ویتامین ای

نقایص ژنتیکی در alpha-TTP با یک سندرم تشخیصی به نام آتاکسی به همراه کمبود ویتامین E (AVED) که در قبل کمبود ویتامین E ایزوله شده خانوادگی (FIVE) نامیده می‌شد، مرتبط است. بیماران AVED از علایم عصبی که به صورت نوروپاتی محیطی پیشرونده مشخص می‌شوند، رنج می‌برند.

کمبود ویتامین E همچنین ممکن است به علت نقایص ژنتیکی در تولید لیپو پروتئین رخ دهد. لیپو پروتئین‌های حامل آپو لیپوپروتئین (apo-B) برای جذب و انتقال ویتامین E ضروری هستند. بیماران مبتلا به هیپوبتاپروتئینمی هوموزیگوس در ژن apo-B نقص دارند و بیماران مبتلا به آبتالیپوپروتئینمی در پروتئین ناقل تری گلیسرید میکروزومی دچار نقص ژنتیکی اند.

مبتلایان به هیپوبتالیپوپروتئینمی و آبتالیپوپروتئینمی هوموزیگوس دچار کمبود ویتامین E شده و نوروپاتی محیطی پیشرونده‌ای که مشخصه کمبود این ویتامین است، در آنها ظاهر می‌شود.
سندرم‌های سوءجذب چربی می‌توانند سبب کمبود ویتامین E شوند. از آنجا که جذب ویتامین E نیازمند ترشحات صفراوی و پانکراسی و همچنین عملکرد کامل و صحیح روده است، طیف وسیعی از اختلالات کبدی صفراوی، پانکراسی و روده‌ای می‌توانند منجر به کمبود ویتامین E شوند.

این اختلالات شامل بیماری کبدی صفراوی کلستاتیک در کودکان، فیبروزسیستیک، سیروز صفراوی اولیه، پانکراتیت مزمن، سندرم‌های روده کوتاه، بیماران کرون، بیماری سلیاک، ترومبوز عروق مزانتر، سندم روده کوتاه بیماری کرون، سلیاک، انسداد کاذب روده، سندرم وپیل و بیماری روده‌ای اسکلرودرمال می‌باشد. در بالغین مبتلا به این بیماری‌ها، پیشرفت علایم عصبی ناشی از کمبود ویتامین E سال‌ها به طول می‌انجامد.

در کودکان علایم کمبود ویتامین E را می‌توان با دادن مکمل ویتامین E بر گرداند، البته تنها در صورتی که آسیب‌های عصبی غیر قابل برگشت رخ نداده باشند.
سندرم اولیه کمبود ویتامین E، چه به طور ژنتیکی و چه ثانویه به سندرم‌های سوء جذب چربی یا سوء تغذیه پروتئین – انرژی رخ داده باشد، نوروپاتی محیطی است. این نوروپاتی با تخریب آکسون‌های قطور در نورون‌های حسی مشخص می‌شود. تغییرات نوروپاتولوژیک اصلی شامل تخریب back- type ستون‌های خلفی نخاع است که با تزریق رنگ مشخص می‌شود.

همچنین آتاکسی نخاعی مخچه ای، میوپاتی اسکلتی و رتینوپاتی پیگمانته نیز در کمبود ویتامین E مشاهده شده است. کم خونی ناشی از کمبود ویتامین E ممکن است در نوزادان نارس دیده شود که علت آن آسیب غشای گلبول‌های قرمز به دنبال پراکسیداسیون است.
خانواده مولکولی ویتامین E را می‌توان در 2 گروه توکوفرول‌ها و توکوتری انول‌ها جای داد. ویتامین E به طور طبیعی در هشت شکل مختلف وجود دارد: 4 فرم توکوفرولی شامل آلفا، بتا، گاما، و دلتا – توکوفرول و نیز 4 فرم توکوتری انولی شامل آلفا، بتا، گاما و دلتا – توکوتری انول. این فرم‌ها شامل یک سیستم حلقوی هیدروکسیله قابل تعویض (حلقه‌ی کرومانول یا گروه سر) و یک زنجیره‌ی جانبی دراز یا دم فیتیلی می‌باشد. دم فیتیل در 2 محل از حلقه‌ی کرومانولی به حلقه وصل می‌شود. فعالیت آنتی اکسیدانی ویتامین E مربوط به گروه هیدروکسیل حلقه‌ی کرومانولی است.
تفاوت توکوفرول با توکوتری انول در این است که توکروفرول‌ها سه مرکز کایرال (در جایگاه2،4،8) دارند و در حالی که توکوتری انول‌ها تنها یک مرکز کایرال (در جایگاه2) و سه پیوند دوگانه در دم دارد. لذا توکوتری انول‌ها زنجیره‌های جانبی فیتیلی غیر اشباع دارند. مرکز کایرال توکوتری انول‌ها در محل اتصال زنجیره‌ی جانبی فیتیل به حلقه‌ی کرومانولی قرار دارد (در جایگاه 2 حلقه).
انواع طبیعی توکوفرول‌ها و توکوتری انول‌ها با تعداد گروه‌های متیل و الگوی متیلاسیون حلقه‌ی کرومانولی مشخص می‌شوند. آلفا- توکوفرول و توکوتری انول سه گروه متیلی دارند، بتا و گاما – توکوفرول و توکوتری انول 2 گروه متیلی دارند و دلتا – توکوفرول و توکوتری انول یک گروه متیل دارند.
به نظر می‌رسد از 8 شکل طبیعی ویتامین E، تنها آلفا – توکوفرول در پلاسمای انسان حفظ می‌شود. علت به طور عمده مربوط به این حقیقت است که پروتئین ناقل توکوفرول (آلفا – TTP) به طور انتخابی آلفا – توکوفرول را می‌شناسد و این پروتئین در ترشح آلفا – توکوفرول از سلول‌های کبدی به جریان خون نقش واسطه را ایفا می‌کند.

این مطلب احتمال وجود عملکردهای مهم توسط سایر اشکال طبیعی ویتامین E در بدن را رد نمی‌کند. هر چند با توجه به آن احتمالاً مهم‌ترین عضو خانواده ویتامین E در فیزیولوژی انسان آلفا – توکوفرول است.
آلفا توکوفرول اغلب به صورت دِ – آلفا – توکوفرول نامیده می‌شود. بدین معنی که از نظر شیمیایی آلفا – توکوفرول تنها یک مرکز کایرال دارد. در حقیقت، آلفا – توکوفرول سه مرکز کایرال دارد. نام صحیح آن RRR- آلفا- توکوفرول یا 8، 7، 5، 2 – تترامتیل –R2 – (4R،8R،12 تری میتل تری دسیل) – 6 -کرومانول است. از آنجا که آلفا – توکوفرول سه مرکز کایرال دارد، می‌تواند 23 یا 8 شکل ایزومر فضایی داشته باشند.
ویتامین E سنتتیک، که از جفت شدن تری میتل هیدروکینون با راسمیک ایزوفیتول ساخته می‌شود، شامل هر هشت ایزومر فضایی آلفا- توکوفرول در مقادیر مساوی است. آلفا – توکوفرول سنتتیک اغلب بعنوانd1-آلفا- توکوفرول شناخته می‌شود. این نام در صورتی که آلفا- توکوفرول یک مرکز کایرال داشته باشد درست است، اما از آنجا که تعداد این مراکز سه عدد است، این نامگذاری اشتباه می‌باشد. نامگذاری صحیح آلفا توکوفرول سنتتیک، تمام – راسمیک (all-rasemic) یا تمام راس- آلفا- توکوفرول (all-rac-alpha-tocopherol) است.

همچنین به صورت (2RS)- 8و 7 و 5 و 2 – تترا متیل – 2- (12و 8 و 4- تری متیل تری دسیل) -6- کرومانول نیز نامیده می‌شود. تمام راس- آلفا توکوفرول شامل 4 ایزومر فضایی 2R: RRR-آلفا توکوفرول، RSR--آلفا توکوفرول،RRS-آلفا توکوفرول و RSS-آلفا توکوفرول و 4 ایزومر فضایی 2S: SRR-آلفا توکوفرول، SSR-آلفا توکوفرول، SRS-آلفا توکوفرول و SSS-آلفا توکوفرول است. 2R و 2S به نحوه قرار‌گیری دم فیتیل در محل اتصال حلقه‌ی کرومانولی یا 2 جایگاه روی حلقه اشاره دارد.
تنها فرم آلفا توکوفرول که در پلاسمای خون انسان حفظ می‌شود ایزومرهای فضایی – 2R هستند. ایزومرهای فضایی 2S آلفا- توکوفرول در پلاسما یا بافت بدن انسان حفظ نمی‌شوند. بنابراین تنها اشکال آلفا- توکوفرول که قادر به باقی ماندن در پلاسمای انسان اند RRR – آلفا توکوفرول طبیعی و 4 ایزومر فضایی 2R سنتتیک می‌باشد.
ویتامین E در گیاهان، حیوانات و در برخی جلبک‌های سبز، قهوه‌ای و سبز/ آبی یافت می‌شود. غنی‌ترین منابع این ویتامین روغن‌های تصفیه نشدة به دست آمده از گیاهان خوراکی شامل جوانه گندم، آفتابگردان، دانه کتان، کانولا و روغن زیتون است. در این روغن‌ها، تقریباً 50% محتوای توکوفرول بصورت آلفا- توکوفرول است.

