کارنوزین
.
یک ترکیب دی پپتید حاوی آمینواسید غیر پروتئینی بتا -آلانین (بتا آلانین را ببینید) و آمینواسید پروتئینی L- هیستیدین است. این دی پپتید در ابتدا در سال 1900 توسط شیمی دانان Gulewitsch و Amiradgibi در عصاره گوشت Liebig پیدا شد. عصاره گوشت Liebig در 1840 توسط شیمی دان ارگانیک آلمانی Baraon gustus von Liebig به عنوان جایگزین گوشتی ارزان و مغذی برای افرادی که توانایی استفاده از گوشت واقعی را ندارند، عرضه شد.
این جایگزین، یک گستره سیاه شبه ملاس، حاوی گوشت و نمک می‌باشد. این ماده توسط طبقه متوسط اروپایی‌ها و در جنگ جهانی دوم به طور گسترده مورد استفاده قرار می‌گرفت و هم اکنون نیز موجود است.
برای مشاهده متن مرجع و
رفرنس در کتاب PDR
for Nutritional Supplements اینجا
کلیک کنید.
سوال خود را مطرح کنید. لطفا پیش از طرح سوال، پرسش و پاسخ های قبلی را ملاحظه فرمایید. ممکن است پرسش شما، قبلا پاسخ داده شده باشد
اطلاعات علمی تکمیلی
| نام علمی: | کارنوزین |
|---|---|
| نام علمی(لاتین): | Carnosine |
| دسته بندی: | پروتئین ها و اسیدهای آمینه |
| توضیحات علمی: |
علاوه بر فراورده گوشتی Liebig، کارنوزین همچنین در غلظتهای بالایی در بافتهای قابل تحریک مهره ...
علاوه بر فراورده گوشتی Liebig، کارنوزین همچنین در غلظتهای بالایی در بافتهای قابل تحریک مهره داران، شامل بافت CNS و عضلات اسکلتی یافت می‌شود. اگر چه هنوز عملکرد دقیق کارنوزین نامشخص باقی مانده است اما شواهدی مبنی بر عملکرد آن به عنوان یک آنتیاکسیدان، عامل ضد گلیکاسیون و یک بافر PH عضله اسکلتی موثر در کاهش خستگی عضلانی وجود دارد. این ماده احتمالا یک نوروترنسمیتر است و حتی تصور می‌شود که ممکن است کارنوزین دارای فعالیت ضد پیری باشد. به نظر می‌رسد این ماده اولین نوروپپتید کشف شده است. کارنوزین از نظر شیمیایی به صورت (2S) -2- (3- آمینو پروپانویل آمینو)-3-(H3- ایمیدازول -4- ایل) پروپانوئیک اسید توصیف می‌شود. همچنین به عنوان بتا – آلانیل – L – هیستیدین، بتا – آلانیل هیستیدین و L- کارنوزین شناخته می‌شود. همچنین ایگنوتین (در اتریش) و کارنوزین (در روسیه) نامیده می‌شود. شماره ثبت CAS آن 0-84-305 است. کارنوزین عضوی از خانوادههای دی پتیدهای حاوی هیستیدین بوده که دیگر اعضای آن شامل آنسرین (بتا آلانیل– 1- متیل هیستیدین) -یافت شده در بافتهای قابل تحریک بدن- بالنین یا افیدین (بتا آلانیل – L-3- متیل هیستیدین) و هوموکارنوزین (گاما – آمینو – بوتیریل هیستیدین) می‌باشد. فرمول تجربی کارنوزین C9H14N4O3 و وزن مولکولی آن 23/226 دالتون می‌باشد. Pka دوم آن 82/6 و در آب محلول است (یک گرم این ماده در 1/3 میلی لیتر آب حل می‌شود). کارنوزین در عضلات اسکلتی و بافتهای CNS در غلظتهای بین 2 میلی مولار تا 25 میلی مولار یا 45/0 میلی‌گرم در هر میلی لیتر تا 65/5 میلی‌گرم در هر میلی