (001/0p<) در مقایسه با پلاسبو علائم بینی را کاهش دادند. آزلاستین شروع اثر بسیار سریعی در مقایسه با دس لوراتادین نشان داد (15 دقیقه در برابر 150 دقیقه). تقریباً 75 درصد از بیماران تحت درمان با آزلاستین، 55.6 درصد از بیماران تحت درمان با دس لوراتادین و 24.4 درصد از افرادی که پلاسبو دریافت کرده بودند اظهار رضایت داشتند [18]
آزلاستین در مقایسه با سیتریزین
قرص سیتریزین هیدروکلراید از نسل دوم آنتی هیستامینها است و هم در درمان رینیت آلرژیک فصلی و هم در درمان رینیت آلرژیک مزمن مؤثر است. Corren و همکارانش تأثیر و قابلیت پذیرش اسپری آزلاستین (2 اسپری در هر سوراخ بینی 2 بار در روز) و قرص سیتریزین (10mg یکبار در روز) در 307 تن از بیماران مبتلابه رینیت آلرژیک فصلی متوسط و شدید را در طول دورهای 2 هفتهای آزمایش کردند. در مقایسه با سیتریزین، آزلاستین بهطور قابلتوجهی (0.015P=) علائم بینی رینیت و همچنین کیفیت زندگی بیماران را (0.049P=) بهبود بخشید [25]. در مطالعه دوم با متدولوژی یکسان آزلاستین بهبود برجستهای را در کنترل گرفتگی بینی (0.049P=) و عطسه (0.01P=) و همچنین کیفیت زندگی بیماران را (0.002P=) در مقایسه با سیتریزین از خود نشان داد. [28]
افرادی که به آنتیهیستامینهای خوراکی پاسخ نمیدهند
حدود 20% از همه بیماران مبتلابه رینیت آلرژیک به آنتی هیستامینهای خوراکی پاسخ نمیدهند. این دسته از بیماران نشان دادهاند که به اسپری آزلاستین پاسخ دادهاند. بهطور مثال بیماران مبتلابه رینیت آلرژیک متوسط و شدید که پاسخ مطلوبی را به درمان با لوراتادین نشان ندادهاند بهبود قابلتوجهی را به دنبال درمان با آزلاستین بهتنهایی و یا آزلاستین+لوراتادین در مقایسه با پلاسبو (0.001P<) نشان دادند. مطالعهای دیگر نتایج مشابهی را در بیمارانی که پاسخ مناسبی در درمان با فکسوفنادین در طول یک هفته درمان نداشتند نشان داد؛ بنابراین درمان با آزلاستین بهتنهایی ممکن است در درمان بیمارانی مفید باشد که مقاومت پیشرونده ای را در برابر درمان با آنتی هیستامینهای خوراکی داشتهاند [20].
آزلاستین در مقایسه با کورتیکواستروییدهای داخل بینی
آزلاستین علیرغم داشتن خاصیت ضدالتهابی ضعیفتر امتیازات زیادی در برابر کورتیکواستروییدهای داخل بینی دارد. آزلاستین شروع اثر بسیار سریعی را در مقایسه با کورتیکواستروییدهای داخل بینی که بیش از یک روز یا حتی هفتهها لازم است که اثر خود را بگذارند دارد. همچنین برای داشتن درمان بهتر با استروییدهای موضعی لازم است که درمان را قبل از شروع حمله علائم آغاز کنیم [28، 27].
آزلاستین در مقایسه با فلوتیکازون پروپیونات
در مطالعهای بر روی بیماران مبتلابه رینیت آلرژیک و غیر آلرژیک، اسپری بینی آزلاستین (2 اسپری در هر سوراخ بینی 2 بار در روز: mg1.1) اثر قابلمقایسهای را با اسپری بینی فلوتیکازون پروپیونات (2 اسپری در هر سوراخ بینی 1 بار در روز: mg200) در بهبود کیفیت زندگی بیماران و همچنین علائم رینیت نشان داد. [29]
با ترکیب آزلاستین و فلوتیکازون پروپیونات میتواند سود اضافی حاصل از درمان را دریافت کرد. بهطور مثال Ranter گزارش کرد که ترکیب این دو باهم علائم بینی را حدود 37.9 درصد در مقایسه با 27.1 درصد و 24.8 درصد با فلوتیکازون و آزلاستین به ترتیب بهبود بخشید (0.05P< در مقایسه با هریک از آنها بهتنهایی). [30]
آزلاستین در مقایسه با مومتازون فروآت
آزلاستین شروع اثر سریعی را در مقایسه با استرویید داخل بینی جدید مومتازون فروآت با شروع 72-12 ساعت از خود نشان داده است. مطالعه محیطی گروه Chamber نشان داد که در طول 8 ساعت اول برخورد با آلرژن ها تأثیری در کنترل علائم بینی توسط استرویید مومتازون وجود نداشت [27] و این در حالی است که تأثیر اسپری آزلاستین در طول 15 دقیقه اول مشاهده شد.