مقادیر گاما – توکوفرول در روغن سویا و روغن ذرت 10 برابر مقدار آلفا – توکوفرول است. روغن‌های به دست آمده از نخل، سبوس برنج و نارگیل، منابع غنی توکوتری انول‌ها هستند. آلفا توکوفرول شکل اصلی ویتامین E موجود در فرآورده‌های حیوانی است و بیشتر در قسمت چرب گوشت وجود دارد.

دیگر مواد حاوی این ویتامین شامل غلات تصفیه نشده، میوه‌ها، مغزها و سبزیجات است.
بخش عمده RRR – آلفا توکوفرول (دِ-آلفا توکوفرول) مکمل موجود در بازار از روغن غیر تصفیه سویا مشتق شده است. از آنجا که روغن سویا به طور عمده حاوی گاما-توکوفرول است، یک فرایند سنتتیک لازم است تا گاما – توکوفرول به آلفا – توکوفرول تبدیل شود. بنابراین، آلفا – توکوفرول به دست آمده از روغن سویا یک محصول نیمه سنتتیک است و از این جهت به جای آلفا – توکوفرول طبیعی آلفا – توکوفرول با منشأ طبیعی نامیده می‌شود.

ِ- آلفا توکوفریل استات
دِ- آلفا توکوفریل استات، استر استاتِ دِ- آلفا - توکوفرول استات طبیعی است. وزن مولکولی آن 472.75 دالتون است. این ماده با تقطیر بخار در محیط خلا و استیله کردن روغن موجود در گیاهان خوراکی به دست می‌آید. این ماده به صورت یک روغن زرد – قهوه‌ای روشن، تقریباً بی بو و با ویسکوزیته کم و یا به صورت یک ماده جامد آب گریز با نقطه ذوب 250c در مکمل‌های غذایی وجود دارد.

شکل جامد آب گریز دِ- آلفا توکوفریل استات تقریباً 96 تا 100% دِ- آلفا توکوفریل استات است در حالیکه شکل معمول روغنی آن تقریباً 40 تا 50% دِ- آلفا توکوفریل استات دارد.
دِ- آلفا توکوفریل استات همچنین RRR – آلفا توکوفریل استات و 2Rو 4و 8R- دِ- آلفا توکوفریل استات نیز نامیده می‌شود.
دِ- آلفا توکوفریل استات علاوه بر اینکه به عنوان یک مکمل غذایی موجود است، در فرآورده‌های موضعی محافظ پوست نیز وجود دارد. به نظر می‌رسد این ماده می‌تواند به داخل سلول‌های پوست انتشار یافته و در آنجا به فرم دِ- آلفا توکوفرول در آید.

استات به تنهایی فعالیت آنتی اکسیدان ندارد. دِ- آلفا توکوفرول ممکن است از پوست در برابر آسیب اشعه فرابنفش محافظت کند وهمچنین اثر مرطوب کنندگی داشته باشد. برخی افراد نسبت به دِ- آلفا توکوفرول موضعی بسیار حساس اند و ممکن است با مصرف آن دچار درماتیت شوند.

DL- آلفا توکوفریل استات
dl- آلفا توکوفریل استات فرم تمام سنتتیک آلفا توکوفرول است. این ماده از جفت شدن راسمیک ایزوفیتول با تری متیل هیدروکینون وتبدیل به فرم dl- توکوفرول ایجاد می‌شود. این محصول سپس استیله شده و dl- آلفا توکوفریل استات را به وجود می‌آورد. از آنجا که آلفا – توکوفرول سه مرکز کایرال دارد، از جفت شدن مقادیر مساوی آن هشت ایزومر فضایی ایجاد می‌شود، 4 ایزومر فضایی 2R، 4 ایزومر فضایی 2S.
2Sو 2R به نحوه‌ی قرار‌گیری دم فیتیل در محلی که به حلقه کرومانول متصل می‌شود، دو جایگاه روی حلقه، اشاره دارد. 4 ایزومر فضایی 2R شامل RRR – آلفا توکوفرول، RRS – آلفا توکوفرول، RSS – آلفا توکوفرول و RSR – آلفا توکوفرول است. 4 ایزومر فضایی 2S نیز شامل SRR – آلفا توکوفرول، SSR – آلفا توکوفرول، SRS– آلفا توکوفرول و SSS- آلفا توکوفرول می‌باشد.
ایزومرهای فضایی 2R تنها اشکال آلفا – توکوفرول اند که در پلاسما وبافت بدن انسان حفظ می‌شوند. فعالیت آلفا – توکوفرول طبیعی یا با منشأ طبیعی (RRR – آلفا توکوفرول)، با وزن پایه برابر، حداقل دوبرابر آلفا – توکوفرول سنتتیک است. این مسئله به این علت است که نیمی از ایزومرهای سنتتیک آلفا توکوفرول در پلاسمای انسان حفظ نمی‌شوند و بنابراین زیست فراهمی ندارند.
هر چند آلفا توکوفریل استات سنتتیک اغلب به dl- آلفا توکوفریل استات اشاره دارد، اما از نظر شیمیایی این نام صحیح نیست. نام‌های صحیح شیمیایی آن تمام – راسمیک یا تمام- راس – آلفا توکوفریل استات و 8و 7و 5 و 2 تترامتیل – 2RS- (12, 8RS, 4RS تری متیل دسیل) – 6 – کرومانول هیدروژن استات است.

دِ- آلفا توکوفریل سوکسینات
دِ- آلفا توکوفریل سوکسینات، استر سوکسینات دِ- آلفا توکوفرول با منشأ طبیعی است. این ترکیب یک پودر کریستالی سفید تا کرم رنگ و با وزن مولکولی 79/530 دالتون است. دِ- آلفا توکوفرول سوکسینات از تقطیر بخار در محیط خلأ و سوکسینیله کردن روغن گیاهان خوراکی به دست می‌آید. این ماده در آب نا محلول است و آب گریز می‌باشد.
دِ- آلفا توکوفریل سوکسینات همچنین RRR – آلفا توکوفریل سوکسینات و 8R, 4, 2R – آلفا توکوفریل سوکسینات نیز نامیده می‌شود. گاه با نام ویتامین E خشک نیز خوانده می‌شود که به ماهیت جامد آن اشاره دارد.
برخی مطالعات کشت سلولی نشان می‌دهند دِ- آلفا توکوفریل سوکسینات قادر است مانند یک استر کامل وارد سلول‌ها شده و سپس در داخل سلول به دِ- آلفا توکوفرول هیدرولیز شود. قسمت عمده دِ- آلفا توکوفریل سوکسینات دریافت شده قبل از جذب از لومن روده باریک به داخل انتروسیت‌ها، به دِ- آلفا توکوفرول هیدرولیز می‌شود.

درصد کمی از دِ- آلفا توکوفریل سوکسینات دریافت شده ممکن است به صورت استر وارد انتروسیت‌ها شده و در نهایت در داخل انتروسیت‌ها به دِ- آلفا توکوفرول هیدرولیز شود. دِ- آلفا توکوفریل سوکسینات، خود فعالیت آنتی اکسیدانی ندارد.

DL- آلفا- توکوفریل سوکسینات
dl- آلفا توکوفریل سوکسینات یک فرم تمام سنتتیک آلفا – توکوفرول است. این ترکیب از جفت شدن راسمیک ایزوفیتول با تری متیل هیدروکینون و ایجاد dl- توکوفرول حاصل می‌شود.
dl- توکوفرولِ تولید شده، سپس به dl- آلفا توکوفریل سوکسینات سوکسینیله می‌گردد. از آنجا که آلفا توکوفرول سه مرکز کایرال دارد، از جفت شدن مقادیر مساوی آن هشت ایزومر فضایی ایجاد می‌شود، 4 ایزومر فضایی 2R و 4 ایزومر فضایی 2S. 2R و 2S به نحوه قرار‌گیری دُم فیتیل در محلی که به حلقه کرومانول باند می‌شود، دو جایگاه روی حلقه، اشاره دارد.