لیتر یافت می‌شود. این دی پپتید در عضلات و بافتهای عصبی از بتا آلانین و L- هیستیدین توسط آنزیم کارنوزین سنتتاز ساخته می‌شود، که نیازمند آدنوزین تری فسفات (ATP) است. اگرچه رژیم غذایی گیاهخواری فاقد کارنوزین است، اما کارنوزین در عضلات و بافتهای عصبی گیاهخواران ساخته می‌شود. قطره‌ی چشمی N – استیل کارنوزین وجود دارد که توسط بعضی افراد جهت عملکرد احتمالی ضد کاتاراکت آن استفاده می‌شود. میزان وجود کارنوزین و آنسرین در عضلات اسکلتی، در گونه‌های مختلف متفاوت است. ضرورتا هیچ آنسرینی در عضلات انسان وجود ندارد. در گاو، بوقلمون، خوک و بز غلظت کارنوزین بالا تر از آنسرین است در حالی که در عضلات اسکلتی مرغ و خرگوش، آنسرین برتری دارد. عضله چهار سرانسان حاوی 362 میلی‌گرم کارنوزین در هر 100میلی گرم بافت می‌باشد. یک سینه مرغ، حدود 278 میلی‌گرم در هر 100 گرم بافت و یک ران گاو حدود 150 میلی‌گرم در هر 100 گرم بافت کارنوزین دارد. ماهی سالمون حاوی هیچ کارنوزینی نمی‌باشد. ادامه بستن متن |
| عملکرد: |
کارنوزین دارای اثرات احتمالی آنتی گلیکاسیون، آنتیاکسیدان و بافری است. کارنوزین دارای اثرات احتمالی آنتی گلیکاسیون، آنتیاکسیدان و بافری است. ادامه بستن متن |
| مکانیسم عمل: |
فعالیت ضدگلیکاسیون:گلیکاسیون پروتئین شامل توالی از واکنشهای غیر آنزیمی بین گروههای کربونیل قندهای ...
فعالیت ضدگلیکاسیون:گلیکاسیون پروتئین شامل توالی از واکنشهای غیر آنزیمی بین گروههای کربونیل قندهای احیا کننده با زنجیره جانبی گروههای آمین پروتئین‌ها، جهت تولید شماری از محصولات است که به طور اولیه از طریق تشکیل ایمین‌های بازی شیف (Schift) - حاصل از واکنش گروههای کربوکسیل با گروههای آمینو – و از طریق بازآراییAmadori ایجاد می‌شوند. علاوه بر محصولات استحاله گلوکواکسیداتیو پروتئینهای گلیکاته، ترکیبات 1 و 2 دی کربونیل (از قبیل متیل گلی اکسال) که واکنش آنها با پروتئینهای دیگر منجر به تشکیل پیوندهای عرضی در پروتئین‌ها می‌شود، به عنوان محصولات انتهایی گلیکاسیون پیشرفته یا AGEs شناخته می‌شوند. واکنشهای متوالی مسئول تشکیل AGEs واکنش میلارد Millard نامیده می‌شود. این واکنش همچنین به عنوان واکنش قهوه‌ای شدن (browning) نیز شناخته می‌شود که توسط شیمی دادن غذایی Louis Camille Millard، در 1912 گزارش شد. AGEs مسئول عوارض طولانی مدت دیابت ملیتوس از قبیل آترواسکلروز، رتینوپاتی، نورپاتی و آب مروارید است. همچنین تصور می‌شود که AGEs در بیماریهای نورودژنراتیو شامل بیماری آلزایمر و حتی در فرآیند پیری دخیل است. هموگلوبولین A1c که برای ارزیابی کنترل گلوکز در افراد دیابتی استفاده می‌شود، اولین مثال واکنش غیرآنزیمی، به خصوص واکنش میلارد است که می‌تواند به طور فیزیولوژیک رخ دهد. ترکیب 1و2 -دی کربونیل متیل گلی اکسال، مهم‌ترین عامل گلیکاسیون است. متیل گلی اکسال شکل