نیکل

در مورد فارماکوکینتیک نیکل موجود در رژیم غذایی در انسان‌ها مطالب کمی شناخته شده است. زمانیکه نیکل از طریق رژیم غذایی معمولی دریافت می‌شود بسیار کم جذب می‌شود. مکانیسم جذب آن نامشخص است. به دنبال جذب، نیکل در خون بصورت متصل به آلبومین منتقل می‌شود.

نیکل در بدن بطور قابل توجه در بافت خاصی تجمع نمی‌یابد. ولی غدد تیروئید و آدرنال در مقایسه با بافت‌های دیگر بدن غلظت‌های نسبتاً بالایی از نیکل دارند. قسمت اعظم نیکل جذب شده بصورت ترکیبات با وزن مولکولی کم توط کلیه‌ها دفع می‌شود. نیکل همچنین از طریق عرق و صفرا نیز دفع می‌شود.

موردی توصیه نشده است.

نیکل در برخی از ترکیبات مولتی‌ویتامین با دوز معمول حدود 5 میکروگرم موجود می‌باشد. نیکل همچنین در مکمل‌های مایع یا کلوئیدی مواد معدنی وجود دارد.
در  ، متوسط میزان دریافت نیکل از مکمل‌ها برای بالغین حدود 5 میکروگرم در روز بوده است.
به‌جز حداکثر میزان دریافت قابل تحمل (UL- به جدول زیر مراجعه کنید)، هنوز هیچ DRI (مرجع برای آگاهی از میزان دریافت) برای نیکل تعیین نشده است.
معاونت دارو و غذای آکادمی ملی علوم در ایالات متحده DRI (مرجع میزان دریافت از رژیم غذایی) زیر را برای نیکل چاپ کرده است. خلاصه‌ای از DRI برای گروه‌های سنی مختلف به شرح زیر است:
مقادیر DRI (میلی‌گرم/ روز)
UL غیر قابل تعیین    نوزادان 6-0 ماه
غیر قابل تعیین    12-7 ماه
2/0    کودکان
3-1 سال
3/0    8-4 سال
6/0    پسرها
13-9 سال
1    18-14 سال
6/0    دخترها
13-9 سال
1    18-14 سال
1    مردان
30-19 سال
1    50-31 سال
1    70-51 سال
1    بیشتر از 70 سال
1    زنان
30-19 سال
1    50-31 سال
1    70-51 سال
1    بیشتر از 70 سال
1    حاملگی
18-14 سال
1    30-19 سال
1    50-31 سال
1    شیردهی
18-14 سال
1    30-19 سال
1    50-31 سال
به دلیل اینکه اطلاعات کافی در زمینه‌ی عوارض جانبی نیکل در گروه سنی نوزادان وجود ندارد و نگرانی از اینکه نتوان مقادیر اضافی نیکل را در این گروه کنترل کرد، میزان UL در این گروه سنی غیرقابل تعیین است. برای جلوگیری از دریافت بیش از حد نیکل در نوزادان، تنها منبع نیکل برای این گروه باید از مواد غذایی و ترکیبات مختص این سنین باشد.
هیچ مقادیر توصیه شده‌ای برای میزان مجاز دریافت از رژیم غذایی (RDA)، متوسط مقدار مورد نیاز تخمین زده شده (EAR) یا میزان کافی دریافت برای نیکل ذکر نشده است.
UL حداکثر میزان دریافت قابل تحمل می‌باشد و معمولاً نشان دهنده‌ی میزان کلی دریافت از غذا، آب و مکمل‌ها است.

منبع غذایی اصلی نیکل، غذاهای گیاهی می‌باشد. غذاهای غنی از نیکل شامل آجیل، نخودها، غلات و حبوبات و شکلات می‌باشد. غذاهای حیوانی مقادیر کمی نیکل دارند. میزان دریافت کلی نیکل از رژیم غذایی متغیر بوده و به مقدار غذاهای حیوانی و گیاهی مصرف شده بستگی دارد.

رژیم‌های غذایی که حاوی مقادیر فراوانی غذاهای گیاهی می‌باشد، مانند مواردی که در بالا ذکر شد، روزانه حدود 900 میکروگرم نیکل تأمین میکنند. میزان دریافت روزانه‌ی نیکل در آمریکا 69 تا 162 میکروگرم می‌باشد. میزان نیاز روزانه به نیکل که باید از طریق رژیم غذایی تأمین شود 25 تا 35 میکروگرم ذکر شده است.
آلرژی به نیکل شایع بوده و معمولاً بصورت اگزمای دست تظاهر می‌یابد. در یک بررسی باز آینده‌نگر بیان شد که رژیم‌های غذایی کم‌نیکل میتوانند برای برخی از افراد حساس به نیکل مفید باشند.