4 ایزومرفضایی 2R شامل RRR – آلفا توکوفرول، RRS – آلفا توکوفرول، RSS – آلفا توکوفرول، RSR – آلفا توکوفرول. 4 ایزومر فضایی 2S شامل SRR – آلفا توکوفرول، SSR – آلفا توکوفرول، SRS – آلفا توکوفرول و SSS– آلفا توکوفرول می‌باشد. dl- آلفا توکوفریل سوکسینات یک فرآورده تجاری نیست.

علت اصلی دردسترس نبودن آن به صورت فرآورده تجاری این است که به خوبی کریستالیزه نشده و به شکل خمیر در می‌آید. هر چند، برای اهداف تحقیقاتی موجود است.
ایزومرهای فضایی 2R تنها اشکال آلفا – توکوفرول اند که در پلاسما و بافت بدن انسان حفظ می‌شوند. فعالیت آلفا – توکوفرول طبیعی یا آلفا – توکوفرول با منشأ طبیعی (RRR – آلفا توکوفرول)، با وزن پایه برابر، حداقل دو برابر آلفا – توکوفرول سنتتیک است. این مطلب ناشی از این حقیقت است که 50% از ایزومرهای فضایی آلفا توکوفرول سنتتیک در پلاسمای انسان حفظ نمی‌شوند.

اگرچه آلفا- توکوفریل سوکسینات سنتتیک به طور معمول به dl- آلفا توکوفریل سوکسینات اطلاق می‌شود، اما این مسئله از نظر شیمیایی صحیح نیست. نام‌های شیمیایی صحیح برای این ماده عبارتند از: تمام –راسمیک- یا تمام راس- آلفا- توکوفریل سوکسینات و 2،5،7،8- تترامتیل-2RS-(4 RS،8RS،12 تری متیل دسیل)-6- کرومانول هیدروژن سوکسینات.

توکوفرول‌های مخلوط
توکوفرول‌های مخلوط شامل مخلوطی از هومولوگ‌های توکوفرول طبیعی هستند: دِ- آلفا - توکوفرول، دِ- بتا - توکوفرول، دِ – گاما – توکوفرول و دِ – دلتا- توکوفرول. این توکوفرول‌ها در اشکال غیر استریفیه خود یافت می‌شوند. توکوفرول‌های مخلوط از تقطیر بخار فرآورده‌های روغنی گیاهان خوراکی در محیط خلاً به دست می‌آیند.
دو نوع فرآوردة توکوفرول مخلوط به صورت مکمل غذایی موجود است: توکوفرول مخلوط با آلفای بالا و توکوفرول مخلوط با آلفای اندک. توکوفرول مخلوط با آلفای بالا به طور عمده شامل دِ- آلفا توکوفرول با مقادیر کمتر بتا-، گاما- و دلتا- توکوفرول است. توکوفرول مخلوط با آلفای اندک به طور معمول حاوی گاما – توکوفرول به عنوان هومولوگ اصلی است.

توکوفرول مخلوط با آلفای بالا را برای مشخص کردن (میزان) میلی‌گرم دِ- آلفا توکوفرول موجود در آن و نیز میلی‌گرم کل توکوفرول برچسب گذاری می‌کنند. توکوفرول مخلوط با آلفای اندک نیز اغلب برای تعیین مقدار کل توکوفرول و گاه توکوتری انول موجود در آن و نیز مقادیر گاما-، بتا- و دلتا- توکوفرول برچسب گذاری می‌کنند. توکوفرول‌های مخلوط روغن‌هایی به رنگ قهوه‌ای – قرمز تا قرمز و باویسکوزیته‌ی کم هستند.

تمام اشکال ویتامین E فعالیت آنتی اکسیدانی دارند. هر چند تنها اشکالی که قادرند در پلاسما و بافت بدن انسان حفظ شوند، فرم‌های 2R – آلفا هستند، شامل RRR-آلفا-توکوفرول طبیعی که اغلب دِ- آلفا توکوفرول نامیده می‌شود. ویتامین E آنتی اکسیدان اصلی دومین‌های لیپیدی بدن مثل غشاهای سلولی است.

این ویتامین یک آنتی اکسیدان زنجیره شکن است که از گسترش فعالیت رادیکال‌های آزاد جلوگیری می‌کند. ویتامین E از بین برنده رادیکال پروکسیل است و به ویژه از اسیدهای چرب چند غیر اشباعی (PUFAs) موجود در فسفولیپیدهای غشایی و لیپوپروتئین‌های پلاسما (LDL) در برابر اکسیداسیون محافظت می‌کند.
گروه هیدروکسیل حلقه‌ی کرومانول با یک رادیکال پروکسیل ارگانیک واکنش می‌دهد تا هیدروپراکسید ارگانیک و رادیکال توکوفروکسیل را تولید کند. رادیکال توکوفروکسیل فرم پرو – اکسیدان ویتامین E است و به نظر می‌رسد با شبکه‌ای از آنتی اکسیدان‌های دیگر شامل ویتامین C و گلوتاتیون به فرم آنتی اکسیدان تبدیل شود.
فعالیت نسبی آنتی اکسیدانی توکوفرول‌ها بر اساس به پاکسازی رادیکال پروکسیل به این ترتیب است:
آلفا>بتا>گاما>دلتا. این ترتیب بین توکوتری انول‌ها نیز برقرار است. جالب توجه است که این ترتیب در میزان فعالیت بیولوژیک توکوفرول‌ها که با ارزیابی بارداری –جذب جنین موش صحرایی بررسی شد، نیز وجود دارد.
گرچه، این حالت فقط برای توکوفرول‌های طبیعی است. تمام هشت ایزومر فضایی تمام راس – آلفا – توکوفرول سنتتیک، که اغلب dl- آلفا – توکوفرول نامیده می‌شود، فعالیت پاکسازی رادیکال پروکسیل یکسانی دارند اما میزان سنجش جذب جنین موش صحرایی در آنها متفاوت است. فعالیت آلفا – توکوتری انول در این زمینه 1/3 میزان فعالیت آلفا – توکوفرول است اما پاکسازی رادیکال پروکسیل توسط آلفا – توکوتری انول بهتر از آلفا توکوفرول است.
می توان از این مطالب این گونه نتیجه گرفت که فعالیت آنتی اکسیدانی ویتامین E برای تشریح فعالیت بیولوژیک این ویتامین کافی نیست. اخیراً نشان داده شده است ویتامین E علیه گونه‌های فعال نیتروژن دارای فعالیت است (رادیکال‌های پروکسیل گونه‌های واکنش دهنده اکسیژن اند). دراین راستا، گاما – توکوفرول پراکسیداسیون چربی ایجاد شده توسط پروکسی نیتریت را مؤثر تر از آلفا – توکوفرول مهار می‌کند. (گاما – توکوفرول را ببینید).
مکانیسم‌های مختلفی برای بررسی عملکرد احتمالی آنتی آتروژنیک ویتامین E ارایه شده است. اکسیداسیون LDL کلید مرحله اولیه آتروژنز می‌باشد. چنین به نظر می‌رسد که اکسیداسیون LDL بروز وقایعی را تحریک می‌کند که به تشکیل پلاک آترواسکلروتیک می‌انجامد. این وقایع شامل جذب LDL اکسید شده (ox) توسط مونوسیت‌ها و ایجاد سلول کف مانند، پیشرفت آپوپتوز توسط LDL اکسید شده، القای آسیب سلول اندوتلیال و تحریک آزاد سازی سیتوکین و فاکتور رشد از سلول‌ها به درون دیواره شریان است.

LDL حاوی آلفا-توکوفرول و مقادیر کمتری از گاما –توکوفرول است. آلفا توکوفرول اکسیداسیون LDL و تجمع LDL اکسید شده در دیواره شریانی را مهار می‌کند. همچنین به نظر می‌رسد، گاما – توکوفرول آپوپتوز القا شده توسط LDL اکسید شده در سلول‌های اندوتلیال انسان را به خوبی کاهش می‌دهد.
یک مکانیسم غیر آنتی اکسیدانی ویتامین E، مهار فعالیت پروتئین کیناز C (PKC) توسط این ویتامین است. PKC در تکثیر سلول عضله صاف دخالت دارد و در نتیجه، مهار PKC سبب مهار تکثیر عضله صاف می‌شود. تکثیر سلول عضله صاف در آتروژنز نقش دارد. مهار PKC توسط آلفا توکوفرول، تا حدی به اثر کاهش دهنده آن روی تشکیل دی آسیل گلیسرول مشتق از غشا نسبت داده می‌شود، لیپیدی که جابجایی PKC را تسهیل کرده و به این ترتیب فعالیت آن را افزایش می‌دهد.