آلدئیدی پیرویک اسید است و به صورت یک محصول جانبی شماری از واکنشهای متابولیک ساخته می‌شود. منبع اصلی متیل گلی اکسال، حذف غیر آنزیمی فسفات از تریوز فسفات گلیسرآلدئید-3-فسفات و دی هیدروکسی استات فسفات و دی هیدروکسی استات فسفات می‌باشد. مطالعات نشان می‌دهد که کارنوزین تشکیل AGEs را کاهش می‌دهد. با این حال مکانیسم اثر ضد گلیکاسیون کارنوزین ناشناخته است. یک عقیده این است که کارنوزین از طریق تجزیه ترکیبات 1و2-دی کربونیل عمل می‌کند. فعالیت آنتیاکسیدانی: نتایج مطالعات نشان می‌دهد که کارنوزین دارای چندین فعالیت آنتیاکسیدانی است. این دی پپتید اکسیداسیون لیپیدی فعال شده با آهن توسط آهن، هموگلوبولین فعال شده به وسیله پراکسیدهیدروژن، گونه‌های فعال اکسیژن،لیپواکسیژناز، رادیکالهای آنیونی سوپراکسید و رادیکالهای هیدروکسیل را مهار می‌نماید . فعالیت آنتیاکسیدانی توسط اندازه‌گیری تنوع محصولات اکسیداسیون لیپیدی پایش شده که شامل مواد واکنش پذیر تیوباربیتوریک اسید(TBARS)،پراکسیدهای لیپیدی و دی انهای کونژوگه می‌باشد. کارنوزین همچنین اکسیداسیون لیپوپروتئینهای با چگالی کم(LDL) در آزمایشگاه را مهار می‌نماید. کارنوزین قادر به تشکیل کمپلکس با چند یون فلزی اکسیداسیون -احیا (Redox) موثر در تشکیل گونه‌های فعال اکسیژن و نیتروژن می‌باشد. در حالی که هنوز مکانیسم اثر آنتیاکسیدانی کارنوزین به طور کامل شناخته نشده است، این ویژگی می‌تواند تا حدودی به واسطه مقابله با رادیکالهای آزاد و توانایی آن در شلاته کردن یونهای فلزی توصیف شود. برای مثال،توانایی آن در شلاته کردن یونهای مس،منجر به مهار تشکیل رادیکالهای هیدروکسیل از طریق واکنش فنتون که نیاز به یونهای مس آزاد دارد، می‌شود. با این حال، هنوز مشخص نیست که توانایی کارنوزین در مهار اکسیداسیون لیپیدی کاتالیز شده با آهن، به دلیل شلاته کردن آهن و یا توانایی کارنوزین در مقابله با رادیکالهای آزاد می‌باشد. ترانس-4-هیدروکسیل-2-نون ال (HNE) یک آلدهید حاصل از پراکسیداسیون لیپیدی می‌باشد.HNE در پاتوژنز شماری از بیماریهای دژنراتیو نقش دارد. این ترکیب همچنین در اتصال عرضی به تنوعی از پروتئینهای داخل سلولی و القای موتاسیون جابجایی ثانویه به حمله آن به بازهای نوکلئوتیدی DNA دخیل است. HNE ممکن است مرگ نورونی را توسط تغییر درATPase دخیل در هموستاز کلسیم،القا نماید. نتایج مطالعات نشان می‌دهد که HNE در بیماران مبتلا به آلزایمر افزایش می‌یابد.HNE می‌تواند توسط کارنوزین از طریق تشکیل Michael adduct سم زدایی شود. کارنوزین همچنین در برابر سمیت مالون دی آلدهیدMDA اثرمحافظتی دارد. گونه‌های فعال اکسیژن لیپیدهای دارای چند زنجیره غیراشباع را دژنره کرده و تشکیلMDA می‌دهند. MDA یک آلدهید بسیار واکنش پذیر است که می‌تواند سبب آسیب به پروتئین‌ها، اسیدهای نوکلئیک و سمیت سلولی شود. MDA با دی اکسی گوانوزین و