پکتین

از نظر شیمیایی پکتین یک پلی ساکارید خطی است که محتوی حدود 300 تا 1000 واحد مونوساکارید است. ‏D‌ -گالا کتورونیک اسید، واحد مونوساکاریدی اصلی پکتین است. بعضی قندهای خنثی نیز در این ماده حضور دارند.
باقی مانده‌های D‌- گالاکتورونیک اسید از طریق پیوندهای آلفا -1 و 4 گلیکوزیدیک به هم متصل می‌شوند. وزن مولکولی پکتین از 50000 تا 150000 دالتون متغیر است. باقی مانده‌های گالاکتورونیک اسید در پکتین ممکن است با گروه‌های متیل استرفیه شوند. انواع مختلفی از پکتین وجود دارد.
پکتینی که بیش تر از 50٪ از باقی مانده‌های گالاکتورونیک اسید استریفیه شده اند، پکتین با متوکسیل بالا ‌یا HM و پکتینی که کمتر از 50٪ از باقی مانده‌های گالاکتورونیک اسید استرفیه شده اند، پکتین با متوکسیل پایین یا LM‌ نامیده می‌شود. پکتین یک پلی ساکارید غیر قابل هضم است.

بنابراین پکتینی که پکتین مرکبات تغییر یافته نامیده می‌شود پکتینی است که هیدرولیز شده است و به عبارت دیگر تغییر یافته است تا آن را قابل هضم و قابل جذب ‏تر سازد.

بعد از دریافت پکتین مقدار کمی از آن در روده کوچک هضم می‌شود. بخشی از تخمیر پکتین در روده بزرگ از طریق عمل باکتری‌ها انجام می‌گیرد. فرآورده‌های نهایی تخمیر پکتین اسیدهای چرب کوتاه زنجیره استات پروپیونات و بوتیرات و همچنین هیدروژن و دی اکسید کربن هستند.

اسیدهای چرب کوتاه زنجیره که از متابولیسم کولونیک باز می‌مانند از طریق گردش وریدی به کبد منتقل می‌شوند، جایی که تحت متابولیسم قرار می‌گیرند.
اسیدهای چرب کوتاه زنجیره که در کبد متابولیزه می‌شوند در گردش سیستمیک وارد می‌شوند و به بافت‌های مختلف بدن منتشر می‌شوند. به نظر می‌رسد که استات اسید چرب کوتاه زنجیره اصلی برای رسیدن به گردش سیستمیک از کبد باشد.

به نظر می‌رسد پکتین اثرات کاهش دهنده کلسترول خون دارد و ممکن است در بعضی موارد آنتی آتروژنیک باشد. در فرآورده‌های ترکیبی برای درمان یبوست و اسهال استفاده می‌شود. ادعایی که بر اساس آن، این ماده یک ضد چاقی موثر است تایید نشده است.

یک مطالعه مقدماتی روی حیوانات وجود دارد که بیان میکند پکتین می‌تواند تا حدودی فعالیت ضد سرطان نیز داشته باشد.