پروتئین کیناز فعال شونده با میتوژن (MAPK) نیز در تکثیر عضله صاف دخیل است و هم آلفا توکوفرول و هم گاما توکوفرول این فعالیت را مهار می‌کنند.
غنی کردن سلول‌های اندوتلیال با ویتامین E در محیط کشت، موجب تنظیم کاهشی بیان مولکول چسبندگی داخل سلولی (ICAM)-1 و مولکول چسبندگی سلول عروقی (VCAM) – 1 می‌شود. این دو عمل به دنبال مواجهه با LDL اکسید شده القا می‌شوند، بنابراین اتصال اجزای سلولی خون به اندوتلیوم کاهش می‌یابد. ویتامین E همچنین بیان فسفولیپاز A2 سیتوزولی و سیکلو اکسیژناژ 1-(COX) را تنظیم افزایشی می‌دهد.

به نظر می‌رسد افزایش بیان این دو آنزیم تنظیم کننده سرعت در مسیر آبشاری اسید آراشیدونیک توجیه کننده‌ی این مسئله باشد که ویتامین E، با یک الگوی وابسته به دوز، آزاد سازی پروستاسیکلین یک فاکتور گشاد کننده‌ی عروق و مهار کننده تجمع پلاکتی را در انسان افزایش می‌دهد.
به نظر می‌رسد ویتامین E، چسبندگی، تجمع و واکنش‌های آزاد سازی پلاکتی را مهار می‌کند. افزایش رهاسازی پروستاسیکلین ممکن است در این زمینه نقش داشته باشد. همچنین تجمع پلاکتی با دخالت مکانیسم معمول اتصال فیبرینوژن به کمپلکس گلیکوپروتئین IIb/IIIa (GPIIb/IIIa) پلاکتی رخ می‌دهد.

GPIIb/IIIa پروتئین گیرنده غشایی اصلی است که نقش مرکزی در پاسخ تجمع پلاکتی را داراست. گلیکوپروتئین IIb (GPIIb) زیر واحد آلفای پروتئین غشایی پلاکت است. مشخص شده است که در محیط کشت، آلفا-توکوفرول در یک الگوی وابسته به دوز، فعالیت پروموتر GPIIb را تنظیم کاهشی می‌دهد. در نهایت موجب کاهش بیان پروتئین GPIIb و کاهش تجمع پلاکتی می‌شود.
ویتامین E همچنین در محیط‌های کشتی که برای کاهش تولید ترومبین فراهم شده نیز یافت می‌شود.

ترومبین پروتئینی است که به پلاکت متصل شده و تجمع پلاکتی را القا می‌کند. یک متابولیت ویتامین Eکه ویتامین E کینون یا آلفا – توکوفرول کینون (TQ) نامیده می‌شود نیز ضد انعقاد قوی ای به شمار می‌رود. این متابولیت فعالیت کربوکسیلاز وابسته به ویتامین K که یک آنزیم مهم در آبشار انعقادی است را مهار می‌کند.
مکانیسم‌های متعددی برای بررسی احتمال اثر حفاظتی سیستم عصبی توسط دوزهای بالای ویتامین E ارایه شده است. به نظر می‌رسد استرس اکسیداتیو یک فاکتور موثر در پاتوژنز بسیاری از اختلالات سیستم عصبی باشد.

از آنجا که سیستم عصبی غنی از لیپید است و ویتامین E نیز یکی آنتی اکسیدان اصلی لیپید به شمار می‌رود، این ویتامین می‌تواند به عنوان یک عامل پیشگیری کننده احتمالی، به اندازه عوامل درمانی در اختلالات سیستم عصبی در خور توجه باشد. سندرم اولیه کمبود آشکار ویتامین E، نوروپاتی محیطی است.
ممکن است ویتامین E نقش ویژه‌ای در مخچه داشته باشد چرا که غلظت این ویتامین در مخچه نسبت به بقیه قسمت‌های مغز در کمترین حد است و در زمان کمبود ویتامین Eاین بخش از مغز سریع تر از بقیه قسمت‌های مغز، از ویتامین E تخلیه می‌گردد. بررسی‌های الکتروفیزیولوژیک در افراد مبتلا به کمبود ویتامین E یک نوروپاتی دیستال آکسونی dying-back به ویژه در ستون‌های خلفی نخاع و هسته‌های گراسیل و کونات را نشان می‌دهد.
ویتامین E همچنین ممکن است در انتقال سیگنال دخیل باشد. این ویتامین ممکن است نقش‌های متعددی در ارتباط با غشاهای سلول‌های نورونی و سایر لیپیدهای موجود در سیستم عصبی ایفا کند. گرچه، مکانیسم اختصاصی و منحصر به فرد عملکرد ویتامین در سیستم عصبی تاکنون روشن نشده است.
چندین مطالعه روی انسان و حیوان نشان داده است که ویتامین E می‌تواند پاسخ ایمنی را در حیوانات و انسان‌های مسن بهبود بخشد. در شرایط in vitro آلفا-توکوفرول پاسخ سیتوژنیک لنفوسیت‌های T موش‌های پیر را افزایش می‌دهد. مکانیسم این پاسخِ ویتامین E به خوبی شناخته نشده است.

گمان می‌شود ویتامین Eخود ممکن است فعالیت میتوژنیک، مستقل از اثر آنتی اکسیدانی داشته باشد. هر 4 هومولوگ توکوفرول، آلفا - بتا - گاما- و دلتا – توکوفرول توانسته‌اند تکثیر خود بخودی و تکثیر تحریک شده با میتوژن لنفوسیت را در سلول‌های طحالی موش در محیط کشت افزایش دهند.
گزارش شده است آلفا-توکوفرول دارای عملکرد قوی علیه ویروس نقص ایمنی انسان (HIV)-1 است. به نظر می‌رسد استرس اکسیداتیو به پاتوژنز ویروس HIV-1 کمک می‌کند، همانگونه که به پاتوژنز سایر عفونت‌های ویروسی کمک می‌کند. ممکن است بخشی از فعالیت ضد HIV-1 آلفا – توکوفرول به عملکرد آنتی اکسیدانی آن مربوط باشد.

ویتامین E همچنین بر روی پیوستگی (تمامیت) و سیالیت غشا نیز اثر می‌گذارد. HIV-1 یک ویروس غشایی است. تغییر در سیالیت غشایی HIV-1 ممکن است با توانایی این ویروس در اتصال به محل گیرندة سلول تداخل کند و بنابراین عفونت‌زایی آن را کاهش دهد. هر چند، میزان دوز لازم از ویتامین E که بتواند در شرایط in vivo به HIV-1 متصل شود، مشخص نیست، چرا که ویتامین E می‌تواند به چندین محل مختلف از جمله پروتئین ناقل آلفا – توکوفرول (آلفا – TTP) و LDL متصل شود.
در کل، به نظر می‌رسد استرس اکسیداتیو نقش اصلی در پاتوژنز بسیاری از اختلالات دژنراتیو مزمن ایفا کند و ویتامین E به عنوان آنتی اکسیدان چربی دوست عمده بدن، نقش مهمی در پیشگیری و درمان این اختلالات داشته باشد. علاوه بر این ویتامین E ممکن است نقش‌هایی مستقل از اثر آنتی اکسیدانی خود نیز ایفا کند. بررسی نوع مکانیسم عملکرد ویتامین در حال پیشرفت است.

یزان دقیق جذب ویتامین E به طور قطع مشخص نیست. جذب این ویتامین به طور معمول اندک و متغیر است.
جذب یک فرم ویتامین E، دِ – آلفا – توکوفریل پلی اتیلن گلیکول 1000 سوکسینات یا ویتامین E TPGS متفاوت است (دِ – آلفا- توکوفریل پلی اتیلن گلیکول 1000 سوکسینات را ببینید).
میزان جذب ویتامین E دریافتی به همراه غذا از مقادیر بالا 86-51% تا مقادیر اندک 29-21% متغیر است. به نظر می‌رسد مقادیر بالا یک تخمین بیش از حد است و مقادیر پایین تر بیشتر نشان دهنده جذب واقعی است. جذب با معده‌ی خالی پایین تر است در حالی که ممکن است جذب اشکال دریافتی ویتامین E به صورت استات استریفیه شده و سوکسینات بالاتر باشد.

