نیکوتین‌آمید

این ماده همچنین منجر به انبساط عروق جلدی شده و منجر به گر گرفتگی (flushing) ناشی از نیاسین می‌شود در حالی که نیکوتین‌آمید در دوزهای دارویی اثرات ضد هایپرلیپیدمی ندارد و منجر به گر گرفتگی (flush) ناشی از نیاسین نیز نمی‌شود. ولی شواهدی وجود دارد که بیان میکنند دوزهای دارویی نیکوتین‌آمید میتواند از بروز دیابت ملیتوس ‌تیپ جلوگیری کند.

و نکته‌ی جالب این‌ که پیرازین‌آمید، یک داروی مهم در درمان سل، یک آنالوگ نیکوتین‌آمید بوده و در مکانیسم‌های بیوشیمیایی مربوطه، مشابه نیکوتین‌آمید عمل می‌کند.

نیکوتین‌آمید علاوه بر نام نیاسین‌آمید با عناوین 3- پیریدین کربوکسامید، پیریدین-3-کربوکسامید، نیکوتینیک‌اسید‌آمید، ویتامین   و ویتامین PP نیز شناخته می‌شود. فرمول مولکولی آن و وزن مولکولی آن 13/122 دالتون می‌باشد. فرمول ساختاری آن به شکل زیر است:
نیکوتین‌آمید شکل اصلی نیاسین مورد استفاده در مکمل‌ها و تقویت کننده‌های غذایی می‌باشد. به توضیحات نیاسین (نیکوتینیک‌اسید) مراجعه کنید.

نیکوتین‌آمید به عنوان یک عامل احتمالی مؤثر در پیشگیری یا به تأخیر انداختن شروع دیابت ملیتوس‌ تیپ   (دیابت ملیتوس وابسته به انسولین یا IDDM) مورد بررسی قرار گرفته است. در مطالعات روی حیوان‌ها و انسان‌ها و نیز بررسی‌های آزمایشگاهی دیده شده است که میتوان از این ماده برای جلوگیری از بروز دیابت ملیتوس ‌تیپ   استفاده کرد. دیده شده است که نیکوتین‌آمید از بروز دیابت در موش‌های دیابتی غیر چاق (NOD) و موش‌هایی که تحت درمان با آلوکسان و استرپتوزوتوسین بوده‌اند جلوگیری می‌کند.

مطالعات آزمایشگاهی نشان میدهند که نیکوتین‌آمید میتواند از آسیب سلولهای بتا توسط ماکروفاژها یا اینترلوکین 1 بتا جلوگیری کند. یک مطالعه‌ی مداخله‌ای در نیوزلند که در آن از نیکوتین‌آمید استفاده شد نشان داد که استفاده از نیکوتین‌آمید پیشرفت IDDM را در عرض 5 سال %50 کاهش می‌دهد.
مکانیسم اثرات ضد ایجاد دیابت نیکوتین‌آمید بخوبی شناخته نشده است. پاتوژنز IDDM شامل تخریب خود ایمن سلولهای بتا بوده که با ظهور آنتی‌بادی‌های اختصاصی علیه سلولهای بتا مانند آنتی‌بادی علیه سلولهای جزیره‌ی لانگرهاس (ICA) و آنتی‌بادی علیه گلوتامیک اسید دکربوکسیلاز (GAD)، سالها قبل از شروع بیماری، همراه می‌باشد.

ماکروفاژها و لنفوسیت‌های T اولین سلولهایی هستند که طی ایجاد بیماری خودایمن در جزایر پانکراس ظاهر می‌شوند. تصور می‌شود که سایتوکاین‌های آزاد شده از ماکروفاژها/ مونوسیت‌ها مانند اینترلوکین 12 (12-IL) و فاکتور نکروز کننده‌ی تومور- آلفا (α- TNF) در ایجاد مراحل اولیه‌ی آسیب به سلولهای بتا نقش دارند. 12-IL میتواند با افزایش پاسخ لنفوسیت‌های T کمک کننده‌ی نوع 1  ، در شروع شدن فرآیند خود ایمن نقش داشته باشد. نیکوتین‌آمید میتواند تولید TNF ,IL-12-آلفا را در کشت‌های خون کامل بیماران دیابتی و پره‌دیابتی و گروه‌های کنترل سالم کاهش دهد.