آزلاستین در مقایسه با اسپری داخل بینی لووکاباستین
لووکاباستین یک آنتاگونیست انتخابی و بالقوه گیرندههای H1 است. لووکاباستین نشان داده است که واکنش بیشازحد پس از برخورد با آئروسل هیپوتونیک در بیماران مبتلابه رینیت آلرژیک را کاهش داده است. اثربخشی و قابلیت تحمل لووکاباستین و آزلاستین در طول یک مطالعه 4 هفتهای بر روی 180 بیمار مبتلابه رینیت آلرژیک مورد مقایسه قرار گرفت. اسپری آزلاستین (mg1.12، 2 اسپری در هر سوراخ بینی 2 بار در روز) بهطور قابلتوجهی در کاهش علائم بینی هم در صبح و هم در عصر در مقایسه با لووکاباستین داشت (mg0.4، 2 اسپری در هر سوراخ بینی 2 بار در روز) (0.001p<). اثربخشی جهانی توسط 90% از پزشکان و 92% از بیماران مشخص شد و این در حالی است که در مورد لووکاباستین 74% توسط پزشکان و 76% توسط بیماران گزارش شد.
اثربخشی و قابلیت تحمل
داروهایی که در داخل بینی آزاد میشوند کمترین خطر را در تداخل با دیگر داروها و همچنین در مقایسه با آن دسته از داروهایی دارند که منجر به عوارض جانبی سیستمیک میشوند. مطالعات NDA نشان داد که اسپری بینی آزلاستین بیخطر بوده و بهخوبی تا 4 هفته قابلتحمل است.
مزه تلخ، سردرد، حالت خواب آلودگی و سوزش بینی از عوارض جانبی شایع آزلاستین است. گفتن این موضوع باارزش است که پایین نگهداشتن سر به میزان اندک و عدم تنفس عمیق در حین استفاده از اسپری از تهنشین شدن دارو در حلق بیمار پیشگیری کرده و مزه تلخ دارو را کاهش میدهد. درجات مشابهی از خواب آلودگی (حدود 20 درصد) در هر دو گروه آزلاستین و پلاسبو در مطالعات کنترلی پس از بازاریابی دارو گزارششده است. مطالعهای که بهطور خاص اثرات اسپری آزلاستین را بر روی سیستم عصبی انسان ارزیابی کرده باشد وجود ندارد. مطالعاتی بر روی فرم خوراکی آزلاستین خستگی گهگاه و اثرات اندکی را بر روی عملکرد و چالاکی افراد با دوز mg2 در روز شرح میدهد.
چشمانداز 5 ساله
شرایط اقتصادی ممکن است بر استفاده از داروهای مورداستفاده در بیماریهای نهچندان جدی اثر بگذارد. هم آنتاگونیست های گیرنده H1 و هم استروییدهای موضعی به عنوان خط اول درمان در رینیت آلرژیک توصیه میشوند. البته آنتی هیستامینها ارزانتر هستند به همین دلیل ترکیب آنتی هیستامینهای خوراکی و استروییدهای موضعی در بازار استاندارد علیرغم پروفایل دارویی خوبی که دارند با مشکلاتی روبرو خواهند بود؛ بنابراین آنتی هیستامینهای موضعی مورداستفاده مانند آزلاستین خصوصاً در درمان علائم متوسط باارزش خواهد بود. قدرت درمانی آنتاگونیست های گیرنده H1 محدود است. خصوصاً اینکه بهمانند آزلاستین بر روی فرآیندهای التهابی آلرژی فعالیتی ندارند؛ بنابراین از بین بردن علائم شدید رینیت توسط این گروه از داروها هنوز غیرممکن است و تغییر هم نخواهد یافت. به همین دلیل ترکیبات دیگری با عملکردهای متفاوت درحالتوسعه هستند.
پیشرفت در ایمونوتراپی از نظر قابلیت تحمل و اثربخشی آن منجر به استفاده بیشتر از آنها در آینده خواهد شد.