هر چند برخی مطالعات نشان می‌دهند که میزان جذب توکوفرول آزاد و استریفیه مشابه است. همه اشکال ویتامین E، شامل تمام هومولوگ‌های توکوفرول و توکوتری انول به یک شیوه مشابه جذب می‌شوند.
ویتامین E با مکانیسم انتشار غیر فعال از لومن روده باریک به داخل انتروسیت‌ها جذب می‌شود. قبل از جذب، ویتامین به همراه چربی‌های رژیم غذایی امولیسیفیه می‌شود. اسید‌ها و نمک‌های صفراوی ترشح شده توسط کبد به فرآیند امولیسیفیه شدن کمک می‌کنند.

لیپولیز و امولسیفیه شدن قطرات کوچک شکل گرفته چربی منجر به تشکیل خود بخودی میسل‌های مخلوط می‌گردد. اشکال استریفیه شده ویتامین E، آلفا- توکوفریل استات و سوکسینات توسط استراز ترشح شده از پانکراس هیدرولیز می‌شوند. میسل‌های محتوی ویتامین E از حاشیه مسواکی انتروسیت‌های مخاط روده به داخل انتروسیت‌ها جذب می‌شوند.

شواهد جدید نشان می‌دهد ناقل شبه نیمن پیک (NPC1L1)1-C1 ممکن است به جذب آلفا – توکوفرول کمک کند. ویتامین E توسط انتروسیت‌ها و به شکل شیلو میکرون‌ها به داخل جریان لنفاوی ترشح می‌شود. شیلو میکرون‌ها حاوی اشکال مختلف ویتامین E، شامل آلفا -، بتا -، گاما- و دلتا – توکوفرول، آلفا -، بتا -، گاما- و دلتا توکوتری انول هستند و هر هشت ایزومر فضایی تمام راس – آلفا توکوفرول (dl-آلفا – توکوفرول) هم در فرم مکمل و هم در غذاهای غنی شده مورد استفاده قرار می‌گیرند.
شیلومیکرون‌ها در جریان خون توسط لیپوپروتئین لیپاز متابولیزه می‌شوند تا به فرم بقایای شیلو میکرونی درآیند. در جریان این فرآیند، برخی اشکال ویتامین E، شامل تمام اشکال ذکر شده در بالا، به بافت‌های مختلف، مثل بافت چربی، عضله و احتمالاً مغز انتقال می‌یابند. به نظر می‌رسد برای انتقال ویتامین E به این بافت‌ها، لیپوپروتئین لیپاز مورد نیاز باشد.

بقایای شیلو میکرون می‌توانند توکوفرول‌ها را به لیپوپروتئین با دانسیته بالا (HDL) منتقل کنند که به نوبه خود می‌تواند توکوفرول‌ها را به LDL و لیپو پروتئین با دانسیته خیلی پایین (VLDL) منتقل نماید. بقایای شیلو میکرونی همچنین می‌توانند آپو لیپوپروتئین E (apoE) را ذخیره کرده تا آنها را برای متابولیسم به کبد ارسال نماید.

بقایا توسط کبد برداشته شده و ویتامین E به داخل VLDL ترشح می‌شود.
ترشح ویتامین E به داخل VLDL توسط کبد، مهم‌ترین رویداد استثنایی در بیوشیمی این ویتامین است. تنها فرم‌های ویتامین E که توسط کبد ترشح می‌شوند RRR-آلفا – توکوفرول طبیعی و 4 شکل 2R توکوفرول سنتتیک هستند. هیچ یک از اشکال 2S – سنتتیک تمام – راس- آلفا – توکوفرول توسط کبد در VLDL ترشح نمی‌شوند و تنها مقادیر بسیار اندکی از سایر هومولوگ‌های توکوفرول و توکوتری انول توسط کبد در VLDL ترشح می‌گردند.

این مرحله بین اشکال مختلف ویتامین E تمایز قایل می‌شود، علت این امر انتخابی بودن پروتئین ناقل آلفا- توکوفریل (آلفا – TTP) برای اتصال به RRR – آلفا – توکوفرول و اشکال 2R آلفا – توکوفرول است. ترشح RRR – آلفا – توکوفرول به داخل VLDL توسط کبد نیز مکانیسمی است که غلظت پلاسمایی ویتامین E را حفظ می‌کند.

به دنبال ترشح VLDL به داخل جریان خون، لیپوپروتئین لیپاز و تری گلیسرید لیپاز، VLDL را به LDL تبدیل می‌کنند. آلفا توکوفرول به طور عمده در LDL و همچنین HDL در پلاسما منتقل می‌شود. آلفا – توکوفرول از طریق LDL به داخل سیستم عصبی مرکز (CNS) انتشار می‌یابد. ویتامین E اخیراً جذب شده، به آرامی در داخل CNS تجمع می‌یابد. ترشح غدد سباسه یک مسیر اصلی برای توزیع ویتامین Eبه پوست است.
آلفا – توکوفرول می‌تواند به رادیکال توکوفروکسیل که فرم پرو – اکسیدان این مولکول است، اکسید شود. به نظر می‌رسد احیای مجدد به فرم آنتی اکسیدان، با کمک عوامل احیا کننده‌ای مثل ویتامین c و گلوتاتیون ممکن باشد. آلفا – توکوفرول، ویتامین c، گلوتاتیون و آلفا – لیپوئیک اسید اعضای اصلی مجموعه‌ای به نام شبکه آنتی اکسیدانی هستند.
متابولیت‌های آلفا – توکوفرول شامل آلفا – توکوفریل کینون، آلفا – توکوفریل هیدروکینون و 8 و 7 و 5 و 2- تترا متیل – 2- (29- کربوکسی اتیل) -6- هیدروکسی کرومان (آلفا – CEHC) هستند. یک متابولیت گاما – توکوفرول، 8 و 7 و 2 – تری متیل -2- (29 – کربوکسی اتیل) -6- هیدروکسی کرومان (گاما – CEHC) است.
دفع مدفوعی راه اصلی دفع ویتامین E خوراکی است. دفع مدفوعی ویتامینE شامل ویتامین جذب نشده و همین طور اشکال استفاده نشده ویتامین E می‌باشد. برای مثال، اشکال ترشح نشده توسط کبد، مثل اشکال‏s‏2‏آلفا- توکوفرول و هومولوگ‌های بتا -، گاما – و دلتا توکوفرول که از طریق مجرای صفراوی دفع می‌شوند.
متابولیت‌های ویتامین E، مثل آلفا-CEHC و گاما- CEHC از طریق ادرار ترشح می‌گردند. تقریباً 3 برابر تمام – راس – آلفا – توکوفرول، در مقایسه با RRR- آلفا – توکوفرول به شکل آلفا – CEHC دفع می‌شود. آلفا – CEHC متابولیت ادراری اصلی آلفا-توکوفرول است.

شواهدی که نشانگر اثرات معنی دار حفاظت از سیستم عصبی برای ویتامین E باشند، مبهم هستند. فرضیاتی در خصوص فواید معدود ویتامین E در بیماران مبتلا به آسم و آرتریت روماتوئید وجود دارد. ممکن است این ویتامین علیه برخی اشکال آلودگی محیطی و سایر سموم اثرات محافظتی داشته باشد.

این ویتامین ممکن است فوایدی نیز در زمینه برخی اختلالات چشمی، برخی انواع دیابت و سندرم پیش از قاعدگی داشته باشد. همچنین ممکن است ویتامین E در برابر اشعه فرابنفش نقش حفاظتی داشته باشد. ادعاها در خصوص اثرات ویتامین E بر روی تقویت قدرت باروری مردان، توانایی جنسی و بهبود توان انجام ورزش و نیز کاهش روند پیری پوست، چندان حمایت نشده‌اند. این ویتامین ممکن است فوایدی در گرفتگی عضلانی داشته باشد. شواهد بسیار مقدماتی وجود دارد که مؤید اثرات کمکی ویتامین E در درمان استئاتوهپاتیت غیر الکی (NASH) است.

کسانی که وارفارین مصرف می‌کنند باید در استفاده از دوزهای بالای ویتامین E (برای مثال، دوزهای بالاتر از 100 میلی‌گرم روزانه از d - آلفا – توکوفرول یا 200 میلی‌گرم روزانه dl- آلفا- توکوفرول) احتیاط کنند واگر چنین دوزی دریافت کردند، باید INRs خود را پایش کنند و در صورت لزوم دوز وارفارین به طور مناسب تنظیم شود. به همین ترتیب، افرادی که دچار کمبود ویتامین k هستند، مثل مبتلایان به نارسایی کبدی، باید در مصرف دوزهای بالای ویتامین E احتیاط کنند.