مهار تولید IL-12 توسط نیکوتین‌آمید میتواند نقش مهمی در تنظیم پاسخ ایمنی ایجاد کننده‌ی IDDM داشته باشد. علاوه بر این، از آنجا که نیکوتین‌آمید در گروه‌های کنترل و بیماران دیابتی و پره‌دیابتیک اثرات مهارکنندگی روی سایتوکاین‌ها داشته است، میتوان از آن در سایر ناهنجاری‌های خودایمن نیز استفاده کرد.
نتایج یک مطالعه نشان می‌دهد که نیکوتین‌آمید میتواند روی تحمل گلوکز و ارتشاح سلولی در جزایر لانگرهانس (insulitis)، در موش‌های NOD تأثیر گذاشته و سرعت پیشرفت دیابت را کاهش دهد. در این مطالعه، نیکوتین‌آمید بیان MHC‌های کلاس   را کاهش داده (ولی MHC‌های کلاس   را کاهش نداد)، بیان مولکول متصل شونده‌ی داخل سلولی تیپ 1 (ICAM-1) را افزایش داده، با افت سوپراکسید دیسموتاز (که در موش‌های NOD درمان نشده دیده می‌شود) مقابله کرده و سطح اینترلوکین-4 (IL-4) (یک سایتوکاین محافظت کننده‌ی تولید شده توسط لنفوسیت‌های T کمک کننده‌ی نوع   می‌باشد) را افزایش می‌دهد.
اثرات ضد دیابت نیکوتین‌آمید میتواند تا حدودی به دلیل افزایش میزان  در سلولهای بتا باشد.  متابولیت اصلی نیکوتین‌آمید می‌باشد. به نظر میرسد مقدار   در سلولهای بتای افراد دیابتی و پره‌دیابتی بطور قابل توجهی کاهش یافته است.

آسیب و تخریب سلولهای بتا میتواند در نتیجه‌ی استرس اکسیداتیو ایجاد شود. افزایش سطح گونه‌های فعال اکسیژن در سلولهای بتا میتواند منجر به آسیب اکسیداتیو DNA و در نتیجه شکسته شدن رشته‌های DNA شود. آنزیم پلی‌پلیمراز (ADP-ریبوز) یا PARP که در ترمیم DNA نقش دارد، از   بعنوان سوبسترای خود استفاده می‌کند. در شرایط مقادیر کم ، فعالیت PARP میتواند قسمت اعظم   سلولی را مصرف کند. این امر میتواند منجر به آپوپتوز سلولی شود. نیکوتین‌آمید یک مهارکننده‌ی PARP می‌باشد. نیکوتین‌آمید همچنین فعالیت آنتی‌اکسیدانی داشته و به  نیز متابولیزه می‌شود. تمام این موارد میتواند در اثرات احتمالی ضد دیابت نیکوتین‌آمید نقش داشته باشند.
نیکوتین‌آمید اثرات آنتی‌اکسیدانی داشته و بررسی‌های آزمایشگاهی نشان می‌دهد که این ماده میتواند اکسیداسیون پروتئین‌ها و پراکسیداسیون لیپیدها و همچنین آپوپتوز ناشی از گونه‌های فعال اکسیژن و تولید گونه‌های فعال اکسیژن در اثر فاگوسیتوز را مهار کند، اثر خورندگی روی گونه‌های فعال اکسیژن داشته باشد و اثرات اکسیدانی نیتریک‌اکسید را مهار کند.
نیکوتین‌آمید اثرات ضد التهابی دارد. نیکوتین‌آمید بصورت وابسته به دوز، تولید TNF-آلفا ناشی از لیپوپلی‌ساکاریدها در موش‌ را مهار می‌کند. تصور می‌شود که این مهار TNF-آلفا به واسطه‌ی مهار NF-کاپا B در مرحله‌ی رونویسی ژن صورت میگیرد. نیکوتین‌آمید تولید IL-12 و TNF-آلفا را در کشت‌های خون کامل افراد دیابتی و پره‌دیابتی و همچنین افراد سالم مهار می‌کند.
دیده شده است که کمبود نیاسین ترمیم DNA را در مدلهای کشت سلولی مهار می‌کند.   سوبسترای آنزیم PARP می‌باشد که این‌آنزیم در ترمیم DNA نقش دارد. آسیب‌های شدید به DNA میتواند منجر به خالی‌شدن ذخایر   در نتیجه‌ی مصرف شدن آن توسط PARP شود. تخلیه‌ی ذخایر   میتواند باعث شروع آپوپتوز سلولی شود.

ترمیم DNA توسط PARP و همچنین نقش آن در آپوپتوز میتواند باعث حفاظت در برابر ایجاد سرطان شود. این مکانیسم‌ها تا حدودی میتوانند باعث ایجاد اثرات آنتی‌کارسینوژنی نیکوتین‌آمید شوند. نیکوتین‌آمید از طریق ، بیان پروتئین سرکوب کننده‌ی تومور   را در سلولهای پستان، ریه و پوست انسان تنظیم می‌کند. این مورد یک مکانیسم دیگر برای اثرات آنتی کارسینوژنیک نیکوتین‌آمید می‌باشد.
در یک مطالعه دیده شده است که نیکوتین‌آمید میتواند در برخی از مبتلایان به استئوآرتریت مفید باشد. مکانیسم این اثر احتمالی ناشناخته است. مکانیسم اثر احتمالی نیکوتین‌آمید در گرانولوم حلقوی نیز ناشناخته است.