دی اکسی آدنوزین موجود درDNA واکنش داده که حاصل آن که تشکیل DNA adduct موتاسیون زا و همچنین سرطان زا است. فعالیت بافری PH: در طول فعالیت شدید یا متوسط، اسید لاکتیک در بافت عضلانی تجمع پیدا می‌کند که سبب افزایش کاتیونهای هیدرونیوم و کاهشPH عضله می‌شود.PH عضله می‌تواند از1/7 تا5/6 یا حتی پایین تر افت کند. افت PH سبب تداخل در آزادسازی کلسیم از شبکه سارکوپلاسمیک، کاهش تولید ATP و در نتیجه منجر به خستگی عضلانی می‌شود. میگردد. کارنوزین با83/6 = PKa خود، به عنوان یک بافر کاتیونی هیدرونیوم داخل عضلانی در گستره فیزیولوژیک عمل می‌کنند. کارنوزین حداقل حدود10 تا 20% از ظرفیت بافری داخل عضلانی را در انسان تشکیل داده، بنابراین واضح است که فعالیت آن به عنوان یک بافر داخل عضلانی در انسان ضروری است. اما فاکتورهای دیگری هم برای تاخیر خستگی عضلانی از جمله چندین بافر دیگر وجود دارد. می‌شود. تحقیقات بیشتری برای آشکارسازی این فاکتورها درحال انجام می‌باشد. ادامه بستن متن |
| فارماکوکینتینک: |
یک دوز داخل وریدی کارنوزین، منجر به افزایش موقتی در سطح کارنوزین در عضله میگردد. با این حال بعد ...
یک دوز داخل وریدی کارنوزین، منجر به افزایش موقتی در سطح کارنوزین در عضله میگردد. با این حال بعد از30 تا90 دقیقه، ترشح کلیوی کارنوزین و متابولیتهای آن شامل بتا آلانین وL-هیستیدین مشاهده می‌شود. غلظت داخل سلولی کارنوزین توسط متالوپروتئاز روی کارنوزیناز تنظیم میگردد.دو ایزوفرم کارنوزیناز – شکل در حال گردش در سرم و کارنوزیناز بافتی- وجود دارد. کارنوزیناز بافتی در کبد، طحال و کلیه و کارنوزیناز سرم در پلاسما، مغز و مایع نخاعی پیدا می‌شود. کارنوزیناز تبدیل کارنوزین به بتا-آلانین و ال-هیستیدین را کاتالیز می‌کند. هیدرولیز آنزیمی کارنوزین محدودیت اصلی برای فعالیت‌های فارماکولوژیک احتمالی آن می‌باشد. تحقیقاتی درباره تکامل اشکال حامل کارنوزین مقاوم به هیدرولیز وجود دارد.به نظر می‌رسد، N-استیل کارنوزین نسبت به کارنوزین کمتر تحت هیدرولیز با کارنوزیناز قرار می‌گیرد. چندین مشتق سیکلودکسترین کارنوزین نیز وجود دارند که به هیدرولیز بسیار مقاوم هستند. دوز خوراکی کارنوزین پس از بلع، به طور موثری در روده باریک از طریق انتقال فعال جذب می‌شود. کارنوزین سپس از طریق گردش خون پورت به کبد منتقل میگردد. در کبد و همچنین در سرم، قسمتی از کارنوزین به بتا-آلانین و L-هیستیدین هیدرولیز می‌شود. کارنوزین هیدرولیز نشده از طریق گردش سیستمیک به عضلات،کلیههاو بافتهای مختلف منتقل می‌شود. یک افزایش موقت در سطح کارنوزین در بافت عضله مشاهده شده است. قسمت اعظم کارنوزین هیدرولیز نشده، در نهایت در کلیهها تحت هیدرولیز به بتا – آلانین و L-هیستیدین قرار می‌گیرند.