در افرادی که هر ضایعه متمایل به خونریزی (مثل زخم‌های پپتیک خونریزی کننده) دارند، افرادی که شرح حالی از سکته مغزی هموراژیک دارند و کسانی که اختلالات ارثی خونریزی دهنده (مثل هموفیلی) دارند، ویتامین E باید با احتیاطات گسترده مصرف شود.
دوز‌های مکمل ویتامین E که از مقادیر RDA بیشتر باشد، نباید توسط زنان باردار و مادران شیرده استفاده شود. دوزهای بالای مکمل ویتامین E باید حدود یک ماه قبل از اعمال جراحی قطع شده و ممکن است به دنبال بهبودی پس از عمل جراحی مجدداً ادامه داده شود. تجویز مکمل‌های ویتامین E در نوزادان نارس با وزن تولد کم باید با احتیاطات گسترده وتنها توسط پرسنل پزشکی آموزش دیده انجام شود.

خطر بروز عوارض جانبی به دنبال مصرف مکمل‌های ویتامین E (در دوزهای تا 1 گرم روزانه از آلفا-توکوفرول) معمولاً بسیار اندک است. در یک کارآزمایی تصادفی بزرگ، مطالعه پیشگیری از سرطان آلفا- توکوفرول بتا کاروتن (ATBC)، که شرکت کننده‌ها در مطالعه مردان سیگاری فنلاندی بودند، گزارش شد، مردانی که روزانه 50 میلی‌گرم dl-آلفا-توکوفرول برای مدت 6 سال مصرف کرده بودند، افزایش 50 درصدی در مرگ و میر ناشی از سکته مغزی هموراژیک داشتند.

تعداد سکته مغزی در مصرف کنندگان در مقایسه با گروه کنترل 66 در برابر 44 بود. این نتایج از نظر آماری قابل توجه بود. نکته جالب توجه عدم مشاهده‌ی افزایش در میزان سکته‌ی هموراژیک در سایر مطالعات بزرگ و طولانی مدت بود که دوز دریافتی ویتامین E بالاتری نیز داشتند. میزان کلی سکته بین این دو گروه در مطالعه ATBC از نظر آماری معنی دار نبود.

در گزارش اخیر آنها (آوریل 2000) در خصوص ویتامین E، انجمن ملی تحقیقات اعلام کرد: «به نظر می‌رسد یافته‌های غیر منتظره در مطالعه ATBC مقدماتی و محرک بود، اما تا زمانی که با کارآزمایی‌های بالینی سطح بالاتر، تأیید یا رد شود، متقاعد کننده نمی‌باشد.»
عوارض جانبی گزارش شده برای مکمل ویتامین E شامل خستگی مفرط، درد پستان، اختلالات عاطفی، ترومبوفلبیت، رتینوری، اختلالات گوارشی، تغییر سطوح لیپید سرم و مشکلات تیروئیدی است. این عوارض نادرند و هیچ یک از آنها در مطالعات کنترل شده گزارش نشده‌اند.

افزایش بروز انتروکولیت نکروزان در نوزادان نارس، با وزن تولد بسیار پایین که روزانه200 میلی‌گرم آلفا – توکوفریل استات دریافت می‌کردند، گزارش شده است.
در یک متا-آنالیزی مشخص شد که ویتامین E با دوز روزانه 400IU و بالاتر ممکن است مرگ و میر به هر علتی را افزایش دهد. البته انتقادات زیادی به این متا – آنالیز وارد است.

داروها
Amiodarone: ممکن است آلفا – توکوفرول برخی از عوارض جانبی این دارو را اصلاح کند. این مطلب از مطالعات کشت سلولی حاصل شده است.
Anticonvulsants such as Phenobarbital, phenytoin and carbamazepine: ممکن است داروهای ضد صرع سطح پلاسمایی ویتامین E راکاهش دهند.
Antiplatelet drugs such as aspirin, dipyridamole, eptifibatide, clopidogrel, ticlopidine HCl, tirofiban and abciximab: دوزهای بالای ویتامین E ممکن است اثرات این داروهای ضد پلاکتی را تقویت کند.
Cholestyramine: ممکن است جذب ویتامین E را کاهش دهد.
Colestipol: ممکن است جذب ویتامین E را کاهش دهد.
Cyclosporin: براساس مطالعات کشت سلولی، آلفا – توکوفرول ممکن است عوارض جانبی کلیوی سیکلوسپورین را اصلاح نماید.
Ezetimibe: ممکن است جذب روده‌ای آلفا – توکوفرول را مهار کند.
Isoniazid: ممکن است جذب ویتامین E را کاهش دهد.
Mineral oil: ممکن است جذب ویتامین E را کاهش دهد.
Multidrug-resistance(MDR)modifying agents:
براساس مطالعات کشت سلولی، گزارش شده است آلفا – توکوفرول فعالیت تعدیل کننده مقاومت به چند دارو (MDR) در عوامل شیمیایی حساس کننده مثل سیکلوسپورین A، وراپامیل، کلوفازیمین، B669, GF120918، دوکسوروبیسین و وین بلاستین را آنتاگونیزه می‌کند.
Neomycin: ممکن است در استفاده از ویتامین E اختلال ایجاد کند.
Orlistat: جذب ویتامین E را مهار می‌کند. جذب یک مکمل ویتامین E استات تقریباً تا 60% توسط ارلیستات مهار می‌گردد.
Sucralfate: با جذب ویتامین E تداخل می‌نماید.
Warfarin: ممکن است ویتامین E پاسخ ضد انعقادی را تقویت کند. در صورت لزوم باید INRs پایش شده و دوز وارفارین به طور مناسب تنظیم شود.
Zidovudine: ویتامین E ممکن است عوارض سرکوب کننده میلین توسط زیدوودین را اصلاح کند.

مکمل‌های غذایی
بتا کاروتن: برخی مطالعات احتمال می‌دهند مکمل‌های خوراکی بتا – کاروتن ممکن است سطوح سرمی آلفا – توکوفرول را کاهش دهند. گرچه مطالعات جدیدتر، گسترده تر و طولانی مدت تر نشان می‌دهند استفاده از مکمل‌های بتا کاروتن غلظت سرمی ویتامین E را تغییر نمی‌دهد.
صفرای خشک شده گاو: صفرای خشک شده گاو ممکن است جذب ویتامین E را افزایش دهد.
فیبر غذایی: مصرف مکمل فیبر غذایی ممکن است اثر آنتی اکسیدانی مکمل حاوی آلفا – توکوفرول و کاروتنوئیدها راکاهش دهد.
آهن: اغلب مکمل‌های آهن حاوی شکل فروس آهن اند. این کاتیون می‌تواند در صورت مصرف هم زمان با ویتامین E غیر استریفیه، آن را به فرم پرو – اکسیدان اکسید کند. این تأثیر روی ویتامین E استریفیه (آلفا – توکوفریل استات وسوکسینات) رخ نمی‌دهد.
تری گلیسرید با زنجیره متوسط: تری گلیسرید با زنجیره متوسط، اگر هم زمان با ویتامین E مصرف شود، ممکن است جذب آن را افزایش دهد.
فیتوسترول‌ها و فیتوستانول‌ها شامل بتا – سیتوسترول و بتا سیتوستانول: فیتوسترول‌ها وفیتوستانول‌ها ممکن است سطوح پلاسمایی ویتامین E را کاهش دهند.
ترکیبات فنولیک گیاهی وفلاونوئیدها: این مواد ممکن است در واکنش‌های حلقوی احیا شرکت کرده و به حفظ سطوح ویتامین E احیا شده کمک کنند.
اسیدهای چرب چند غیر اشباعی (PUFAs): مکمل‌های اسیدهای چرب چند غیر اشباعی شامل آلفا – لینولنیک اسید (در روغن تخم کتان وروغن پریلا)، گاما – لینولنیک اسید (در روغن گل گاو زبان، روغن انگور سیاه، روغن گل پامچال) دوکوزا هگزانوئیک اسید، ایکوزاپنتانوئیک اسید و لینولئیک اسید کونژوگه ممکن است نیاز به ویتامین E را افزایش دهند. در برخی بیماران این نیاز، با مصرف روزانه حداقل 15 میلی‌گرم دِ-آلفا-توکوفرول یا 30 میلی‌گرم dl- آلفا – توکوفرول تأمین می‌شود.
سلنیوم: سلنیوم ممکن است دارای اثرات سینرژیستی با ویتامین E باشد.
ویتامین C: ویتامین C ممکن است ویتامین E را ذخیره نماید. به نظر می‌رسد این ویتامین درکنار سایر آنتی اکسیدان‌ها از جمله گلوتاتیون، آلفا – لیپوئیک اسید و کوآنزیم Q10 در مجموعه‌ای به نام شبکه آنتی اکسیدانی شرکت دارد و به تولید مجدد آلفا – توکوفرول احیا از رادیکال توکوفروکسیل کمک می‌کند.