نیکوتین‌آمید به خوبی از دستگاه گوارش جذب می‌شود. در دوزهای پایین، جذب از طریق انتشار تسهیل شده‌ وابسته به سدیم صورت میگیرد. در دوزهای بالاتر، انتشار غیرفعال مکانیسم اصلی جذب می‌باشد. دوزهای تا 4-3 گرم نیکوتین‌آمید تقریباً به طور کامل جذب می‌شوند. نیکوتین‌آمید توسط سیستم پورت به کبد و توسط جریان خون سیستمیک به بافت‌های مختلف بدن منتقل می‌شود.

نیکوتین‌آمید بوسیله‌ی انتشار تسهیل شده به بسیاری از سلولها وارد می‌شود و ورود آن به داخل گلبولهای قرمز خون از طریق انتقال تسهیل شده صورت میگیرد.
نیکوتین‌آمید به   متابولیزه می‌شود و این ماده نیز در برخی فرآیندهای متابولیکی شامل تولید نیکوتین‌آمید،   (نیکوتین‌آمید آدنین دی‌نوکلئوتید فسفات)، NMN (نیکوتین‌آمید   - مونونوکلئوتید)، ADP-ریبوز حلقوی و NAADP (نیکوتینیک اسیددی‌نوکلئوتیدفسفات) شرکت می‌کند.  همچنین بعنوان سوبسترا در مونو ADP-ریبوزیلاسیون و پلی ADP-ریبوزیلاسیون شرکت می‌کند. پلی ADP-ریبوزیلاسیون توسط PARP کاتالیز می‌شود. نیکوتین‌آمید میتواند توسط آنزیم نیکوتین‌آمیداز به نیکوتینیک اسید تبدیل شود.
در کبد، محصولات اصلی کاتابولیسم نیکوتین‌آمید با دوز بالا عبارتند از:  متیل نیکوتین‌آمید،  متیل-
5- کربوکسامید-2-پیریدون،  متیل-5-کربوکسامید-
4- پیریدون و نیکوتین‌آمید–N-اکسید. دوزهای بالای نیکوتین‌آمید بصورت نیکوتین‌آمید تغییر نیافته،   متیل نیکوتین‌آمید-5-کربوکسامید-2-پیریدون،   متیل-
5-کربوکسامید-4-پیریدون و نیکوتین‌آمید–N– اکسید به داخل ادرار دفع می‌شوند.

نیکوتین‌آمید، برخلاف نیکوتینیک ‌اسید (نیاسین) اثرات قابل توجهی روی لیپیدها ندارد و اثربخشی آن در دیابت آشکار نیست. این ماده اثرات ضد التهابی داشته و بعنوان یک عامل احتمالی حفاظت کننده از سیستم عصبی نیز عمل می‌کند. در برخی از افراد با هیپرپیگمانتاسیون پوستی، این ماده میتواند اثر دپیگمانتاسیون خوبی داشته باشد.

اخیراً دیده شده است که این ماده میتواند در بیماران همودیالیزی از هیپرفسفاتمی جلوگیری کند. شواهد مقدماتی بیان میکنند که این ماده میتواند در بیماران با گرانولوم حلقوی منتشر و استئوآرتریت تا حدودی کمک کننده باشد، ولی مدارک کمی در مورد اثربخشی آن در روماتوئید آرتریت و اسکیزوفرنی وجود دارد. بیان شده است که این ماده میتواند در درمان برخی از سرطان‌ها کمک کننده باشد. شواهد کمی بیان میکنند که این ماده میتواند در درمان وزوز گوش نیز مؤثر باشد.

در مقایسه با نیکوتینیک‌اسید، نیکوتین‌آمید باعث ایجاد حالت گر گرفتگی (flushing) نمی‌شود و بسیار به‌ندرت با اثرات ایجاد دیابت همراه است. به‌ندرت گزارشاتی از افزایش مقادیر تست‌های کبدی و آسیب کبد شامل زردی و آسیب سلولهای پارانشیمال کبدی وجود دارد.

این گزارشات در افرادی بوده است که مقادیر بسیار بالای نیکوتین‌آمید (10 گرم یا بیشتر در روز) مصرف میکردند. عوارض جانبی در افرادیکه دوزهای بالای نیکوتین‌آمید مصرف میکنند عبارتند از: تهوع، استفراغ، اسهال، سردرد و گیجی.