به نظر می‌رسد که کلیهها، ارگان اصلی مسئول کاتابولیسم و ترشح کارنوزین می‌باشد. با توجه به متابولیسم بتا-آلانین و L-هیستیدین،قدم اول در متابولیسم بتا- آلانین،تشکیل مالونیک اسید سمی آلدهید از طریق آنزیم بتا-آلانین:آلفا –کتو گلوتارات آمینوترنسفراز است. مالونیک اسید سمی آلدهید سپس توسط مالونیک سمی آلدهید دهیدروژناز به استیل – کوآنزیم A متابولیزه میگردد. ناقل عصبی GABA(گاما- آمینو بوتیریک اسید)توسط آمینوترانسفراز مشابهی که بتا-آلانین را ترانس آمینه می‌کند، ترانس آمینه می‌شود. L-هیستیدین در مسیرهای اندکی متابولیزه می‌شود. این ماده می‌تواند به هیستیدین تبدیل شود. همچنین می‌تواند از طریق آنزیم هیستیدیتاز به اسید اوروکانیک - که توسط اوروکاناز به ایمیدازول پروپروپیونیک اسید و سپس به آلفا- فرمیمینو گلوتامیک اسید تبدیل می‌شود- کاتالیز شود. گروه فورمیمینو از آلفا- فورمیمینو گلوتامیک اسید به موقعیت N5 تتراهیدروفولیک اسید منتقل شده و گلوتامیک اسید را تشکیل می‌دهد. ادامه بستن متن |
| موارد مصرف: |
نتایج مطالعات نشان می‌دهد که کارنوزین یک عامل ضد پیری و دارای خواص آنتیاکسیدانی و ضد التهابی است. ...
نتایج مطالعات نشان می‌دهد که کارنوزین یک عامل ضد پیری و دارای خواص آنتیاکسیدانی و ضد التهابی است. شواهد اولیه‌ای مبنی بر فعالیت ضد افسردگی و تنظیم ایمنی این ترکیب و نقش مفید آن در درمان کاتاراکت وجود دارد. مفید می‌باشد. ادامه بستن متن |
| موارد منع مصرف : |
مکملهای روزانه کارنوزین در افراد دارای حساسیت به هر جز این مکمل‌ها منع مصرف دارد. مکملهای روزانه کارنوزین در افراد دارای حساسیت به هر جز این مکمل‌ها منع مصرف دارد. ادامه بستن متن |
| موارد احتیاط: |
افرادی که تمایل به استفاده از مکمل کارنوزین جهت سلامتی خود دارند، باید درباره استفاده از آن با پزشک ...
افرادی که تمایل به استفاده از مکمل کارنوزین جهت سلامتی خود دارند، باید درباره استفاده از آن با پزشک خود مشورت نمایند. به دلیل عدم وجود مطالعات طولانی مدت ایمنی، مصرف مکملهای حاوی کارنوزین برای زنان باردار و مادران شیرده غیر مجاز است ادامه بستن متن |
| عوارض جانبی: |
مورد شناخته شده‌ای وجود ندارد. مورد شناخته شده‌ای وجود ندارد. ادامه بستن متن |
| تداخلات: |
داروها هیچ تداخلی شناخته نشده است. مکملهای غذایی هیچ تداخلی شناخته نشده ... داروها گیاهان |
| نحوه و میزان مصرف: |
مکملهای کارنوزین به طور معمول در مقادیر 100 تا 500 میلی‌گرم دردسترس هستند. بهترین دوز کارنوزین ...
مکملهای کارنوزین به طور معمول در مقادیر 100 تا 500 میلی‌گرم دردسترس هستند. بهترین دوز کارنوزین ناشناخته است. مصرف این مکمل نباید از میزان توصیه شده تجاوز نماید. منابع عمده کارنوزین گوشت گاو، مرغ و خوک می‌باشد. غلظت کارنوزین در گوشت عضله گاو از 150 تا 450 میلی‌گرم در هر 100 گرم گوشت متغیر است. غلظت کارنوزین در گوشت عضله مرغ از 150 تا 450 میلی‌گرم در هر 100 گرم گوشت متغیر است. ادامه بستن متن |