غذاها
چربی‌های چند غیر اشباعی رژیم غذایی: دریافت بالای اسید‌های چرب چند غیر اشباعی باید با میزان بالای ویتامین E دریافتی همراه باشد تا از اکسیداسیون این چربی‌ها پیشگیری گردد.
Olestra: اولسترا که یک جایگزین چربی است، جذب ویتامین E را مثل سایر ویتامین‌های محلول درچربی A، D و K، کاروتنوئیدها و فلاونوئیدها مهار می‌کند. اضافه شدن ویتامین E, D, A (آلفا – توکوفرول) و K به اولسترا تا حدودی این وضعیت را جبران می‌کند.

گیاهان
گیاهانی مثل سیر و جینکو فعالیت آنتی ترومبوتیک دارند. استفاده هم زمان از دوزهای بالای ویتامین E و این گیاهان ممکن است اثرات ضد ترومبوزی این گیاهان را تشدید کند.
مکمل‌های غذایی
بتا کاروتن: برخی مطالعات احتمال می‌دهند مکمل‌های خوراکی بتا – کاروتن ممکن است سطوح سرمی آلفا – توکوفرول را کاهش دهند. گرچه مطالعات جدیدتر، گسترده تر و طولانی مدت تر نشان می‌دهند استفاده از مکمل‌های بتا کاروتن غلظت سرمی ویتامین E را تغییر نمی‌دهد.
صفرای خشک شده گاو: صفرای خشک شده گاو ممکن است جذب ویتامین E را افزایش دهد.
فیبر غذایی: مصرف مکمل فیبر غذایی ممکن است اثر آنتی اکسیدانی مکمل حاوی آلفا – توکوفرول و کاروتنوئیدها راکاهش دهد.
آهن: اغلب مکمل‌های آهن حاوی شکل فروس آهن اند. این کاتیون می‌تواند در صورت مصرف هم زمان با ویتامین E غیر استریفیه، آن را به فرم پرو – اکسیدان اکسید کند. این تأثیر روی ویتامین E استریفیه (آلفا – توکوفریل استات وسوکسینات) رخ نمی‌دهد.
تری گلیسرید با زنجیره متوسط: تری گلیسرید با زنجیره متوسط، اگر هم زمان با ویتامین E مصرف شود، ممکن است جذب آن را افزایش دهد.
فیتوسترول‌ها و فیتوستانول‌ها شامل بتا – سیتوسترول و بتا سیتوستانول: فیتوسترول‌ها وفیتوستانول‌ها ممکن است سطوح پلاسمایی ویتامین E را کاهش دهند.
ترکیبات فنولیک گیاهی وفلاونوئیدها: این مواد ممکن است در واکنش‌های حلقوی احیا شرکت کرده و به حفظ سطوح ویتامین E احیا شده کمک کنند.
اسیدهای چرب چند غیر اشباعی (PUFAs): مکمل‌های اسیدهای چرب چند غیر اشباعی شامل آلفا – لینولنیک اسید (در روغن تخم کتان وروغن پریلا)، گاما – لینولنیک اسید (در روغن گل گاو زبان، روغن انگور سیاه، روغن گل پامچال) دوکوزا هگزانوئیک اسید، ایکوزاپنتانوئیک اسید و لینولئیک اسید کونژوگه ممکن است نیاز به ویتامین E را افزایش دهند. در برخی بیماران این نیاز، با مصرف روزانه حداقل 15 میلی‌گرم دِ-آلفا-توکوفرول یا 30 میلی‌گرم dl- آلفا – توکوفرول تأمین می‌شود.
سلنیوم: سلنیوم ممکن است دارای اثرات سینرژیستی با ویتامین E باشد.
ویتامین C: ویتامین C ممکن است ویتامین E را ذخیره نماید. به نظر می‌رسد این ویتامین درکنار سایر آنتی اکسیدان‌ها از جمله گلوتاتیون، آلفا – لیپوئیک اسید و کوآنزیم Q10 در مجموعه‌ای به نام شبکه آنتی اکسیدانی شرکت دارد و به تولید مجدد آلفا – توکوفرول احیا از رادیکال توکوفروکسیل کمک می‌کند.

چندین فرم از ویتامین E به صورت تجاری در دسترس است. این اشکال به صورت مکمل‌های غذایی یا غذاهای فراویژه و غنی شده موجودند. در جدول زیر این اشکال و نام رایج آن‌ها فهرست شده است.

به منظور تعیین دریافت مرجع رژیمی (RDI) برای ویتامین E، انجمن ملی تحقیقات، در گزارش اخیر خود، عملکرد ویتامین E را تنها به یک هومولوگ از خانواده توکوفرول یعنی RRR- آلفا – توکوفرول محدود کرده است.
بنابراین، واژه‌ی آلفا – توکوفرول، زمانی که به عملکرد ویتامین E اشاره دارد، تنها شامل شکل طبیعی آن، RRR- آلفا – توکوفرول که به طور رایج اما غیر صحیح دِ- آلفا – توکوفرول نامیده می‌شود و چهار شکل از هشت فرم سنتتیک آلفا – توکوفرول، تمام – راس- آلفا – توکوفرول که به طور رایج اما غیر صحیح dl-آلفا- توکوفرول نامیده می‌شوند، است. 4 شکل دارای ساختار R2 عبارتند از: RRR-، RSR-، RRS و RSS آلفا-توکوفرول.

RRR- آلفا – توکوفرول، آلفا- توکوفرول طبیعی (در صورت فروش تجاری آلفا – توکوفرول با منشا طبیعی نامیده می‌شود) تقریباً 2 برابر تمام – راس(سنتتیک) آلفا – توکوفرول در دسترس است و احتمالاً به عنوان مکمل، فرم بهتری است. مکمل‌های ویتامین E با منشأ طبیعی به جای "طبیعی"، با منشا طبیعی، نامیده می‌شوند، زیرا RRR- آلفا – توکوفرول از گاما – توکوفرول در طی یک مرحله‌ی سنتتیک تولید می‌شود.
RDA جدید برای آلفا – توکوفرول هم در زنان و هم در مردان 15 میلی‌گرم در روز است. این RDA برای آلفا – توکوفرول طبیعی یا با منشأ طبیعی است (RRR- آلفا – توکوفرول). از آنجا که تنها 4 شکل از
8 ایزومر فضایی تمام-راس - آلفا – توکوفرول دارای عملکرد ویتامین E هستند، برای فراهم کردن RDA ویتامین E باید روزانه 30 میلی‌گرم از تمام – راس - آلفا – توکوفرول مصرف گردد.
برای تخمین میلی‌گرم 2R- آلفا – توکوفرول در یک مکمل ویتامین E که به صورت واحد بین المللی برچسب گذاری شده است، اگر مکمل تمام – راس – آلفا – توکوفرول (سنتتیک) باشد، دوز آن را درmg/IU 45/0 و اگر RRR- آلفا – توکوفرول (طبیعی یا با منشأ طبیعی) باشد، دوز آن را درmg/IU 67/0 ضرب می‌کنیم.

اشکال طبیعی و با منشأ طبیعی شامل دِ- آلفا – توکوفرول، دِ- آلفا – توکوفریل استات و دِ-آلفا – توکوفریل سوکسینات می‌باشد. اشکال سنتتیک شامل dl-آلفا – توکوفرول، dl-آلفا – توکوفریل استات و dl-آلفا – توکوفریل – سوکسینات هستند. فاکتور تبدیلی مشابه (mg/IU 67/0) برای تمام اشکال طبیعی و با منشأ طبیعی ویتامین E (آلفا – توکوفرول، دِ-آلفا – توکوفریل استات و دِ-آلفا – توکوفریل سوکسینات) و فاکتور تبدیلی مشابه (mg/IU 45/0) نیز برای همه اشکال تمام – راس - آلفا – توکوفرول (dl-آلفا – توکوفرول، dl-آلفا – توکوفریل استات و dl-آلفا – توکوفریل سوکسینات) به کار می‌رود. توجه شود که دراین قسمت واژه‌ی RRR-آلفا – توکوفرول با دِ-آلفا – توکوفرول و همچنین واژه‌ی تمام – راس - آلفا – توکوفرول با dl- آلفا – توکوفرول به جای هم به کار برده می‌شوند.

علت این است که هنوز هم نام‌های غیر صحیح دِ-آلفا – توکوفرول و dl-آلفا – توکوفرول به طور رایج تری مورد استفاده قرار می‌گیرند.
براساس دوزهای ذکر شده، شرایط کمبود ویتامین E باید توسط کادر پزشکی تنظیم و کنترل شود.
گستره‌ی دوز مکمل پیشنهادی بین 100-400IU روزانه است. بهترین زمان استفاده از مکمل‌های ویتامین E همراه با وعده‌های غذا است.
متوسط RRR-آلفا – توکوفرول دریافتی به دست آمده از بررسی‌های رژیمی مختلف از حدود 5/7 تا 3/10 میلی‌گرم روزانه در مردان و 4/5 تا 3/7 میلی‌گرم روزانه برای زنان برآورد می‌شود. به نظر می‌رسد مقادیر تخمین زده شده به علت کم گزارش کردن چربی و کالری دریافتی و مطمئن نبودن از میزان چربی و روغن مصرف شده، پایین باشد.

متوسط دریافت روزانه حدود 15 میلی گرم، بیشتر به واقعیت نزدیک است، اما درستی این مطلب روشن نیست. در رژیم غذایی امریکایی شکل اصلی ویتامین E دریافتی گاما – توکوفرول است. ویتامین E موجود در غذاهای غنی شده به شکل تمام – راس است.
بورد غذا وتغذیه آکادمی ملی علوم اخیراً گزارش خود در خصوص دریافت مرجع رژیمی (RDI) برای ویتامین E، همچنین سایر مواد مغذی آنتی اکسیدانی را منتشر نموده است. در مقادیر مجاز رژیمی توصیه شده (RDA) برای ویتامین E، تنها شکل RRR-آلفا – توکوفرول در نظر گرفته شده است. بقیه اشکال طبیعی ویتامین E (بتا-گاما و دلتا-توکوفرول و آلفا- بتا-، گاما- و دلتا-توکوتری انول ها) به این دلیل که نمی‌توانند در بدن به شکل آلفا – توکوفرول تبدیل شوند و تمایل کمتری برای باند شدن به پروتئین ناقل آلفا – توکوفرول دارند،
به عنوان ویتامین E مورد نیاز بدن محسوب نمی‌شوند.
در تعیین RDAs ویتامین E، آلفا – توکوفرول به صورت RRR-آلفا – توکوفرول و ایزومرهای فضایی 2R ویتامین E سنتتیک (موجود در مکمل‌ها و غذاهای غنی شده) RRR-، RSR-، RRS- و RSS-
آلفا – توکوفرول تعریف می‌شود. ایزومرهای فضایی 2S از این تعریف حذف شده‌اند. تمام اشکال مکمل ویتامین E در محاسبه بالاترین سطح دریافتی قابل تحمل (UL) شرکت دارند.
RDA جدید برای ویتامین E (باز هم تنها به صورت RRR-آلفا – توکوفرول تعریف می‌شود) برای زنان ومردان روزانه 15 میلی‌گرم است.

برای تبدیل واحد RRR- آلفا – توکوفرول از میلی‌گرم به واحد بین المللی (IU)، فاکتور تبدیلی 49/1 است. بنابراین، 15 میلی‌گرم RRR-آلفا – توکوفرول برابر است با 4/22 IU. UL برای ویتامین E 1000 میلی‌گرم یا 1490IU در روز RRR-آلفا – توکوفرول است.در زیر DRIs برای شرایط و گروه‌های سنی مختلف به طور خلاصه نشان داده شده است.



ارزش روزانه (DV) برای ویتامین E که برای تعیین درصد ارزش روزانه ماده مغذی موجود در برچسب مکمل‌های غذایی وغذاها به کار می‌رود، 30IU است. این میزان براساس RDA امریکا برای ویتامین E به دست آمده است.در زیر سطح بالای دریافتی قابل تحمل (UL) برای شرایط و گروه‌های سنی مختلف به طور خلاصه ذکر شده است.


دِ- آلفا – توکوفرول
دِ- آلفا – توکوفرول هم به صورت مکمل مستقل و هم به صورت توکوفرول‌های مخلوط موجود است. دِ- آلفا – توکوفرول غیر استریفیه است و بنابراین بیشتر مستعد اکسید شدن می‌باشد، بنابراین باید در یک بطری کاملاً دربسته و تیره و در محل خشک وخنک نگهداری شود. به طور معمول دوزهای مکمل آن روزانه بین 100 تا 400IU است. دِ- آلفا – توکوفرول همچینین به عنوان یک آنتی اکسیدان و مرطوب کننده کاربردهای آرایشی نیز دارد. برخی افراد به دِ- آلفا – توکوفرول موضعی حساس اند و ممکن است به دنبال مصرف آن دچار درماتیت شوند. برای تبدیل واحد دِ- آلفا – توکوفرول از واحد بین المللی (IU) به میلی‌گرم کافی است دوز آن در 67/0 ضرب شود. برای تبدیل میلی‌گرم به IU در 49/1 ضرب می‌شود.

دِ- آلفا – توکوفریل استات
دِ- آلفا – توکوفریل استات هم به صورت مکمل مستقل و هم در ترکیبات مولتی ویتامین موجود است. از آنجا که گروه استات، گروه هیدروکسیل حلقه‌ی کرومانول را در برابر اکسیداسیون محافظت می‌کند، این فرم ویتامین E از دِ- آلفا – توکوفرول، فرم آزاد یا غیر استریفیه پایدارتر است.
به طور معمول دوز مکمل آن روزانه 100 تا 400IU است (مثل دِ- آلفا – توکوفرول). برای تبدیل واحد بین المللی (IU) دِ- آلفا – توکوفریل استات به میلی گرم، دوز را در 67/0 ضرب می‌کنیم. برای تبدیل میلی‌گرم آن به IU، در 49/1 ضرب می‌کنیم.

DL- آلفا – توکوفریل استات
dl- آلفا – توکوفریل استات به صورت مکمل مستقل و نیز در محصولات ترکیبی موجود است. به طور معمول دوز مکمل آن روزانه 100 تا 400IU است (مثل آلفا – توکوفرول). برای تبدیل دوز dl- آلفا – توکوفریل استات از واحد بین المللی (IU) به میلی گرم، باید دوز آن در 45/0 ضرب شود.

دِ- آلفا – توکوفریل سوکسینات
دِ- آلفا – توکوفریل سوکسینات به صورت مکمل مستقل و نیز در فرآورده‌های ویتامینی ترکیبی موجود است. از آنجا که گروه سوکسینات، گروه هیدروکسیل حلقه‌ی کرومانول را در برابر اکسیداسیون حفظ می‌کند، این فرم از ویتامین E نسبت به دِ- آلفا – توکوفرول، فرم آزاد یا غیر استریفیه، پایدارتر است.
به طور معمول دوز مکمل آن روزانه 100 تا 400IU است (مثل دِ- آلفا – توکوفرول). برای تبدیل واحد دِ- آلفا – توکوفریل سوکسینات از واحد بین المللی(IU) به میلی گرم، دوز آن را در 67/0 و برای تبدیل میلی‌گرم به IU دوز را در 49/1 ضرب می‌کنیم.
DL- آلفا – توکوفریل سوکسینات
dl- آلفا – توکوفریل سوکسینات به عنوان مکمل غذایی در دسترس نمی‌باشد. علت این است که به خوبی کریستالیزه نشده و تشکیل خمیر می‌دهد. هر چند، برای اهداف پژوهشی موجود است.

توکوفرول‌های مخلوط
به طور معمول دوز مکمل توکوفرول‌های مخلوط با آلفای زیاد، روزانه 50 تا 250 میلی‌گرم است که به صورت دِ- آلفا – توکوفرول تعیین می‌شود. دوز معمول مکمل‌های توکوفرول‌های مخلوط با آلفای اندک، روزانه حدود 200 میلی‌گرم است که به عنوان دِ- آلفا – توکوفرول تعیین می‌گردد.
از آنجا که توکوفرول‌ها به شکل غیر استریفیه خود یعنی فرمی که بیشتر از اشکال استریفیه مستعد اکسیداسیون است، موجودند، توکوفرول‌های مخلوط را باید در بطری کاملاً دربسته و تیره رنگ و در فضای خشک و خنک نگهداری نمود.